Fransa'nın sevilesi halleri

Soykırımı reddetmenin yasaklanması, tarihinde engizisyon geleneği olan bir ülke için hiç de garip değil aslında. Yakında Türkiye'nin AB'ye girişini savunmayı büyücülük olarak ilan edip, iddia sahibini yakma kararı alırlarsa da şaşırmamak gerekir. Yaparlar da, yakarlar da. Üstelik tüm bunları insan hakları, özgürlükler ya da tarihle barışmak adına yaptıklarına dair bir söylem de kullanıp kendilerini inandırırlar, merak etmeyin. Kızmayın, öfkelenmeyin! (Ben de kızmayım, öfkelenmeyim). Konuyu duygusal tepkilerle değil, akılla değerlendirmemiz gerektiğini hepimiz biliyoruz. Bu iş 'nedir, nedendir, neye yol açar, neyi tetikler?' üzerinde durmamız daha manalı. Gelin nedir sorusuyla başlayalım;Ermenilerin ve o dönemde Türkler de dahil birçok halkın karşı karşıya kaldığı trajedinin, bir soykırım olup olmadığı konusundaki tartışmalar hala sürüyor. Biz değildir diyoruz; birileri öyledir diyorlar. Yani tehcir hadisesini bakış açınıza, durduğunuz yere, etnik-milli kökeninize ya da tarih bilginize bağlı olarak farklı değerlendirmeniz mümkün. Ancak konu Fransa'daki gibi 'soykırım olmamıştır' demeyi suç sayma noktasına geldiğinde, olay tek taraflı bir hale geliyor. Bu, insanın içinde yaşadığı toplumun genelinden farklı bir fikre sahip olduğu zaman, bunu ifade etmekte özgür olup olmadığı tartışması. Düşünce özgürlüğü konusu, Ortaçağ'dan bu yana devam eden bir tartışma ve Avrupa uygarlığının-eğer varsa - temel direklerinden bir tanesi. Şimdilerde tasarıya karşı AB bünyesinden yükselen itirazların temelinde de, tasarının garipliğinden çok felsefi ve hukuki dayanaktan yoksun olması yatıyor. Direğin yıkılması halinde, inşaatın temelinden sarsılacağını görüyorlar. Bu nedenle Ermeni tehciri konusunun, olayın bir soykırım olup olmadığı tartışmalarından uzaklaşması ve ifade özgürlüğü boyutuna taşınması bizim açımızdan olumlu. Teşekkürlerimizi sunarız!Deniz Ülke Arıboğan/ Akşam