Necati nerede bilmem ama necat Peygamber'de

Bundan birkaç gün önce, bir ahbabımın lisede okuyan kızının elinde gazetenin birinden kesilmiş bir köşe yazısı gördüm. Bu yazıyı sınıfa edebiyat öğretmenlerinin getirdiğini ve okuyup yorumladığını söyledi. Benim de hoşuma gideceğini düşünerek öğretmeninden istediğini ve alıp bana getirdiğini söyledi. Ben de kupürü aldım ve “Necati nerede?” başlıklı yazıyı okumaya başladım. Karşımda merakla ne kadar beğendiğimi söylememi bekleyen genç kıza hiç beğenmediğimi, yazının Peygamberî mantığa uymadığını söylediğimde yüzündeki şok ifadesini görmenizi isterdim. “Ama öğretmenimiz...” diye açıklama yapmaya başladığında da o şok ifadesi benim yüzüme geçmişti. Çünkü yazı öyle bir yorumlanmıştı ki ki zaten bu yorum yapılsın diye yazılmış– dehşete düştüm. Kızımıza ve arkadaşlarına denilmiş ki: “İnsan sadece Allah’ı sevmeli. Eşini, çocuğunu, malını, mülkünü sevip, sevgini böyle dağıtınca Allah’a bir şey kalmaz. O yüzden büyük âlimler evlenmezler ve kendilerini Allah’a adarlar. Günümüzde de böyle insanlar var. Kendimize onları örnek almalıyız.”Kimmiş bu büyük insan? Okyanus ötesine hicret (!) eden hocaefendi. O anda kendime gelip, şoktan çıktım ve lafa girdim. Çünkü daha fazlasını dinlemeye tahammül edemedim. Dedim ki: “Ne zamandan beri Peygamberi hiçe sayıp, O’nun hayatıyla uzaktan yakından alakası olmayan hayatlar yaşayan insanları örnek alır olduk? Sana birisi bir şey söylediğinde önce bir bak bu Kur’an’a ve canlı Kur’an olan Peygamber Efendimizin hayatına uyar mı? Eğer Allah (c.c.) evlenilmemesini isteseydi Peygamberimiz evlenmezdi. Nur Suresi 32. ayette buyrulur ki: ‘İçinizdeki bekarları, kölelerinizden ve cariyelerinizden salih olanları evlendirin. Eğer yoksul iseler, Allah onları lütfuyla zenginleştirir. Allah, lütfu bol olandır, bilendir.’Yine Rum Suresi 21. Ayette, ‘İçinizden, kendileriyle huzura kavuşacağınız eşler yaratıp, aranızda muhabbet ve rahmet var etmesi, O’nun ayetlerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir kavim için dersler vardır’buyruluyor. Peygamber Efendimiz, ‘Aziz ve Celil olan Allah nezdinde evlilikten daha sevimli ve değerli bir bina inşa edilmemiştir’buyuruyor. Yine, ‘Evlilik Benim sünnetimdir. Her kim sünnetimden yüz çevirirse Benden değildir’ diyor. Bir başka hadis-i şerifte, ‘Genç yaşta evlenen her gencin şeytanı şöyle feryat eder: ‘Vay olsun ona, vay olsun ona! Dininin üçte ikisini benden korudu.’ O halde kul dinin diğer üçte biri için de Allah’tan korkmalıdır’ buyruluyor. Bir başkasında, ‘Uyuyan evli kimse Allah nezdinde, oruç tutup gece ibadetle sabahlayan bekârdan daha üstündür’ buyuruyor. Ve daha buna benzer bir sürü hadis var. Sen Allah’ın helal kıldığı bir şeyi nasıl haram kılabilirsin? Sen seni yaratan, fıtratını en iyi bilen Allah’tan -haşa- daha mı iyi biliyorsun? Bu mantık İslam’a tamamen aykırı. Bu papazları, rahibeleri anlatan bir mantık. Sen fıtrat gereği ihtiyaç duyduğun şeyden yoksun bırakılırsan, bunun sonu sapkınlığa gider. Vatikan hakkında çıkan dedikoduları duymadın mı? Papa’nın görevini bırakma nedenlerinden biri de bu değil mi? Peygamber Efendimiz ahiret günü ümmetinin çokluğuyla övüneceğini söylüyor. Evlenmezsen nasıl çoğalırsın? Tabii zinayı serbest bırakan mantıkla bakmıyorsan” diye hiddetle konuşurken kızcağızın yüzündeki mahzun ifadeyi gördüm ve durdum. Benim susmamla beraber kızcağız, “Ben edebiyat öğretmenimi çok severim. Öyle güzel konuşuyordu ki bunun Allah aşkından olduğunu zannettim” dedi. Ben de Allah’ın Kur’an’da çeşitli ayetlerde “akletmez misiniz” diye sorduğunu hatırlattım. “Sana anlatılanları Kur’anî ve Peygamberî mantıktan geçirip ondan sonra inan ya da inanma” diye öğütledim. Son olarak Peygamberimizin hayatından bir olay anlattım.“Hz. Fâtıma’nın yanlarında olmadıkları bir vakitte Resûlullah (s.a.a.) Hz. Ali’ye sırasıyla Allah’ı, Resûlünü, Fâtıma’yı ve çocuklarını sevip sevmediğini sordu. İmam Ali hepsine ‘evet’ cevabını verdi. Resûlullah, ‘Ya Ali! Gönül bir tane, sevgi dört tane. Bir kalbe bu kadar sevgi nasıl sığar?’ diye sorunca Hz. Ali cevap veremez ve eve gelir. Hz. Fâtıma’ya anlatınca cevap ondan gelir. ‘Ya Ali, git Allah’ın Resulüne de ki: Sağ, sol, ön, arka diye insanın yönleri olduğu gibi kalbin de böyle cihetleri vardır. İşte ben Yüce Allah’ı aklım ve imanımla, sizi ruhum ve imanımla, Fâtıma’yı insanî nefsimle, çocuklarımı da babalık şefkatimle severim.’ Hz. Ali hemen gider ve cevabı verir. Peygamberimiz, ‘Ey Ali! Bu sözler senin değil; ancak peygamber ağacının dalından derilmiş bir meyvedir’ buyurur” dedim ve ayrıldık. Kafamı kurcalayan tek şey bu yazının hangi gazetede yayınlandığıydı. Kupür şeklinde kesildiğinden yazarı ve hangi gazeteye ait olduğu belli değildi. İnternette arama motoruna yazdığımda sonuç beklediğim gibiydi. Okyanus ötesinin yayın organında, 4 Mayıs 2013’te hem de “Aile ve Sağlık” köşesinde yayınlanmıştı. Üstelik de İslam’ın bayraktarlarından olarak lanse edilen bir yazarın yazısıydı. Bu kez şaşırmamıştım. Çünkü Kelime-i Tevhid’den Peygamberi çıkaranların O’nu hayatlarına sokmaları beklenemezdi. Onlar ancak Necati’nin peşinden koşar, necatın Peygamberde olduğunu bilemezlerdi ki...