Hişam, İmam Bakır’ı (a.s.) öldürmeye kalkışıyor

Hişam b. Abdülmelik, Şam'da bulunduğu süre zarfında İmam Bâkır (a.s.) ile münazaralarda bulunmuş ancak her karşılaşmasında yenik düşmüştür.

Bunun dışında, münazaralar kısmında verdiğimiz, Şamlı Hıristiyan papazlar ile İmam Bâkır'ın (a.s.) temasları da aynı şekilde, İmam Ebu Câfer'in galibiyeti ile neticelenmiştir.

Şam civarında İmam Bâkır'ın (a.s.) ilmi her yerde konuşulmakta, ona olan hürmet her geçen gün artmakta idi.

Hişam bundan da rahatsızdı. Papazlarla ile yapılan münazaralardan sonra onların etrafındaki Hıristiyanlardan İslam ile şereflenenler olmuştur.

Hişam, halkın İmam Bâkır'dan (a.s.) etkilenmesini, halifeliğin elinden çıkması için bir ayaklanmaya doğru bir gidiş olarak değerlendirdi. İmam Ebu Câfer'in (a.s.) Şam'ı terk etmesini emretti.

Ancak, yolculuk sırasında geçebilecekleri her yere haber salarak, İmam ve kafilesine hiçbir şey satmamalarını emretti. Maksadı, bu zor yolculuk sırasında İmam'ın (a.s.) açlıktan ve susuzluktan ölmesini sağlamaktı. Böylece İmam, zor şartlara dayanamayarak eceli ile ölmüş gibi görünecekti.

İmam Bâkır (a.s.) ve yanındakiler yolculuk sırasında nereye uğrasalar kapılar yüzlerine kapanıyordu. En son geçtikleri bir şehirde, bir tepenin üzerine çıkan İmam (a.s.) halka şöyle buyurdu:

"Ey halkı zâlim şehir! Ben, Allah'ın, bıraktığı emanetiyim. Yüce Allah şöyle buyuruyor: 'Eğer mü'min iseniz, Allah'ın bıraktığı sizin için daha hayırlıdır. Ben size bekçi değilim."

İmam Bâkır (a.s.) daha sözlerini tamamlamamıştı ki şehrin yaşlılarından biri koşup ahaliye şöyle seslendi:

"Ey kavmim! Allah'a yemin ederim ki, bu Şuayb'ın çağrısıdır. Allah'a yemin ederim ki, eğer çarşılara çıkıp dükkânlarınızı bu adam için açmazsanız, başınızın üzerinden ve ayaklarınızın altından gelecek korkunç bir azaba dûçâr olursunuz. Bu sefer beni doğrulayın, bana uyun. Sonra istediğiniz gibi beni yalanlarsınız. Ben size öğüt veriyorum."

Şehir halkı korktu ve kendisine öğüt veren adamın çağrısına uyarak, İmam Bâkır (a.s.) açlık ve susuzluktan ölmeden ona yardım ettiler." 

HALİFE HİŞAM İMAM ALİ'YE (A.S.) LANET OKUTMAYA DEVAM ETMİŞTİR

Ehl-i Beyt'e yaklaşımı, İmam Bâkır'a (a.s.) yaptıkları ile belli olan Hişam, Ömer b. Abdülaziz zamanında yasaklanan "İmam Ali'ye (a.s.) lanet edilmesi" işini tekrar günlük hayata taşımıştır.

İbn Asâkir, Emeviler'in dostlarından Cüneyd b. Abdurrahman el-Harrî'nin torunu Cünade b. Amr, dedesi Cüneyd'den şöyle nakletmektedir:

"Maaşımı almak için Hevran'dan Dımaşk'a gitmiştim. Cuma günüydü, Cuma namazını kıldıktan sonra mescidin ed-Derc adlı kapısından çıkınca, Ebu Şeybe Kass denilen saygıdeğer birinin halka hikaye anlattığını gördüm. Ben de onarla katıldım. Ebu Şeybe bizi sözleri ile öyle etkilemişti ki, bazen seviniyor, bazen de kederlenip üzülüyor, hatta ağlıyorduk.

Sözleri bitince, 'Şimdi sözümüzü Ebu Turab'a lanet ile bitirelim, o halde hepiniz Ebu Turab'a lanet edin' dedi. Ben sağ tarafımda oturan adama dönerek,' Ebu Turab da kim oluyor?' diye sordum.

Adam, 'O Resûlullah'ın (s.a.v.) amcası oğlu, kızının kocası, ilk Müslüman olan, Hasan ile Hüseyin'in babası Ali b. Ebu Tâlib'dir' dedi.

Ben üzgün halde, 'Hikaye anlatan bu adama ne oldu böyle' dedim ve koşarak ona yetiştim. Omuzlarına kürk almıştı. Kürkünü tutarak tokatlamaya, başını duvara vurmaya başladım.

Adam bağırınca, mescidin yöneticileri yardıma koşup cübbemi boynuma bağlayarak beni çeke çeke Hişam b. Abdülmelik'in yanına götürdüler. Ebu Şeybe benden önce davranıp bağırarak, 'Ey emirü'l-mü'minin, baksana, senin babanın ve dedenin destancısının başına neler getirdiler?' dedi.

Hişam, 'Kim incitti seni?' diye sordu.

Ebu Şeybe beni işaret ederek, 'Bu adam' dedi.

Hişam saygın kişilerin yanına oturmuş bir halde bana dönerek, 'Ey Ebu Yahya! Ne zaman geldin?' diye sordu.

Dedim ki: 'Dün akşam geldim. Hizmetinize girmek istediysem de Cuma namazı vakti olduğu için namaza katıldım, namazdan sonra mescidin ed-Derc kapısından çıkınca etrafındakilere konuşma yapan bu adamla karşılaştım. Ben de onların arasına katılarak onu dinledim.

O, halkın dikkatini çekmiş, korku ve ümitle konuşuyordu, biz de ona eşlik ediyorduk. Nihayet konuşması bitti, dua etti, biz de amin dedik. 'Sözümüzü Ebu Turab'a lanetle' bitiriyoruz dedi.

Ben Ebu Turab'ın kim olduğunu sorduğumda, 'İlk Müslüman, Resûlullah'ın (s.a.v.) amcası oğlu, Hasan ve Hüseyin'in babası ve Resûlullah'ın (s.a.v.) kızının kocası Ali b. Ebu Tâlib'dir' dediler.

Ey emirü'l-mü'minin! Resûlullah'ın (s.a.v.) damadı ve kızının kocası bir kenara dursun, vallahi biri sana bu kadar yakın olan birine bile lanet etmiş olsa, kanını dökerim!'

Hişam, 'Kötü bir iş yapmıştır' dedi. Sonra Send bölgesinin valiliğine atadı beni. Daha sonra yanındaki arkadaşlarından birine şöyle dedi: 'Burada böyle konuşmalar olmamalıdır, aksi takdirde hükümetimizi yerle bir eder.'

Hişam Cüneyd'i Send bölgesine göndererek kendisinden uzaklaştırdı. Böylece Cüneyd hayatının sonuna kadar orada kaldı."

HİŞAM, ZEYD B. ALİ İLE İMAM BÂKIR (A.S.) HAKKINDA KONUŞUYOR

Zeyd b. Ali (a.s.) İmam Bâkır'ın (a.s.) şehadetinden yaklaşık on yıl sonra şehit edildi. Zeyd b. Ali 131 Hicri yılında Kûfe'de onun döneminde kıyam etti. Kıyam etmesinden önce Hişam'la aralarında geçen konuşmalardan biri şöyledir:

"Hişam ile Zeyd arasında olan bir görüşmede Hişam, Ebu Câfer Muhammed b. Ali'ye (a.s.) ihanet ederek Emeviler'e özgü alay ve eziyet etmekle, İmam'ın lakabı 'Bâkır' olduğu halde ona 'Bakara' dedi.

Onun edep dışı tavrına karşılık Zeyd şöyle buyurdu: Resû- lullah (s.a.v.) ona Bâkır lakabını verdiği halde sen ona Bakara diyorsun, o halde senin Resûlullah (s.a.v.) ile derin bir ihtilafın var. O'nunla dünyada muhalefet ettiğin gibi ahirette de muhalefet edeceksin, O cennete gidecek, sen de cehenneme." (Prof. Dr. Haydar Baş İmam Muhammed Bakır eserinden)