Gadir-i Hum hutbesi Müslümanların ortak değeri

Hz. Ali’nin(ra) velayeti ve Rasulullah’tan(sav) sonra ümmetin sahibi oluşu, İslam’ın tüm kaynaklarında “mütevatir derecede haber”lerle sabittir.
Rasulullah (sav) “kendinden sonra ümmetinin sapıklığa düşmemesinin garantisi olarak iki emanet olan Kur’an ve Ehl-i Beyt’ini bıraktığını” ilan buyuruyor (M. Hamidullah, Mecmûatü´l-Vesaik, 362, 365; Tirmizî, Sünen, Menakıb 32; Ebû Davud, Sünen, Talâk 40; Müslim, Sahih, Kasame 26; Buharî, Sahih, Hudud 10; İmam Malik, Muvatta, Kader 3; Darimî, Sünen, Mukaddime 24; Ahmed b. Hanbel, Müsned, I/75, 3/212, 286, 4/206, 5/30). Bu nebevî ilana mukabil, İslam’ın esaslarının ancak Emevî istibdat ve mezalim süzgecinden geçtiği kadarına vakıf olabilen Müslümanların Ehl-i Sünnet kesiminin kimi mürekkep yalamış cahilleri, Ehl-i Beyt’i diline doluyor… Hz. Ali’nin(ra) velayetini Emevî taassubu ile görmezlikten geliyor, Gadir-i Hum hutbesini inkâra yelteniyor, hatta Yüce Allah’ın Kur’an-ı Kerim’de “sevilmesini emir buyurduğu”(Şura Suresi, 23) Rasulullah’ın bu kutlu Ehl-i Beyt’ini sevenleri mel’un Yezid’in yaklaşımıyla red ve lanetleme noktasına sürükleniyor.
Halbuki Rasulullah’ın Hz. Ali’nin velayetini ümmetine duyurduğu ve kendisinden sonra ümmetinin sahibi oluşunu ilan ettiği Gadir-i Hum hutbesine dar rivayetler, Ehl-i Sünnet kaynaklarında da mütevatir derecesindedir. Nitekim el-Banî, Gadir hadislerinin her iki kısmının sahih, hatta ilk kısmının mütevatir olduğunu açıklar (el-Bani, Silsilet’ü Ehadis’is-Sahiha, I-IV, s. 343-344, 2. Baskı, Amman, 1404).
Gadir-i Hum olayı, Ehl-i Beyt’in bizzat Hz. Ali efendmizin hattyla kaleme alınmış temel hadis kaynaklarında teferruatıyla aktarıldığı gibi, Ehl-i Sünnet’in ana hadis kaynaklarında çeşitli detaylarıyla rivayet edilmektedir.
Gadir-i Hum’a dair en sağlam kaynaklara dayalı en geniş malumatı, Prof. Dr. Haydar Baş beyin 10 ciltlik Ehl-i Beyt Külliyatı’nda bulabilirsiniz. Bu külliyatı, başucu kitabı yapın ki, gönlünüz ve haneniz Ehl-i Beyt sevdasıyla bereketlensin.
Gadir-i Hum hadisleri bağlamında Cemal Sofuoğlu, Adnan Demircan ve Ali Osman Ateş hocalar da makale düzeyinde çalışmalar yaptılar.
Rasulullah’ın Arafat’taki Veda hutbesinden sonra irad ettiği Gadir-i Hum hutbesi, orada hatırlattığı ölçüler ve emanet bıraktığı değerler, bütün Müslümanların ortak malıdır, ortak değeridir, ortak adresidir.
Ahir zamanda güya İslam namına Ehl-i Beyt’in karşısına geçip Deccalların safında yerini almış kimi Ehl-i Sünnet kılıklı softalar bilmezlikten gelseler de… Ehl-i Sünnet’in en sağlam kabul ettiği hadis kaynaklarında Gadir-i Hum olayının nakledilmesi, bu gerçeklerin, sadece Şia dünyasının değil, Sünni-Şii tüm Müslümanların ortak değeri olduğunu gösteriyor. Zerre kadar iz’anı ve imanı bulunan her İslam evladı, Prof. Dr. Baş’ın öncülüğünde “Rasulullah’ın ümmetine emanet bıraktığı” bu değerler etrafında buluşuyor, yüreği birlik aşkıyla çarpıyor, Müslümanların tevhidi için çırpınıyor.
Gâdir- Hum, Mekke ile Medine arasında, Mekke’ye 190-200 km mesafede, Medine’ye gidiş istikametinde yolun sol tarafında, eski hac yolu ve mikat mahalli olan Cuhfe’nin 5 km. yakınında sazlık ve bataklık bir mevkidir. Hz. Peygamber’in veda haccı dönüşü dinlendiği, ikindi namazını kıldığı ve okuduğu hutbe hatırası olarak metruk bir mescit bulunmaktadır (Yakut el-Hamevî, Mu’cem’ul-Buldan, II, 389).
Ehl-i Beyt Külliyatı’nın müellifi Prof. Dr. Haydar Baş beyin öncülüğünde Bursa’da düzenlenen Uluslararası Ehl-i Beyt Sempozyumu’nun kapanış konuşmasında, Prof. Dr. Baş, Rasulullah’ın Gadr-i Hum hutbesinin Ehl-i Sünnet dünyasından 210 temel kaynak eserde konu edildiğini anlattı, ekrandan söz konusu kaynakları tek tek sıralayarak aktardı.
İmam Nesaî, Hz. Ali’nin fazileti hakkında Hasais adlı eserini telif ettiği ve oradaki hadisleri rivayet ettiği için şehit edilmiştir (Bkz. Nesai, Hasais, s. 4, Beyrut, Tarihsiz)
Gadir-i Hum hutbesinin bizzat ismi, mevkii ve detayları zikredilerek rivayet edilen Ehl-i Sünnet’in temel hadis kaynaklarından bazılarını hatırlatarak, bugünkü bölümü sona erdirelim:
Müslim, Sahih, Fedail’üs-Sahabe, 44/36,6175, 6176, 6177.
Nesaî, Hasais-i Ali, H. No. 8, 76, 82,83,85, 90, 95, 96,
İbn Mace, Sünen, Mukaddime, Fazl’u Ali’yy-İbni Ebi Talib, 29/116.
Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/241(s.262), 950(s.340), 964(s.344); 7/23959(s.779-780); 6/18671 (s.305-306), 19494 (s.528), 19518(s.534), 19540(s.538-539), 19543(s.539).
Gadir-i Hum hutbesinin içeriği ve Rasulullah’ın dikkat çektiği ölçüler ise, Prof. Dr. Baş’ın hem Ehl-i Beyt Külliyatı’nda, hem de sempozyumun açılış konuşmasında belirttiği üzere, Ehl-i Sünnet’in 200’leri aşan temel kaynaklarında rivayet edilerek günümüze kadar gelmiştir. Konu bu derece açıktır, nettir, hakikattir.
Ehl-i Sünnet’in vazgeçilemez hadis kaynağı olan Müsned’in müellifi ve Hanbeli mezhebinin sahibi büyük imam Ahmed b. Hanbel(ra), “Hz. Ali’nin faziletleri hakkında varid olan hadisler bir başkası için varid olmamıştır” demektedir (Heytemî, Sevaik, s. 118, Kahire Mat., Mısır, tarihsiz). Birçok muhaddisi Ehl-i Beyt sevgisi sebebiyle çürüğe çıkartmaya ve rivayetlerini zayıf diye yaftalamaya kalkışan Zehebi ve Nisaburî bile, “Hz. Ali’nin fazileti babında varid olan sahih ve hasen hadisler kadar, sahabeden hiçbiri hakkında varid olmuş değildir” diyerek, hakkı teslim etmek durumunda kalmışlardır (bkz. Heytemî, Sevaik, s. 118-119).
Ehl-i Sünnet adı altında ahir zamanın Deccalların peşine takılıp Ehl-i Beyt’i sevenlerin karşısına geçerek oradan Müslümanlara kurşun atan cahillerin foyaları ortaya çıkıncaya ve hakkı sahibine teslim edinceye kadar, bu konuya devam edelim.