İsrail ile barış olmaz

İsrail için ateşkes ve barış görüşmeleri, daima zaman kazanma ve yeniden toparlanma manevraları olmuştur. Gerçekten de İsrail ile barış, yan yana kullanılmayacak iki kelimedir. Bunu anlamak için Muharref Tevrat'a ve İsrail'in kısa tarihine bakmak yeterlidir. Muharref Tevrat'ta şöyle denilmektedir: "Yahudiliğin savaş topuzu, ihtilâl silâhıdır." Bu emirden hareket eden Yahudiler, savaş ve ihtilâllerin her zaman ya çıkarıcısı, ya da destekçisi olmuşlardır. Birinci ve İkinci Dünya Savaşı'nın sorumlusu Yahudilerdir. Yahudiler, savaşın tüm taraflarını finanse etmişlerdir. Yahudilerin bu tutumu hiç değişmemiş, bundan sonra da değişmeyecektir. Bundan çıkan sonuç şudur ki İsrail, Arz-ı Mevud idealine kavuşsa da durmayacaktır. Zira Yahudilerin nihai amacı, bir dünya devleti kurmak ve bütün insanlığı kendine hizmetçi kılmaktır. Siyon Protokollerinin 9. maddesinde şu ifadeler yer almaktadır: "Tüm devletlerde yaşayan halklar acı çektikçe barış için her şeylerini verecek hale geleceklerdir. Ama biz onlara kuracağımız dünya devletini ve hükümetini tanımadıkları sürece barış şansı tanımayacağız." Bu inanç değişmediği sürece, Yahudilerle barış hayalden ibarettir.Yahudilerin en bariz karakteri, güçlendikleri oranda zulmü artırmalarıdır. Theodar Herzl, bunu şöyle ifade eder: "Biz düşüşe geçtiğimizde proletarya haline geliriz. Ancak yükseldiğimizde intikam alma ve yok etme gücümüz de bizimle beraber yükselir." İşte Yahudiler böyledir. Güçsüz oldukları dönemlerde zavallılaşırlar, miskinleşirler, yaltaklanırlar, güçlendiklerinde de tam tersine canavarlaşırlar, gaddarlaşırlar, kimsenin gözünün yaşına bakmazlar.Batı dünyası, asırlarca Yahudilere ikinci sınıf insan muamelesi yaptı. Sonra da onları, kendilerine en büyük iyiliği yapan Müslümanların başına belâ ettiler. Bin bir hile ve desise ile İslâm coğrafyasında sınırları belli olmayan sözde devlet, özde bir terör örgütü olan İsrail'i kurdurdular. Batılılar, 1948 yılında İsrail kurulmadan önceki yıllarda Yahudi teröristlerden az çekmedi. İsrail'de başbakanlık yapmış Menahem Begin ve Yitzhak Şamir, İngilizler tarafından takip edilen en büyük teröristlerden idi. İsrail, terörle kurulmuş ve terörle yaşayan bir örgüttür. Batılılar, Hitler için "deli dolu" derler. Ama Hitler, arkasından gelen Batılı liderlerden daha mantıklı düşünmüş. Yahudileri Filistin'e değil, Madagaskar'a sürmeyi tasarlamıştı. Batılılar, şu veya bu sebeplerden dolayı Yahudileri desteklediler, desteklemeyi de sürdürüyorlar. Bunu anladık, peki Müslümanlara ne oluyor? Müslümanlar, daha ne kadar İsrail'in zulmüne sessiz kalacaklar? Müslümanlar, ilkönce şu gerçeği idrak etmelidirler: İsrail'i böyle şımartan ABD'dir. ABD yok olduğunda, onunla birlikte İsrail de yok olacaktır. O bakımdan ABD ile dost olan Müslümanlar, bilsinler ki, en büyük dostluğu İsrail'e yapmaktadırlar. Bir başka deyişle, ABD ile dost olanlar, İsrail'e düşman olamazlar. Müslümanlar, gerçekten İsrail'i kahretmek istiyorlarsa, vakit geçirmeden aralarındaki ihtilâfları bertaraf edip birleşmelidirler. Böyle bir birleşme, İsrail'in sonu demektir. Çünkü İsrail'in varlığı, Müslümanların ihtilâfına bağlıdır. İsrail, bunu bildiği içindir ki, durmadan Müslümanlar arasında fitne ve fesat çıkarmaya uğraşmaktadır. En son Gazze'ye saldırmasının nedeni de budur. Filistinli Müslümanlar, aralarında birlik kurunca, İsrail kudurdu, gözünü kan bürüdü, öldürüyor, yakıp yıkıyor. Görülen o ki, sokaklara çıkıp "kahrolsun İsrail" diye bağırmakla, İsrail kahrolmuyor. Onu kahretmenin yolu, Müslümanların birliğinden geçiyor. Birlik, aynı zamanda güç demektir. Daha açık deyişle, Müslümanlar, İsrail'in karşısına bir güç olarak çıkmak zorundadırlar. İsrail'in anlayacağı tek dil güç ve kuvvettir. Bundan başka yol aramak, hele İsrail'i destekleyen ve teşvik eden ABD'den, diğer Batı ülkelerinden medet ummak, acizliktir, şaşkınlıktır ve zillettir. Şartlar ne olursa olsun, Müslümanlara yakışan sürekli izzet yolunu tutmaktır.