Gününe mutlaka hayırla başla!

Resûlullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Her kim güne hayırla başlar ve hayırla bitirirse Allah meleklere şöyle buyurur: Bu arada yaptığı günahlarını onun için yazmayın." (Kenz'ul-Ummal, 43081).

İmam Zeyn'ul-Abidin (a.s) şöyle buyurmuştur: "Şüphesiz kula tayin edilen melekler amel defterine yazarlar. O halde başını ve sonunu hayırla yazdırın ki arasındakiler sizlere bağışlansın." (el-Bihar, 5/329/25).

Ebuzer (a.s.) şöyle diyor: "Günün senin deven gibidir; eğer başını tutarsan gerisi ardından gelir, yani eğer gününe hayırla başlarsan sonuna kadar hayır üzere kalırsın." (a.g.e. 73/124/112).

İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Ey Kumeyl b. Ziyad! Her gün Allah'ın adını an, 'la havle vela kuvvete illa billah/Allah'tan başka güç ve kuvvet yoktur' de, Allah'a tevekkül et ve bizleri an, adımızı zikret, bizlere selam gönder, Rabbimiz Allah'a sığın. Bu vesileyle kötülükleri kendinden ve senin inayet ettiğin herkesten uzaklaştır ki Allah'ın izniyle o günün şerrinden güvende olasın." (el-Bihar, 77/266/1).

İmam Kâzım (a.s) şöyle buyurmuştur: "Nefsini her gün hesaba çekmeyen kimse bizden değildir. Eğer iyi bir iş yapmışsa Allah'tan daha fazlasını ister, eğer kötü bir şey yapmışsa Allah'tan bağışlanma diler ve dergâhına yönelerek tevbe eder." (el-Kafi, 2/453/2).

Talha şöyle diyor:

Bir gün adamın biri elbiselerini çıkararak, kızgın kumlar arasında yuvarlanmaya başladı. Kendi kendine şöyle diyordu: "Tat ki cehennem azabı daha sıcaktır. Geceleri ölü gündüzleri ise işsiz misin?"

O adam bu halde gözleri Peygamber'e (s.a.a) ilişti. Bir ağacın gölgesinde duruyordu. Daha sonra Peygamber'in (s.a.a.) huzuruna vararak şöyle arz etti: "Nefsim bana galip geldi."

Peygamber (s.a.a) ona şöyle buyurdu: "Bundan başka yapacak bir şeyin yok muydu? Bil ki göklerin kapısı yüzüne açıldı, Allah meleklere karşı seninle övündü." Daha sonra ashabına şöyle buyurdu: "Kardeşinizden azık alın." İşte bu yüzden herkes ona, "Benim için dua et" diyordu." (Muheccet'ul-Beyza, 8/168).

İmam Sâdık (a.s) şöyle buyurmuştur: "Allah için nefsi ve istekleriyle cihad eden kimseye ne mutlu! Her kim heva ve hevesini yenilgiye uğratırsa, Allah'ın hoşnutluğuna erişir ve her kimin aklı Allah'a hizmet üzere çaba, boyun bükme ve huzu içinde olmakla kötülüğü emreden nefsine galip gelirse şüphesiz büyük bir zafere ulaşmıştır. Kul ile Allah-u Teâlâ arasında nefis ve nefsani isteklerden daha karanlık ve korkunç bir örtü yoktur. Nefis ve nefsani istekleri öldürmek için Allah'a ihtiyaç duygusu içinde olmaktan, huşudan, açlıktan, gündüz ve gece sabahlamakta susuzluk çekmekten daha iyi bir vesile yoktur. Eğer böyle bir kimse ölürse şehittir, her kim de hayatta kalır ve bu yoluna devam ederse Allah akıbetini büyük bir hoşnutlukla sona erdirir. Aziz ve celil olan Allah şöyle buyurmuştur: "Yolumuzda cihad edenlere yollarımızı gösteririz ve Allah ihsan sahipleriyledir." (a.g.e. s. 170). (Muhammed Muhammedî Reyşehrî, Mizanu'l-Hikmet).

OKAN EGESEL