Hz. Ali'nin hükmü en doğru hükümdür

"En büyük hac günü, Allah ve Resulü'nden insanlara bir ilan bildirilir. Allah ve Peygamberi müşriklerden kesinlikle uzaktır." (Tevbe, 3).Tefsir ve tarih âlimlerinin nakline göre, Tevbe suresinin bu ayeti indiğinde, Hz. Peygamber, Hz. Ebu Bekir'i Tevbe suresini Mekke'de bulunanlara ilan etmesi için gönderdikten sonra, Cebrail (a.s.) Peygamber'e (s.a.a.) gelerek şöyle dedi: "Rabbin Sana selam söyler ve buyurur ki: Benim yerime ancak Sen veya Senden olan biri eda edebilir!" Bunu duyan Peygamber (s.a.a.) hemen Mü'minlerin Emiri Ali'yi Hz. Ebu Bekir'in arkasından gönderip, sureyi ondan almasını ve onu müşriklere İmam Ali'nin okumasını buyurdu. İmam Ali yolda Hz. Ebu Bekir'e yetişip, ayetleri onun elinden aldı. Mekke'ye ulaştığında, İmam Ali sureyi hazır olanlara bildirdi. Bu olaydan sonra Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Benim yerime ancak ben veya Ali eda edebilir."Meşhur Sünni tefsir, tarih ve hadis âlimleri bu ayetin tefsirinde yukarıda aktarılan bu olayı ittifak ile kaydediyorlar. Onlardan bazıları şunlardır: "Sahih Buhari, c. 5, s. 37; Taberi, Camiu'l-Beyan fi Tefsiru'l-Kur'an, c. 1, s. 46; Tefsiru'l-Menar, c. 10, s. 157; Tefsiru'l-Kur'anu'l-Kerim, Şeyh Şeltut, s. 608; Tefsiru'l-Tehrir ve'l-Tenvir, c. 10, s. 100; Tefsiru'l-Kasımi, c. 8, s. 3069; Durr'ul-Mensur, bu ayetin tefsirinde; Nizamu'l-Dur, c. 8, s. 364-365; Tefsiru'l-Kur'ani'l li'l-Kur'an, c. 5, s. 698; Menakıb, Harezmi s. 24 ve 223; Menakıb, İbn-i Meğazili, s. 112; Feraidu's-Semteyn, s. 58; Sevaiku'l-Muhrika, s. 75, 93; Mizanu'l-İ'tidal, Zehebi, c. 1, s. 205; eI-İstiab, c. 3, s. 35; Kifayetu'l-Talib, s. 242; Fezail Ali b. Ebi Tâlib, İbn-i Hanbel, c. 1, s. 43; Hasaisu'l-Emiri'l-Müminin, Nesai, s. 20; Menakıb, Ayni, s. 18 ve 198.""... Hakka eriştiren mi, yoksa götürülmeden gidemeyen mi uyulmaya daha layıktır. Ne oluyor size, nasıl hüküm ediyorsunuz?" (Yunus, 35).Hakim Haskani'nin nakline göre İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Kendi aralarında tartışan kavimler, bu münakaşayı Hz. Peygambere götürdüler ve Hz. Peygamber bazı sahabilerine emrederek onların aralarında hüküm vermelerini istedi. Verdikleri hükümden razı olmadılar. Daha sonra İmam Ali'nin hüküm vermesini istedi. Onların arasında hüküm verdi ve onlar onun verdiği hükümden razı oldular. Bunun üzerine bazı münafıklar onlara şöyle dedi: 'Falan kişi size hükmetti fakat razı olmadınız. Fakat Ali size bir hüküm verdi ve onun hükmüne razı oldunuz vay halinize!' Bunun mukabilinde yüce Allah Ali'nin (a.s.) hakkında bu ayeti indirdi. Ondan dolayı ki, Ali'nin (a.s.) verdiği hüküm en doğru hükümdür." (Şevahidu'l-Tenzil, c. 1, s. 265).