Sandıktan sürpriz çıkar mı?

31 Mart 2019 Pazar günü Türkiye genelinde yerel seçimler yapılacak. Eskiden seçim öncesi dönemler çok daha hareketli, renkli, yoğun kampanyalarla geçerdi. Aslında bu kadarı bile olmayacaktı belki. İktidar da ana muhalefet de, basın da, birçok medya kuruluşu da sanki seçimlere sadece Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı giriyormuş da başka da parti yokmuş gibi davranıyorlar. 

Körler sağırlar birbirlerini ağırlar. Zaten şu an şikayetçi olduğumuz birçok şey bu yüzden başımıza gelmedi mi? İktidar kendi muhalefetini oluşturdu. Biz iyiyiz, güzeliz, doğrusunu yaparız, onlar kötü, yanlış, onları seçerseniz gününüzü görürsünüz. Bu temel üzerine bina edilen konuşmalar, karşılaştırmalarla bugünlere kadar geldik. Ara sıra sesi çıkan ufak partiler de onlardan farklı değil. Ne proje konuşan var, ne de bir çözüm üreten.

Örneğin Saadet Partisi de katılıyor seçimlere. Çarpıcı bir reklam filmiyle gündem oldular. Çok iyi bir reklam firmasıyla çalıştıkları belli. Çıkış yapmak, moda deyimle PR önemli ama altını dolduramazsanız, koca bir hiç kalır elinizde. Örneğin İstanbul adaylarının adını bile duymuyoruz. Genel Başkan Sayın Karamollaoğlu ara sıra çıkıp bir şeyler söyleyip gündem olmaya ve halka şirin görünmeye çalışıyor o kadar.

Halbuki bu bir yerel seçim. Belediye başkan adaylarının çıkıp halka kendilerini tanıtmaları ve neler yapacaklarını anlatmaları gerekir. Sanırım Saadet Partisi'nin şu anki amacı, iktidara kızıp da ceza vermek isteyen seçmenden kendilerine biraz da olsa oy çekebilmek. Başka bir hedefleri varmış gibi görünmüyor. 

İstanbul'a böyle bakılınca -İstanbul diyorum çünkü Türkiye'nin dörtte birinin İstanbul'da yaşadığı düşünülünce önemli bir veri- BTP adayı Sayın Selim Kotil, mezun olduğu okullarla, hem mühendislik, hem iktisatçılık yönünün kuvvetli olmasıyla, belediyecilik geleneği olan bir aileden gelmesi, rahmetli Aytekin Kotil'in yeğeni olmasıyla, dürüst ve donanımlı konuşmalarıyla ve en önemlisi Milli Ekonomi Modeli'nden alıp İstanbul'a uyarladığı projeleriyle çok öne çıkıyor. 

Seçim kampanyalarına biraz hareket geldiyse bu onun proje açıklamaya başlaması ile oldu. Hatta o hangi konuda konuşsa ertesi gün diğer adaylar da aynı konularda konuşmaya başladılar. Örneğin; Selim Bey 'İstanbul depreme hazır değil' dedi. Hemen ertesi gün Binali Bey de Ekrem Bey de aynısını dediler. Ancak onlarınki pek inandırıcı olmuyor. Zira 25 yıldır İstanbul'u yöneten AKP'ye, Beylikdüzü'nü yöneten ve birçok başka ilçenin belediyesini elinde bulunduran CHP'ye sorası geliyor insanın; 'Madem hazır olmadığını biliyordunuz, bu konuda ne yaptınız, ne önlemler aldınız?' diye. 

Bugün bir taksiye bindim. Şoförü önce pek yorum yapmak istemedi, sonra 'Eskiden olsa ben sana kesin sonuç söylerdim, abla. Taksi müşterileri anket gibidir normalde ama şimdi korkuyorlar, kime oy vereceğini kimse söylemek istemiyor ama herkes çok şikayetçi. Ekonomi çok fena, herkese terörist diyorlar, bu böyle gitmez' dedi ve ekledi: 'Ama ben kararımı verdim. Oylar Selim Kotil'e.' 'Neden?' diye sordum. 'Haydar Baş'ın yardımcısı o. Projeleri var. Hepimizin derdine çareleri var' dedi. 'Belli olmaz ama seçilse de seçilmese de en azından dengeler değişir, öbürleri de tek ihtimal olmadıklarını görürler' diye ekledi. 

Bu konuşma bana yine bir Mart seçimini, 27 Mart 1994 seçimlerini hatırlattı. Yaşı müsait olanlar iyi hatırlar. O sene yine ciddi bir ekonomik kriz vardı. İşsizlik çok fazlaydı. Seçimin akabinde devalüasyon olmuş ve IMF ile stand-by anlaşması imzalanmıştı. Ayrıca DEP kapatılmış, milletvekilleri hapse atılmıştı. Demokratik özgürlükler adına da olsa bu durumu tasvip etmeyenleri hükümet terörist olarak değerlendirmişti. Ayrıca bütün seçim kampanyalarını DEP'lileri meclisten kovmak üzerine kurmuş sürekli bunu vurgulamışlardı. Halk ise 'Biz açız, iş istiyoruz, aş istiyoruz, bize bunlardan bahsedin' noktasına gelmişti. İstanbul'da ANAP adayı İlhan Kesici, DYP adayı Bedrettin Dalan, SHP adayı Zülfi Livaneli ve Refah Partisi adayı Recep Tayyip Erdoğan yarışıyordu. Kamuoyu araştırmaları sık sık gazetelerde yayınlanıyor, İlhan Kesici'nin kazanmasına kesin gözüyle bakılıyordu. Ancak kesin sonuçlar açıklandığında büyük bir sürpriz çıktı sandıktan. Hem İstanbul'un hem de Türkiye'nin kaderini değiştiren bir sonuç. Recep Tayyip Erdoğan İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı seçildi. 

O yüzdendir ki kamuoyu araştırmaları da bana pek güvenilir gelmez Türkiye'de. Aynı şey Ankara'da da olmuş, Melih Gökçek Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı olmuştu. Hükümet büyük bir kayba uğramış, birçok şehrin belediyesini kaybetmişti. Bir yıl sonra genel seçimlere gidilmiş ve meclis aritmetiği de büyük değişikliğe uğramıştı.

Ne dersiniz? Şartlar çok benziyor. 31 Mart'ta da 27 Mart gibi sandıktan bir sürpriz çıkar mı acaba? Çıkar mı çıkar...