Hz. Fatıma edep, ölçü ve iman abidesidir

14 ciltlik Ehl-i Beyt Külliyatı'nı bizlere kazandıran Prof. Dr. Haydar Baş, Hz. Fatıma eserini kaleme almasıyla ilgili olarak kitabın "önsöz"ünde şunları ifade etmektedir:

"Hz. Fatıma edep, ölçü ve iman abidesidir… Ehl-i Beyt'i kelimelerle anlatmak, kitaplarla tarif etmek ve övmek ne mümkün! Ağaçlar kalem, denizler mürekkep olsa bile Hz. Fatıma'yı anlatmak beşer takatini aşar. Hz. Fatıma eserim, O'nun Hak katındaki övgüsünden nasipdar olmak, şefaat ve himmetine nail olmak içindir…

Bizim tarihimiz, Ehl-i Beyt'in nakış nakış dokuduğu kemalat sahibi insanların hayatı şekillendirmesi ile doludur. Bu bağlamda, 'Hz. Fatıma' adlı eserimiz, kendi medeniyetimizi ve kimliğimizi yeniden keşfedip idrak etmede ve böylece Türk milleti olarak kendimize gelmede bir nebze katkısı olacak ise kendimi mutlu addedeceğim."

Hz. Fatıma'nın Mescid-i Nebevi'de yapmış olduğu konuşma, O'nun büyük bir ilim hazinesi olduğunu açıkça göstermektedir. 

Bu konuşma Hz. Fatıma (a.s.) kitabında 425'inci sayfadan 439'uncu sayfaya kadar "Fedek" bölümünde yer almaktadır.

Hz. Fatıma, konuşmasına Cenab-ı Hakk'a hamd ve sena ile başlamaktadır:

"Hamd olsun Allah'a verdiği nimetler için, şükürler olsun O'na ilham ettikleri için. İlk defa var edip sunduğu engin nimetler için övgüler olsun O'na; bahşettiği eksiksiz ve bol bağışları için, sunmuş olduğu tüm nimetleri için.

Nimetleri sayılamaz, lütuflarının sonsuzluğunun şükrü eda edilemez ve ebedi oluşları kavranabilmelerini imkânsız kılar.

Nimetlerini daha da arttırmak için insanları şükretmeye çağırmış, nimetlerini bollaştırarak kullarının Kendisine hamd etmelerini istemiş ve (kıyamette) benzerlerine davet ederek ihsanını (salih kullara) iki kat arttırmıştır."

Hamd ve senadaki hassasiyete ve inceliğe bakar mısınız? Hz. Fatıma, hamd ve senadan sonra sahip olduğu o engin aşkla Cenab-ı Hakk'ı anlatıyor:

"Tanıklık ederim ki, tek ve ortaksız Allah'tan başka ilah yoktur. Bu (kelime-i tevhid) bir sözdür ki, Allah ihlâsı, sırf Kendisine yönelik kulluğu bunun tevili (esası, özü) olarak öngörmüştür. Kalplere O'na bağlılığını yerleştirmiş, aklın kavrayabilmesi için tevhid düşüncesini aşikâr etmiştir.

O Allah ki, gözlerin O'nu görmesi, dillerin O'nu vasfetmesi ve kavrayışların O'nun keyfiyetini algılaması imkânsızdır. Varlıkları ilk defa var etti; öncesinde var olan bir şeyden değil, benzeyen bir örneği karşısına almadan onları meydana getirdi. Onları kudretiyle oluşturdu. Dilemesi ile onları yeşertti. 

Bunların olmasına ihtiyacı olduğu için değil, onlara şekil vermede Kendisine bir faydası olduğu için değil, sadece hikmetini gerçekleştirmek (sağlamlığını bildirmek) için; ibadetine, itaatine dikkatleri çekmek için; kudretini göstermek için; mahlûkatının kulluğunu sergilemek (ve onları kulluğa çağırmak) için; davetinin üstünlüğünü ortaya koymak için (onları var etti).

Sonra kullarını intikamından uzaklaştırmak ve onları toplayıp cennetine sevk etmek için ödülü Kendisine yönelik itaatin karşılığı kıldı ve cezayı karşı gelinmesinin karşılığı kıldı."

Hz. Fatıma bu sözlerin ardından Babası Hz. Peygamber'i anlatmaya başladı, bakın ne muhteşem bir anlatım:

"Tanıklık ederim ki, Babam Muhammed (s.a.v.) O'nun Elçisidir. O'nu henüz mahlûkat gayb âleminde gizliyken, korku veren perdelerin gerisinde koruma altındayken ve yokluk sınırının eşiğinde bulunuyorken elçi olarak göndermeden önce seçti, kendi risaleti için ayırmadan önce isimlendirdi, göndermeden önce tercih etti.

Çünkü Allah işlerin varacakları sonu bilir. Zamanın içerdiği hadiseler O'nun bilgisinin kuşatması altındadır. Olgunların konumlarına dair malumat O'nun katındandır. Allah, O'nu, emrini tamamlamak, hükmünü yürürlüğe koymaya verdiği karar ve takdir ettiği rahmetini etkin kılmak için gönderdi. Çünkü milletlerin çeşitli dinlere bölündüklerini, ateşlere tapındıklarını, putlara kulluk sunduklarını, bildikleri halde Allah'ı inkâr ettiklerini gördü.

Allah, Babam Muhammed (s.a.v.) aracılığıyla mahlûkatın içinde bulundukları karanlıkları aydınlattı, kalpleri kıskacına alan buhranları ortadan kaldırdı, gözlerin önündeki bulut perdeleri dağıttı.

Böylece insanlara hidayeti gösterdi. Onları sapıklıktan kurtardı. Onları kör iken görür kıldı. Onları dosdoğru dine iletti. Onları doğru yola çağırdı.

Sonra Allah, şefkatinin ve Kendisine özgü kılmanın, seçiminin bir göstergesi olarak O'nun ruhunu kabzetti. O'nu tercih ettiğini, yanına almayı arzuladığını gösterdi. 

Muhammed (s.a.v.) şu dünyanın sıkıntılarından rahat etmiştir; seçkin melekler tarafından kuşatılmış, gafur/bağışlayıcı olan Rabbin hoşnutluğu O'nu sarmış ve muktedir sultan, ulu Allah'ın civarına yerleşmiştir. Allah'ın Peygamberi, vahyinin emini, mahlûkatın içinde en hayırlısı ve en seçkini Babam Muhammed'e (s.a.v.) salât olsun. Allah'ın selamı, rahmeti ve bereketi O'nun üzerine olsun."

Hz. Fatıma'nın konuşmasının sadece bu bölümleri bile bizlere açıkça göstermektedir ki, bizim bilmediklerimiz, bize gayp olan birçok konu Hz. Fatıma ve Ehl-i Beyt imamları için aşikârdır. Onlar biliyorlar, görüyorlar, yaşıyorlar. 

Onlar bildiklerinin, bilmemiz gereken bir kısmını bizlere aktarıyorlar ve emin olun ki birçoğumuz bu kısmı bile anlamakta zorluk çekiyor. Neden? Çünkü okumak, dinlemek bizi bir noktaya kadar götürür, ondan sonrası ancak yaşamakla öğrenilir. Ehl-i Beyt'le, Ehl-i Beyt'in ruhunu yaşayanlarla, Ehl-i Beyt'in nefesini taşıyanlarla birlikte…

Yunus Yunus olduysa, Ehl-i Beyt yolunun yolcusu Tapduk Emre ile, Mevlana Mevlana olduysa yine Ehl-i Beyt nefesini taşıyan Şems-i Tebrizi ile oldu.

Anadolu'ya İslam, Ehl-i Beyt ruhunu yaşayan Hacı Bektaş-ı Veli ile geldi.

Ehl-i Beyt gerçeğiyle bizleri buluşturan Prof. Dr. Haydar Baş'a sonsuz teşekkürler…

Allah, Ehl-i Beyt'inin yolundan bizleri ayırmasın, şefaatlerinden mahrum etmesin.