Sabır deyince...
10.04.2005 00:00:00
Günlerimiz, ya sabır ya da şükür imtihanları ile geçiyor. Büyüklerin sohbetlerini dinlerken ya da kitaplarını okurken sabretmenin güzel bir erdem olduğunu ve her kul için gerektiğini kabul ediyoruz fakat, sıra sabretmeye gelince her nedense her türden sabırsız davranışları göstermekten kaçınmıyoruz. Bu durum, bu yollarda yeni yeni yürümeye başlayan bazen de yıllardır bir adım dahi atamayanlar için geçerli olsa gerek...
Gerçekten insanlar farkında olsalar da olmasalar da bir şekilde bu yollarda yolculuk edip kimi zaman pişiyor, kimi zaman da başkaları tarafından pişiriliyorlar. Tabii, bazıları pişerken fokurduyor, bazıları ise sesini bile çıkarmıyor. Hakk'ın dergahına usulca baş koyup "Ne gelirse gelsin" diyor. Tasavvufta "teslimiyet" dediğimiz kavram... Burada akıl süzgeci değil gönül safiyeti geçerli. Herşeyi akla vurmaya kalkarsak zaten tasavvufun özünü anlayamamış oluruz. Seyr-i Sülük bir gönül yolculuğudur ki, karanlık ve ucu görünmeyen tüneller, bunun yanında bazen çiçeklenmiş ağaçlar ve göl manzaraları, kimi zamansa biteviye uzayan çöller, seyr halindeki kişinin içinde bulunduğu hali anlatır. Bazen öyle olur ki, hep karanlıkta gidersiniz, kendi duygularınızı tanımlayamaz, sorunlar içinde kavrulup durursunuz. Merak etmeyin, bu da iyidir pişirilebilmek için. Biraz sıkıntıya katlanmamız gerekebilir. Hiç bir şey, olduğu gibi durmuyor ki, sürekli bir çaba, sürekli bir devinme içindeyiz. Ve olgun insanlar olabilmek için katlandığımız sıkıntılardan olumlu sonuçlar çıkarmak durumundayız. Artık sabrı, kelime olmaktan çıkarıp bir eylem haline getirmenin zamanı geldi de geçiyor... Meğer her işin başı sabır imiş. Sabredenler acı da olsa bir ilacı içer gibiymiş. Sabredemeyenler ise, kaybettiklerinin farkına varamaz imiş.
Kur'an-ı Kerim'de sabır hakkındaki ayetlerden bir kaçını burada zikredelim:
"Muhakkak biz sabredenlerin mükafatını yapmakta oldukları şeylerin daha güzeli ile vereceğiz" (Nahl 96) ve;
"Sabredin: zira Allah sabredenlerle beraberdir" (Enfal 46).
İnsanın sabredemeyeceği şeyler öyle çok ki, musibetlere karşı sabır, nimetlere şükrünü eda etmede sabır, kullukta sabır, günahlara karşı durmada sabır... her gücümüz sabırla başlıyor ve sabırla bitiyor...
Allah (cc) hepimize yardım etsin.
Gerçekten insanlar farkında olsalar da olmasalar da bir şekilde bu yollarda yolculuk edip kimi zaman pişiyor, kimi zaman da başkaları tarafından pişiriliyorlar. Tabii, bazıları pişerken fokurduyor, bazıları ise sesini bile çıkarmıyor. Hakk'ın dergahına usulca baş koyup "Ne gelirse gelsin" diyor. Tasavvufta "teslimiyet" dediğimiz kavram... Burada akıl süzgeci değil gönül safiyeti geçerli. Herşeyi akla vurmaya kalkarsak zaten tasavvufun özünü anlayamamış oluruz. Seyr-i Sülük bir gönül yolculuğudur ki, karanlık ve ucu görünmeyen tüneller, bunun yanında bazen çiçeklenmiş ağaçlar ve göl manzaraları, kimi zamansa biteviye uzayan çöller, seyr halindeki kişinin içinde bulunduğu hali anlatır. Bazen öyle olur ki, hep karanlıkta gidersiniz, kendi duygularınızı tanımlayamaz, sorunlar içinde kavrulup durursunuz. Merak etmeyin, bu da iyidir pişirilebilmek için. Biraz sıkıntıya katlanmamız gerekebilir. Hiç bir şey, olduğu gibi durmuyor ki, sürekli bir çaba, sürekli bir devinme içindeyiz. Ve olgun insanlar olabilmek için katlandığımız sıkıntılardan olumlu sonuçlar çıkarmak durumundayız. Artık sabrı, kelime olmaktan çıkarıp bir eylem haline getirmenin zamanı geldi de geçiyor... Meğer her işin başı sabır imiş. Sabredenler acı da olsa bir ilacı içer gibiymiş. Sabredemeyenler ise, kaybettiklerinin farkına varamaz imiş.
Kur'an-ı Kerim'de sabır hakkındaki ayetlerden bir kaçını burada zikredelim:
"Muhakkak biz sabredenlerin mükafatını yapmakta oldukları şeylerin daha güzeli ile vereceğiz" (Nahl 96) ve;
"Sabredin: zira Allah sabredenlerle beraberdir" (Enfal 46).
İnsanın sabredemeyeceği şeyler öyle çok ki, musibetlere karşı sabır, nimetlere şükrünü eda etmede sabır, kullukta sabır, günahlara karşı durmada sabır... her gücümüz sabırla başlıyor ve sabırla bitiyor...
Allah (cc) hepimize yardım etsin.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
