Mustafa Dağıstanlı: Kurban

1. Şüphesiz biz sana Kevseri verdik.

2. O Halde, Rabbin için namaz kıl, kurban kes.

3. Doğrusu sana buğzeden, soyu kesik olanın ta kendisidir.

Aşkım 

Kalbimin doğurduğu çocuk

Aşkım benim İsmail'im

Ben 

İbrahim gibi

Öz ellerimle

Aşkımı kurban edeceğim

Ey nefsim

Aklımı gönlümü yoran

Ey Şeytan

Önüme ardıma tuzaklar kuran

Ve ey Sevgili

Karanlıklarda hayali savrulan

Çekilin

Bu aşkı 

Kurban etmeliyim

Öyle söz vermiştim

Eğer seversem birini

Gerçekten seversem eğer

Yolunda kurbanımdır demiştim

Şimdi onu 

Kurban etmeliyim

Gök gürlemeleri

Rüzgârda savrulan tozlar

Aceleyle uçuşan kırlangıçlar

Derinliklerden gelen uğultular

Uğuldayan kulağım

Zonklayan beynim

Zorunuz nedir 

Çekilin

Ellerim 

Neden titriyor

Kararsızlıklar 

Neden kararım

Ey bıçak 

Neden bu ihanet

Kes kurtulayım

Öyle söz verdim.

Aşkımı öldürmeliyim.

Kesmiyor 

Bıçağım aşkımı

Kesiyor granit bir kalbi

Kalbin ki paramparça 

Değil kan vicdan bile sızmıyor

Taş parçalarından

Kezzap yağmurları 

Yağar derinliklerinde ruhumun

Umutlarım devrilir 

Bir bir sevdanın burçlarından

Acının türküsü söylenir içimde 

Oy Havar sevmiştim seni

Bir kır çiçeğinin 

Rüzgârda ürpermesi gibi

Hışırtılarla dökülür iğreti yapraklarım

Çıplak gövdemden süzülen sular

Alın teri değil gözyaşlarımdır

Bilirim 

Aşk değil 

Ölüm kalım 

Savaşıdır verdiğim 

Bilmediğim birçok şeyin aksine

Ne güne dek 

Dayanırım bilemem

Bilemem 

Ne gün devrilirim