Önce insan

14 Nisan'da Cenab-ı Hakk'a vuslat eden Prof. Dr. Haydar Baş Hocamız "önce insan" diyerek yola çıktı.

Zaten önce insan demeden, 74 yıllık bir ömür, milletin birlik ve beraberliği için mücadeleyle geçirilemezdi.

Devlet-millet, asker-sivil, sağ-sol, Alevi-Sünni, Türk-Kürt birlikteliği sağlanamazdı.

Tevhidin Merkezi Ehl-i Beyt, Hoş Geldin Atatürk denilemezdi.

İnsan merkezli bir ekonomi modeli, Milli Ekonomi Modeli, milletine hizmet eden bir devlet anlayışı, Sosyal Devlet Milli Devlet tezi ortaya konulamazdı.

Vatandaşlık Maaşı, Ev Hanımı Maaşı, Doğum Parası, Çocuk Parası, 10 bin TL asgari ücret gibi açlığı, yoksulluğu tamamen bitirecek, insanların geçimini devletin garantisi altına alan devrim niteliğinde projeler üretilemezdi.

Önce insan diyebilmek için önce insanı tanımak lazım.

İnsanı gerçek manada tanıyamayan, insanlığa gerçek manada hizmet edemez.

Hocam insanı hem madde yönüyle, hem de mana yönüyle en iyi tanıyandı.

"İnsan gönüldür, gönül" derdi.

"İnsanın, kendisinin büyük bir kainat olduğunu düşünüp, 'Ben kimim, nereden geldim, nereye gideceğim' diyerek hakikatlere nüfus etmesi, onun başta gelen vazifelerindendir" derdi.

"Fertlerin şahsi bunalımlardan kurtulma çabaları, sosyal planda olan rejim değişiklikleri, kendinden kaçan insanın bilmeden kendini arama seferberliğidir" derdi.

"Mülkün Sahibine dönülmedikten, caddedeki kılavuzlara gönül verilmedikten sonra bu arayış beyhudedir. Ruh Sahibini arıyor. Onu kafesten uçurup hürriyetine kavuşturmak gerek" derdi.

"Bütün doktrinler, sistemler şüphesiz insan içindir. İnsanı gündemine almayan bir doktrin olamaz. Teoride durum bu olmakla birlikte doktrinler sistemlere dönüşüp uygulamaya aksedince 'insan' için yola çıkanlar, birdenbire kendilerini insanın dışında, eşyanın maddi soğukluğunun hakim olduğu insansız bir ortamda buluyor" derdi.

"Kendini insana adadığını sanan beşeri doktrinler, insanı 'hareket halinde bir eşya' olmaktan başka bir şekilde idrak edemiyorlar. Böyle olunca, eşyaya hakim olmak vasfındaki insan, bütün insani değerlerinden feragat ettirilerek 'eşyanın mahkumu' haline dönüştürülüyor" derdi.

Batılı düşünür Alex Carell, "Biz her şeyi insan için yaptık ama bir şeyi ihmal ettik, o da insan" diyerek esasen Prof. Dr. Baş'ın bu tespitlerini doğruluyor.

Çok kıymetli Hocam, "Toplum ve devlet esas alınarak insana değil, insan esas alınarak bunlara gidilmelidir. İnsan imar edilmeli, insan mutlu kılınmalı ki dünya özlenen kıvam ve düzene, dirlik ve esenliğe ulaşabilsin" derdi.

"İnsanların saadeti için çalışanların, gerçekten insanların saadetini temin edebilmeleri için önce Hakk'a gönül vermiş olmaları şarttır. Yoksa, Hakk'a gönül vermeyenin halka yoldaş olacağı, insana hizmet edeceği düşünülemez" derdi.

"İnsan-ı kamil, Allah'ın kalbine nazar ettiği bahtiyar insandır. Bir başka ifadeyle insan-ı kamil, Allah'ın tecelli ettiği ve Hz. Musa'nın teveccüh ettiği dağ ve ağaç gibidir" derdi.

"İlimden asıl maksat, insanın kendisini ve Yaradanını bilmesidir" derdi.

Nitekim Yunus Emre bu konuda, "İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendini bilmezsen, ya nice okumaktır" demektedir.

Hocam, "İnsanın kendini bilmesi, kendinden Yaradanına gitmesi en zevkli ve en faydalı ilimdir" derdi.

"İnsanın hayata geliş sebebini bilmiş olması, hayatı düzgün bir şekilde programlamasına vesile olur" derdi.

Esasen Hocamın hayatına, yaptığı büyük hizmetlere, ortaya koyduğu eşsiz eserlere baktığınızda bu gerçeği tüm açıklığıyla görüyorsunuz.

Hocam, "İnsanı hayatta diğer varlıklardan ayıran meziyet, onun ilim öğrenmeye ehil olmasıdır. Ne kuvveti, ne bedeni, ne yemesi, ne de cinsi teması insanın üstünlük sebebidir. Zira bu sahalarda hayvan ondan çok daha üstündür. Ancak bilgi sayesindedir ki, insan diğer varlıkların fevkine çıkar" derdi.

"Esasen 'insan' denen alem, büyüklüğünün derece ve nisbetini bilse, o yüceliği korumak için azami gayret gösterir ve bu derece alçalmazdı" derdi.

"Kamil insan, bütün alemleri kendinde toplayan alemdir. İnsan, suret açısından küçük, mana açısından ise büyük bir alemdir" derdi.

"Kamil insan bu alemin ruhu, alem de onun cesedidir" derdi.

"İnsanda madde alemini algılayacak olan organlar, 'beş duyu' dediğimiz organlardır. Bunlar kesinlikle maneviyat alemini göstermez ve o aleme ait şahitlikte de bulunamazlar. İnsanın aynen bu madde alemi gibi, mana cihetini gösteren (algılayan) manevi gözü ve kulağı vardır. Ancak o göz ve kulakla maneviyat alemini tanımak ve bilmek mümkün olur" derdi.

"İnsan madde yönü ile hayvanları, mana yönü ile de melekleri temsil eder. Ancak o, ne melek, ne de hayvandır. Maddi esaretten kurtulup mana aleminin zevkine ererse meleklerden üstün, maddeye esir olursa hayvanlardan da aşağı olur" derdi.

O "önce insan" dedi ama sadece lafla değil, bilerek, yaşayarak, görerek, her yönüyle tanıyarak...

O, hayatını insan yetiştirmeye adadı.

Rahmetli Celal Mısır hocamızın ifade ettiği gibi, "O, sarp kayalıklarda gül yetiştiren bahçıvandı."

O'nun yareni olan Bilal Karamus abimizin dediği gibi, "O, gül yetiştiren adamdı."

Allah her daim O'nun izinden yürümeyi bizlere nasip eylesin ve O'nun tarif ettiği ve olmamızı istediği kamil insan olmayı bizlere nasip eylesin.