Irak'ta iki ibretlik: Dün Saddam bugün Barzani

ABD'nin ipiyle kuyuya inenin her zaman o ip boynuna dolanmıştır.
ABD'ye güvenerek hareket edenler, ABD'nin desteğini her zaman kalıcı görmüşler ama günün sonunda hep sırtlarından hançerlemişler, kaybeden olmuşlardır.
Dünya genelinde bunun sayısız örnekleri mevcuttur ama sadece Irak özelinde 2 ibretlik vaka açıkça, bütün gerçekliğiyle önümüzde durmaktadır.
Irak'ın devrik lideri Saddam, bir zamanlar ABD'nin en sıkı müttefikiydi. Üç defa gerçekleşen CIA darbesi sonucunda devlet başkanlığı koltuğunu kazanmış ve yıllarca ABD'nin bir dediğini iki etmemiş; Saddamlı Irak adeta Ortadoğu'da küçük Amerika olmuştur.
O kadar ki, sırf ABD'nin çıkarları için 1980-1987 yılları arasında komşusu olan İran'la 8 yıl savaşmış ve ABD adına büyük bir bedel ödemiştir.
Peki, sonuç? ABD'nin, "Kuveyt arka bahçendir, girebilirsin" yeşil ışığını görünce, bu hizmetkarı olduğu iradeye sonuna kadar güvenen Saddam, büyük bir ödülmüş gibi Kuveyt'e dalmış ve o günden sonra ABD'nin gerçek yüzünü görerek Amerikan rüyasından, üzerine yağan bombalarla uyanmıştır. 2003'te bilfiil yaşanan işgal sonrası da o çok güvendiği ABD ipi bir bayram sabahı boynuna dolanıvermiştir.
Irak'ın ikinci ibretlik vakası da Barzani'nin son günlerde yaşadıkları olmuştur.
1991 Körfez Harekatı ile temelleri atılan, 2003'te ABD'nin kara işgaliyle başlayan süreçten sonra da meclisiyle, Peşmerge ordusuyla, başkentiyle fiili bir devlet haline dönüşen Barzani yönetimi, ABD'nin verdiği sınırsız destekle kendisini zafer sarhoşluğuna kaptırmışken, bağımsızlık hayalleriyle yanıp tutuşurken, yine ABD'nin sırttan hançerlemesiyle kabusa uyandı.
ABD'nin şişirmesiyle kendisini bölgenin kralı zanneden Barzani, kendi menfaatlerini ABD'nin menfaatlerinin önüne geçirince balon bir anda patlayıverdi.
Böyle okyanus ötesinin gazıyla kendini bir şey zannedenlerin halini Mevlana çok güzel özetliyor: "Göllenmiş at idrarında yüzen saman çöpüne konan sinek, idrar birikintisini deryâ, saman çöpünü gemi, kendini de kaptân-ı deryâ sanır."
Atalarımız da "Yel ile gelen, yel ile gider" demişler.
Yükselişin örnek hikayesi, şimdi çöküşün ibretlik vakası olarak anlatılıyor.
25 Eylül bağımsızlık referandumuyla bağımsız bir devlet hayali kuran Barzani, 2014 sonrası kendisine IŞİD'le ikram edilen tartışmalı bölgeleri terk etmek zorunda kaldı. Bu şekilde Barzani bugüne kadar elinde tuttuğu toprakların yüzde 40'ını bir anda kaybetmiş oldu.
En güçlü ortağı olan Talabani'nin KYB'si, yaşanan bütün olumsuz gelişmelerden Barzani yönetimini sorumlu tuttu. Peşmerge içi siyaset, görünen o ki, iki parti arasındaki çatışmalarla şekillenen 1990'ların koşullarına yeniden geri döndü.
Barzani bölgesinin büyük partilerinden olan Goran Hareketi üyesi ve aynı zamanda peşmerge parlamentosunun meclis başkanı olan Yusuf Muhammed, Barzani'nin istifa etmesini, bunun büyük bir hizmet olacağını söyledi.
Barzani yönetiminin son tavırları, Türkiye ve İran'ı yakınlaştırdı ve de her iki ülkenin de Irak merkezi hükümetiyle daha güçlü ilişkiler kurmasına sebep oldu.
Barzani, BM de dahil uluslar arası desteklerini kaybetti.
Ve her şeyden önemlisi, Barzani yönetiminin "can damarı" olarak ifade edilen petrol, günlük 600 bin varil ihraç edilebilirken, 225 bin varile kadar düştü.
Zaten büyük ekonomik sıkıntılar yaşayan Barzani yönetiminin, yüzde 90 gelirini temin ettiği bu kapı da kapanınca, can damarı kesilmiş oldu.
İşte bunlar, gerek Saddam, gerekse Barzani, taşeronluğun ibretlik örnekleri?
İnşallah bizimkiler de bu ibretlik vakalardan gerekli dersleri çıkartabilirler.
Ama şunu unutmamak gerekir ki, Saddam ve Barzani gibi tüm dünyaya "ibretlik" değil de, Mustafa Kemal gibi 1 asırdır "parmakla gösterilen örnek" olmak istiyorsak, bunun tek yolu "Ne AB, ne ABD, tek çözüm Bağımsız Türkiye" diyen, uygulayan her ülkeye ve millete gerçek bağımsızlığı kazandıran Milli Ekonomi Modeli'nin sahibi Prof. Dr. Haydar Baş'la beraber olmaktır.
Yine inat mı ediyorsunuz, önemli değil, sizleri de "ibretlik" olarak yad ederiz.