Empatiksin empatik, yüzünde bol çizgi, ayağında patik

Trabzon'da, İstanbul'da ve en son Ankara Tandoğan'da yapılan "Ulusal Bağımsızlık" mitinglerini duymayan yok desem mübalağa etmiş sayılmam.

Neredeyse 24 saat halkın içinde olan biri olarak bunu söylüyorum.

Hatta öyle ki, hiç tahmin etmediğim bazı tiplerle, herhangi bir konuda konuşurken; "muhterem Prof. Dr. Haydar Baş hocanın dediği gibi..." demelerini duymanızı isterdim.

Bütün bu güzel gelişmelere rağmen bu tarihi mitingleri haftalar, aylar sonra ancak duyabilenler de varmış demek.

Hem de gazeteci.

Bunlardan biri de Türk medyasının tek yüzü bol çizgili Taha Kıvanç'ı.

Taha'cığım, Trabzon'da katıldığı bir toplantıdan sonra öğrenmiş, yüzbinlerin katılımıyla yapılan bu mitingleri.

Tabi ki, empati sayesinde.

İstisnai biri olması, kendisini mazur gösterebilir.

İstisnai diyorum, çünkü kendileri gibi bir ikinci köşe yazarı bulmak mümkün olmadığı gibi, yüzüne birden fazla çizginin uygun görülmesi de apayrı bir özellik.

Yüz kızartıcı bir fiili işleyen, reşit olmamış çocukların ve gençlerin, tanınmamaları için özellikle de gözlerinin üzerlerine çekilen tek çizgiyi anladık da, sayın Kıvanç'ın yüzündeki tam 19 çizgiyi ben hala anlamadım.

Hadi tek çizgi kimliği örtmek, tanınmamak için olsun. Peki geri kalan 18 çizgi neyin nesi?

Ne uğruna?

Ne büyük suç işlemiş olabilir ki insan, yüzüne bu kadar çizgiyi hak etmek için?

Biri kalkar da, bu kadar çizgiler kişinin ne kadar değişik bir hüviyete sahip olduğunu ifade içindir diye bir izah getirirse ne diyebiliriz?

Tabi her biri bir yolu remzeden bu çizgiler; biz de her yol var anlamına da gelebilir.

Uyuyor da hani.

Taha Bey bu görüntüyle o kadar özdeşleşti ki, daha fazla ücret kotarmayı hayal ettiğinde mahalle değiştirmekten sakınmayan ramazan davulcusu gibi, transfer edildiği her mahalleye, pardon gazeteye, bu kendisine has görüntüden hiç taviz vermeden gitti.

Bir çok şeyi daha öğrenmişmiş sayın Taha Kıvanç, şu empati sayesinde.

Empati; Kendini karşı tarafın yerine koyup onun gibi düşünme.

Zorla adam yerine konma gayreti gibi bir şey yani.

İyi de insan empati olmadan niye düşünemiyor?

Yeri göğü inleten o muhteşem ulusal bağımsızlık mitinglerinden haberdar olmak için ille de empatik mi olmak lazım?

Peki öyle olacaksa, her gün şu ülkede yüzlerce ciddi gelişme yaşanıyor.

Bütün bu, vatanımilleti ilgilendiren olayları sağlıklı yorumlamak için ille de Trabzon'a kadar gidip bir de empatik mi olmak gerek?

Tabi empatik olunca ille de doğru düşüneceksiniz anlamına gelmiyor.

Bu mitinglerde, Apo'nun asılması, AİHM'ne karşı olma gibi bir şey konuşulmadığı halde konuşuldu diye yazdı empatik Taha.

Gözü çıksın şu empatinin. Öyle kapıldı ki Taha'cığım onun büyüsüne, kendini Apo'nun yerine koyup idamını isteyenleri garipsedi.

Empatik olmadan kullandığı doğruya yakın bir kaç cümle de var:

"AB süreci konulu bir toplantıya katıldığımız, ama AB karşıtı cephenin kalabalıklaşmaya başladığı izlenimi verdi bana."

İşte bu cümleyi kurdu bol çizgili Taha bey.

Kurduğu birkaç sağlıklı cümleden biri olarak.

İyi de bütün bunları anlamak için empatik olmaya gerek olmadığı gibi, taa Trabzonlara kadar da gitmeye gerek yok Taha'cığım.

Yeter ki mandacılarla empatikleşmeyi kes.

Peki bu empati sayesinde dolaşma imkanı bulduğunuzu söylediğiniz güzel Trabzon'da, yörede oluşan empatik gelişmeler sonrası harabeyken mamur hale getirilen ve bazı giderleri Belediye tarafından karşılanan Santa Maria kilisesini de gezme imkanı bulabildiniz mi acaba bol çizgili Taha Bey?

Dün içinde farelerin cirit attığı, bugün ise orta öğretimden üniversitelisine kadar yüzlerce Türk gencinin doluştuğu kiliseyi yani.

Ama sağır sultanın bile duyduğu bir olayın farkına ancak aylar sonra varabilenin, gelişen olayları bir bütün olarak algılaması zordur, velev ki, empatik ve anti sempatik de olsa.

Sizin gibi milli davaları gütmeyi garipseyecek kadar ülkesine yabancı bir gazeteciden bu tip milli meselelerle ilgilenmesini beklemek haksızlık olabilir.

Siz siz olun, aman yüz çizgilerinize/maskenize el sürülmesine müsaade etmeyin.

Size çok güzel gidiyor.