Seçim geliyor seçimII

10 Ekim tarihli yazımızda kredi derecelendirme kuruluşlarının Türkiye'yi konumlandırdıkları yerden, verdikleri puanlardan ve yaptıkları uyarılardan bahsetmiştik. Son derece önem arz eden ve Türkiye'nin geleceği ile ilgili ciddi riskler oluşturan bu raporlara medyada birkaç yayın organı dışında rastlayamamak bizleri şaşırttı diyemeyeceğiz. Zira yandaş medyanın bu durumuna artık alıştık. Ekonominin bu kötü gidişi kamuoyundan gizlenmek isteniyor. Bu raporların açıklanmasını takip eden günlerde Ali Babacan 2015 yılı hedeflerini açıkladı. Sayın Bakan'ın basın toplantısı esnasındaki yüz ifadesinden ne kadar endişeli olduğu çok net okunuyordu. Yuvarlak cümlelerle olumlu gibi gösterilmeye çalışılan programın Türkçe meali ise şuydu ki; çift haneli enflasyon, artan işsizlik oranları, büyümenin azalması, kapatılması çok zor olan cari açık. Şunu açıkça görüyoruz ki; aslında küçülttük dedikleri hedefler, rakamlarla oynayıp pozitif gösterebildikleri en iyi tablo. Gerçek durum daha da vahim ki, aynı gün bir başka sayın bakan Mehmet Şimşek yakın zamanda özelleştirilecek yani satışa çıkarılacakların listesini açıkladı. Başta Haydarpaşa Garı olmak üzere neler var neler? AKP hükümetinin mirasyedi hayırsız evlat gibi babadan kalanları bir bir satarak yemesine son bir örnek daha. Ama bu örnek şunun da bir kanıtı ki artan vergilere rağmen hükümetin bu büyüklükte borcu ödemesinin elinde kalan son malları satmaktan başka yolu yok. Hatta cari açık o kadar büyük ki bu satışlar bile karşılamayacak gibi görünüyor. Ekonomik durum bu iken siyasi tabloya da bir göz attığımızda gördüğümüz savaşa girmekte olduğumuz. Hatta adeta savaş çıkarmaya çalıştığımız. Ülkemizde ciddi bir siyasi kriz yaşanırken bu krizi iyi yönetip ortalığı sakinleştirmesi gereken hükümet ve cumhurbaşkanı adeta körükler durumdalar. Bunun nedenini akl-ı selimle anlamak mümkün değil. Şu siyasi ve ekonomik tabloda aklımıza gelen tek açıklama şu ki; başta ekonomi olmak üzere dolaylı olarak da tüm sektörler o kadar büyük bir krizin eşiğinde ki artık geri dönüşü yok. Yıllardır çok iyi gittiği iddia edilen ekonominin, istikrar(!) ortamının nasıl olup da böyle bir anda dar boğaza girdiğini açıkla bakalım demezler mi adama? Elbette ki derler. İşte herkesin mazur göreceği açıklama: Savaş çıktı! Savaş ekonomisine girdik. Savunmaya ciddi paralar harcamak zorunda kaldık, mülteciler geldi, vs. vs? Tabii gelecek günlerde seçim sürecine de gireceğimiz için evde zor tuttuğumuz %50 oy kullanmak için evlerinden çıktıklarında onları tekrar kandıracak, ikna edecek bir sözümüz olması gerek. Yoksa tekrar seçilmek zor. Vatandaşın iktidara güveni her geçen gün azalıyor ve bunun farkındalar.Bu, Türkiye'nin içeriden görünüşü. Bir de dışarıdan görünüşü var ki daha da içler acısı. Kredi notlarından zaten bahsettik. Avrupa Birliği İlerleme Raporu'nda Türkiye'nin demokrasi ve basın özgürlüğü konusunda ciddi eleştiriler aldığını biliyoruz. Yabancı devletlerin en önem verdiği şey tutarlılık. Bizim gibi tutarsız ülkeleri seviyorlar, o ayrı. Çünkü kullanıyorlar. Onların hayır dediğine evet diyoruz ama ertesi gün sanki öyle dememişiz gibi hemen çark ediyoruz ve sonra yine beraber yürüyoruz biz bu yollarda, durmak yok yola devam. Onlar kendi askerini Ortadoğu'ya sokup bataklıkta boğulmak istemiyorlar. Biz o kadar fedakârız ki hemen atılıyoruz. Biz hazırız diyoruz. Ama tabi bunu yine istemem yan cebime modunda yapıyoruz ki hem içeriyi hem dışarıyı idare edebilelim. Yani ne şiş yansın, ne kebap. Bizim öyle müthiş bir dış politika anlayışımız var ki; saraylarında tatil yaptığımız, fotoğraflar çektirdiğimiz, üstelik aynı dine mensup olduğumuz komşu ülke liderlerine bir gecede düşman oluyoruz. Birkaç yılsonunda herkes onun tarafına geçiyor, biz düşmanlığa devam ediyoruz. Bunun nasıl bir politika olduğunu anlayabilmek gerçekten mümkün değil. Bu yüzden de yüzümüze gülüp bizi kullanan o devletler arkamızdan gülüyor, her dediğimizi yalanlıyorlar. Çünkü kendileri belli bir amaçla, belli bir hedefe ulaşmak için politikalar üretiyorlar. Zaten biliyorlar ki ne yaparlarsa yapsınlar biz onlarlayız. Çünkü para alan emir alır, kraldan çok kralcı olur. Sonra da ülkesini, topraklarını yıllardır aslanlar gibi, istikrarla savunan, vizyonu olan, belli inanç değerlerine sahip çıkan ESAD'ı Ortadoğu'nun gelecek 10 yıldaki en güçlü lideri ve Suriye'yi gelecek vaad eden ülkesi seçiyorlar. Biz ise BOP eşbaşkanıyız diye sadece hava atıyoruz. İsteyen istediği yerin başkanı olabilir tabi. Yeter ki Türkiye Cumhuriyeti'nin başı olmayı ehline gerçek BAŞ'a bıraksınlar?