Mevlana'dan sözler

Güzellikler umuyoruz birbirimizden, birbirimizde gördüğümüz güzelliklerin yüzüsuyu hürmetine birbirimizi seviyoruz. Birbirimizi sevmek birbirimizi tanımakla başlıyor. Her insanda farklı güzel huylar var, belki de farklı olduğumuz için birbirimizi seviyoruz.Günler su gibi akıp giderken, öldüğümüzde arkamızda sevgi dolu gönüller bırakmak istiyoruz. Peki insanlar bizi nasıl sevecek? İnsanlara kendimizi nasıl sevdireceğiz? Mevlana Hz. buyuruyor ki; "Ne mutlu o kimseye ki kendi ayıbını görür." Değil mi ki kendi ayıbını gören insan insanlık yolunda ilerler. Hem diğer insanların hem de Allah'ın sevdiği bir kul olur.Kendi ayıbını görebilmek ne güzel bir erdemdir değil mi sevgili okuyucular? Başkalarının ayıplarını görebilmek kolaydır da kendi ayıplarımızı görebilmek zordur.Yine Mevlana Hz. buyuruyor ki: "Bu dünya bir ağaca benzer, biz de bu ağaçta yarı ham yarı olmuş meyveler gibiyiz." Kimi zaman kendimizi olmuş zannetsek de hamlıklarımızı ortaya çıkaran olaylar ve insanlar olduğu da bir gerçektir."Denizin dibinde incilerle taşlar karışık bulunurlar. Övülecek şeyler de kusur ve yanlışların arasında bulunurlar" diyor Mevlana Hz. Hatalarımız var, kusurlarımız var ancak övülecek taraflarımız da var hemen hepimizin. Siyretimizle de insan olabilmek için Tasavvufun güzel yollarında düşe kalka da olsa yürüyebilmek önemli."Beni ariflerin gönlünde arayın" diyor Mevlana Hz. Gerçek arifler ölmez. Sözleri ile öğretileri ile mısraları ile gönüllerde yaşarlar. Bu vesile ile Mevlana hz. ve güzel düşüncelerini anmış ve anlamış olalım.Ariflerin düşüncelerini anlamaya çalışmak olgunlaşma yolundaki çabalarımıza yardımcı olur belki...