Onların Alemi

"Şam yolunda Eyub Sahtiyani ile yürüyorduk. Birden önümüze siyah bir adam çıktı. Sırtında odun yüklüydü... Abdulvahid b. Zeyd anlatıyor:"Şam yolunda Eyub Sahtiyani ile yürüyorduk. Birden önümüze siyah bir adam çıktı. Sırtında odun yüklüydü. Ona: Ey kişi, Rabb'in kimdir?Deyince, Siyahî kızdı. Benim gibisine böyle bir sual olur mu?Dedi, sonra başını semaya kaldırdı ve şöyle devam etti: Ya Rabbi, sırtımdaki şu odunu, altına çevir...O odun, hemen altına dönüştü. Sonra, bize döndü ve; Gördünüz mü?Dedi. Daha sonra elini açtı ve: Ya Rabbi, şu altınları odun eyle...Diyerek dua etti. O altın yine eskisi gibi yine odun oldu.Bundan sonra şöyle dedi. Bırakın böyle şeyleri. Ariflerin hikmetli işleri bitmez...Eyub Sahtiyani ise dedi ki, Bu iş üzerine ben mahcub oldum. Adam bizi çok utandırdı. O ana kadar böyle mahcub olmamıştım. Sonra ben, Yanında yiyecek birşeyler var mı? Deyince, yanında bir kavanoz vardı, onu gösterdi. İçinde bal bulunuyordu; rengi kar gibi beyazdı. Kokusu da çok nefisti. O balı bize verdi, verirken de şöyle dedi: Allah'tan başka ilah yoktur. O'na yemin ederim ki, bu bal arıdan değildir.Balı yedik. Fakat şunu diyelim ki, ömrümüzde ondan daha tatlı birşey yemedik. Haliyle hayret ettik. Bizim hayret ettiğimizi görünce, Allah'ı bilen için şaşılacak birşey yoktur. Allah'a kulluk eden, O'nun işlerine taaccüb etmez. Ve bu gibi işleri görmek için ibadet eden cahildir. Çünkü bunlarla avunan yolda kalır. O siyah zat, şaşılacak bir hal içindeydi. Onu bir daha görmedim. Yemin ederim ki, onu  o günkü haliyle ne olduğunu ve kim olduğunu anlayamadım.Allah'tan onlara rıza ve rahmet dileriz"...