Julide Doyurum: Haydar Hocamızı özlerken…

Önderimizi kaybettik, öncümüzü, canımızı, cananımızı, evet yüzyılda, bin yılda bir gelecek bir değeri kaybettik. 

O, insan işçiliği yapan maharetli bir zanaatkârdı, gönlümüze, ruhumuza dokunan, ince ince işleyen, nakış nakış bezeyen sanatkârımızı kaybettik. 

Bu yazıyı okuyan her birimize bir şekilde etki etmişti. Eğer O'nu henüz tanımıyorsanız bu yazıyla belki size etki edecek, gönlünüze dokunacak inşallah. 

Evet, O güzel insan sözleri içimizde yankı bulan, derin düşünce ve duygularımızın mimarı, bulunduğu mekânı sesiyle, nefesiyle mamur ederdi. Tasavvufun inceliklerini, güzelliklerini öğretmekle kalmadı; bu milletin delisine, akıllısına, garibine, fukarasına sahip çıktı.

Yamalı pantolon giyen, koyun güden, çobanlık yapan O idi. Bu nedenle empatisi, eş duyumu çok güçlüydü. Bu sebeple "Baba" oldu, sahip çıktı, O'nu çok özlüyoruz. 

O hem bir mutasavvıf, bir ilim adamı, bir devlet adamı, evet O bizim devletimizdi. Ekonomi ve siyaset biliminin de ustasıydı, üstadıydı. O'nu çok özlüyoruz. 

Tebessümün en güzeli O'ndaydı, nasihatin en güzeli O'ndaydı, Hak için öfkelenmenin  haykırmanın en güzeli yine  O'ndaydı. 

O yeryüzünde her zaman Hakkın gölgesiydi, hakkın ve haklının yanındaydı, savunucusuydu.

O'nun her hali güzeldi. O'nun öfkelenmesi bile güzeldi, evladına hakkı öğretmek için Hz. Mevlana'nın dediği gibi tozunu silkmek için halıya vurmak gerekir. Şimdi bizi tozumuzdan, kirimizden, pasımızdan kim arındıracak?

Haydar Hocam seni çok özlüyoruz.