Kişiler ya hayır konuşmalı ya da susmalıdır

Zamanımızın en büyük hastalıklarından biri de ölçüsüzce davranmak ve ölçüsüzce konuşmaktır diyebiliriz. 

Ahir zaman alametlerinin çok yoğun olarak yaşandığı günümüzde toplumsal yozlaşma ve ölçüsüzlük o kadar çoğaldı ki akıllara durgunluk verecek seviyededir. Bu durumu atalarımız bir cümleyle özetlemişler; "Deveye demişler boynun neden eğri? Deve de cevaben nerem doğru ki demiş?" 

Taktir edersiniz ki; ölçüsüzlük bir toplumda genel ahlak halini alınca sosyal hayatın düzene binmesi de görüldüğü gibi hayal olacaktır.

Bir atasözünde "Bir söz ağızdan çıkıncaya kadar sen ona hakimsin, söz ağızdan çıkınca da o sana hakimdir" ifadesi kullanılmakla, kırk ölçüp bir biçmek gerektiğini, bir söz ağızdan çıkmadan önce mutlaka enine boyuna düşünülmesi gerektiğini işaret etmişler.

Bir sözle nice savaşlar çıkmış, bir sözle nice yuvalar yıkılmış, nice kanlar dökülmüş; bunun yanında bir sözle nice canlar kurtulmuş, nice hayırlı işler gerçekleşmiş, bir sözle imanlar kemale ermiştir.

Yunus Emre bu sebeple bir beytinde "Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı" ifadesini kullanmıştır. 

O zaman bir söz deyip geçmemek lazımdır? Söz yerinde ve zamanında kullandığı taktirde değer bulmaktadır. 

Bu sebeple büyüklerin "Söz gümüş ise sukut altındır" sözü de boşuna söylenmiş bir söz değildir.

Bu konuda da Âlemlere Rahmet Hazreti Muhammed (s.a.a.) Efendimiz bizi gayet açık bir ifade ile uyarmıştır. Ebu Hüreyre diyor ki; "Resülullah Aleyhisselatü vesselâm buyurdular ki: "Allah'a ve ahiret gününe inanan kimse ya hayır koşuşsun ya da sussun." (Tirmizi, Kıyamet 51, (2502)

Zamanımızda argo ifade olarak yerini almış olan "ağzı olan konuşuyor" sözü de boşuna söylenmiş değildir. Gerçekten de şöyle bir etrafınıza bakınca ipe sapa sığmaz sözlerle, görüşlerle toplumu yönlendirmeye çalışan o kadar ehliyetsiz kimseler var ki, insanı çileden çıkartmaya yeter artar bile?

Nice yalan sözlerle, iftiralarla nice hayatların karartıldığı, hukukun yanıltılmaya çalışıldığı da akıllardan çıkartılmaması gereken bir gerçektir?

Ebu Hüreyre anlatıyor: "Resülullah Aleyhisselatü vesselam buyurdular ki: "Kul (bazen), Allah'ın rızasına uygun olan bir kelamı, ehemmiyet vermeksizin sarf eder de Allah onun sebebiyle cennetteki derecesini yükseltir. Yine kul (bazen) Allah'ın hoşnutsuzluğuna sebep olan bir kelimeyi ehemmiyet vermeksizin sarfeder de Allah, o sebeple onu cehennemde yetmiş yıllık aşağıya atar." (Buhâri, Rikak 23)

Rabbim cümlemize yerinde susup yerinde konuşabilmeyi, daha açık ifadeyle, ya hayır konuşup ya da susmayı nasip eylesin? Âmin.