Konakevler dimdik ayakta

Sivil ve dinî mimari örnekleriyle Maraş'ın tarihî kent dokusu, zamana karşı canlılığını korurken, yöresel kültürüne renk katan geleneksel Konakevleri, onun bu medeniyetini yaşatma mücadelesine güç katıyor. Kahramanmaraş'ın, kendine has milli kültür varlıklarından konakevleri, Osmanlı döneminden günümüz kuşağına miras kalan en önemli kültür varlıklarımız arasında yer alıyor. Milli gelenek ve göreneklerimizi, benliğimizi , kimliğimizi; kısaca Türk-İslam kültürü ile bizi tanıtan ve yansıtan en nadide yapıtlarımızdan. Geleneksel konakevleri ile ilgili özellikler, konunun uzmanlarınca şu şekilde belirtiliyor: Eski Maraş evleri genellikle güneye bakar. Hemen tamamı avluludur ve müstemilatlan ile bir bütünlük oluşturur. Sokaktan "enikli" ya da "kuzulu" denilen kapı ile girilir. Bu kapılar kemerli ya da düz olabilir. Havanın uygun olduğu mevsimlerde yaşam büyük çapta avluda geçer. Bu, aşağı yukarı sekiz ay sürer. Avlular kısmen taş kaplıdır; kimi hallerde bu taş mermer olabilir. Tüm avlular yuvarlak, oval, köşeli ya da şadırvanlı bir havuz barındırır. Ufak bir bahçe görünümünde olan avluda ekseriya, bir dut, bazen nar, ya da incir ağacı bulunur. Gül ise vazgeçilmez bir unsurdur. Her avluda mutlaka akan bir çeşme vardır. Avluya ilk girişte kulaklara mutlaka tatlı bir su sesi çarpar. Çeşmelerin "çift löle"sinden (tunç oluk) dökülen bol su, şırıltıdan daha şiddetli bir gürültü çıkarır. Avluda ayrıca kiler, mutfak, tuvalet ve gusülhaneden oluşan bir müştemilat bulunur. Ekmek müştemilattaki ocakta yapılır. Çamaşırlar burada yıkanır. Kışlık yiyecekler, zahire, bulgur, un, kurutulmuş sebzeler, salçalar, turşular, samsa, sucuk, şire ve tarhana burada yapılır, burada depolanır. Evlerde bazan müstakil hamamlar yer alır.