Gönül Dostları

Mîr Muhammed NumânŞeyh Saîd Habeşî ile de müsâfeha ile şereflendi. Nerede bir derviş duysa, onun sohbetine gider, onu can ve gönülden sever, talebe olmayı arzu ederdi. Nihayet Hazret-i Hâce Muhammed Bâkî'nin sohbetleriyle şereflendi. O büyük velî, Mîr Muhammed'e nihayetsiz lütuflarda bulundu. Onu kendi silsile dizisine ve talebeleri arasına aldı. Şâh-ı Nakşîbend Hazretlerinin yoluna uygun zikir ve murâkebe ile şereflendirdi. Mîr Muhammed işini bırakıp, dünyayı terk etti. Kalabalık ailesini alıp, tam bir tevekkülle Bâkî-billah'ın huzuruna geldi.

Mîr Muhammed Numân'ı, Firûzâbâd Camiinin altında ikamet ettirmeyi düşündüler. Bu caminin altında odalar vardı. Bu odalarda asırlarca kimse oturmamıştı. Rutûbetten nefes bile zor alınırdı. Hazret-i Hâce'nin emri üzerine, çoluk-çocuğu ile oraya yerleştiler. Mîr Muhammed Numân'ın haller sahibi ve salihadan olan kız kardeşi orada oturmaktan hastalandı. Hazret-i Hace'nin temiz anneleri, Mîr'i ziyarete geldi. Oranın fena kokusundan bir saat orada oturamadı. Bu hâli gören anneleri, oğulları Hazret-i Hâce'ye dönüp; "Ey oğlum, üstadım ve gözümün nûru! Sizin bu sevenleriniz burada ölmesinler!" dedi. Hazret-i Hâce; "Anneciğim, bunlar, bu gibi işler kalplerine ağır gelip, incinme düşüncesiyle buraya gelmediler. Allah-u Teala'nın rızasını kazanmak için geldiler. Madem ki onların oradan çıkarılmasını istiyorsunuz. Öyle ise yeni eve taşıyalım" dedi. Sonradan Mîr Muhammed Numan; "Velilikte hangi makamlara kavuşmuş isem, hepsi de Fîrûzâbâd Câmiînin altında ihsan edildi" buyurdu.

Mîr Muhammed Numân buyurdu ki: "Birkaç gün dînin emirlerine uygun olmayan, sekr hâlleri beni kapladı. Ne kadar uğraştıysam bu hâllerden kurtulamadım. Nihâyet Hazret-i Hâce Bâkî-billah'a hâlimi arz etmeyi düşündüm. Camiye geldiğim zaman onlar da bana baktılar. Bu bakışlarının bereketi ile kalkmasını istediğim haller, benden tamamen kalktı."