Sancılar

Gece? İzmir'deyiz, Ankara asfaltından geçen taşıtların sesi rahatlıkla duyulabiliyor, yazının mutfağında sakin bir dem.İnsan olmanın sancıları bir ömür boyumu devam edecek? Bu cümle derinden bir iç geçirişe neden olabilir ya da hiçbir şeye neden olmayabilir. Kelimelerle oynamaya başladık yine? Sancı kelimesi bana hastane koridorlarını, umutluca dilenen insanları, simit ve poğaça kokusuna karışmış ekmek kavgasını, polikliniklerdeki sıra kavgasını ve içimde sabır telkin eden sesi ve bitmek bilmeyen bir yaşam savaşını çağrıştırıyor. Sancı çekmenin mutlaka güzel tarafları da olmalı. Her sancı olgunlaşmayı beraberinde getiren bir tecrübe olamaz mı acaba? Sancılarımızı gözümüzde çok büyütürsek onların kazandırabileceklerini göz ardı etmiş gibi olabiliriz.Sancı teslim olamayışın bir göstergesi. Tevekkül eksikliğinden kaynaklanan bir yanılsama. Biliyorum gereğince inananlar bu kadar sancı çekmez. "Teslim olmak" nasıl bir şey? "Seyretmek alemi aşk ateşinden". Aleme aşkın gözlüğü ile bakarsak, "ibret","hikmet", " basir"  gözüyle. Keşfetmemiz gerekenleri keşfedebilir ve güzel yorumlayabilirsek, bizler için daha iyi olur sanki. "Hoştur bana Senden gelen" bu cümlenin ifade ettiği hakikate ulaşabilmek için gece ve gündüz tefekkür etmek sancıların hakikatine ulaşabilmek için gerekli. Teslim ol ve seyret, her geceyi Kadir, her gördüğünü Hızır bil. Yolun çok başındayız, daha kendimizi bile avutamıyoruz. Başka insanların sancılarına ilaç olmak şöyle dursun. Kendi kendimize sabır telkin edebilmek için de zikreder halde bulunmamız gerekli, her derdin ilacı zikir olduğuna göre. Sizlere yine kalp uyanıklığından bahsedeceğim, bu uyanıklığı kamil manada yaşamak mümkün olur inşallah. Aşamıyoruz, geçemiyoruz. "Cehd eylemeyen menzil alamaz."