Bahar gibisin yavrum, gelişinle çiçekler açıldı, kırları güzel bir koku kapladı. Gül müsün, lale misin, papatya mısın... Sen rengarenk çiçeklerden bir demetsin. Yuvamızın neşesi, yanağımızda tatlı bir tebüssümsün. Bazan bir tesellisin, bazan cıvıl cıvıl kuşlar kümesi. En kızgın anlarımızda bile bakışın su gibi serpilir sabır denen yağmurla. Gönlümüzde bir sevgi yelkeni açılır. Senin ağlayışın başkadır, gülüşün başka. Hele yarım yamalak konuşmaya başladığın lahzada anne ve baba için bir bir başka neşe kaynağı olursun. Anne deyişin başka, baba deyişin başkadır senin. Her şeyinle bambaşkasın yavrum. Bazan darılır gibi yapar kenara çekilip ağlarsın, küçücük yaşınla blöf yaptığın da olur senin. Öyle olsun be şirin çocuk. Ev işleriyle ilgilenirken, annenin eteğini çekiştirip 'anne, anne' deyişi bile bir başkadır çocuğun.
Sevgi insanı yüksek fedakarlıklara götüren, ilgi duygusudur. Sevme ve sevilme çocuğun en temel gereksinimlerindendir. Psikologların yaptığı araştırmaya göre, zekaca düşük doğan çocuk mutlu ve huzurlu bir aile ortamında düzelebiliyor, akıllı doğan çocuk ise mutsuz ve sevgisiz bir aile ortamında zeka bozukluklarına maruz kalabiliyormuş. Bu sevgi, sonraki yıllarında çocuğun başkalarına da sevgi ile yaklaşmasını sağlar. Çocuğa bebekken ekilen sevgi tohumları, ilerideki davranışlarında ürünlerini verecektir. Sevgi ile büyüyen çocuk kendini güven içinde hisseder. Güvensizlik içinde olan çocuksa korkak, utangaç, içe kapanık olur ve kendisini yalnız hisseder. O yüzden sevgi en güzel etkendir. Sevgi her şeyin ilacı olabilecek güce sahiptir ve sevgi tarif edilmez bir muhabbettir. Allah'ın (cc) Resulü'nü nasıl sevdiğine bakabilirsiniz, Resül'ün ümmetini nasıl sevdiğine...
Sevgi tarif edilemeyecek kadar büyük, her şeyi içine alabilecek kadar geniş kapsamlıdır. Ama, özellikle çocuğa sevgiyi iyi bir eğitim çerçevesinde vermeye de dikkat edilmelidir. Unutulmamalıdır ki yetiştirdiğimiz çocuklar geleceğin mütefekkirleri olabilirler. Her çocuk sevilmeye değerdir. Bir çocuk sevilmiyorsa nedeninin aile yapısından kaynaklandığına inanırım, yetişme tarzından... Bu arada çocukları severken, içinizdeki çocuğu da unutmayınız.
