Sevgi ile var olduk

İnsanoğlu sevgi ile var oldu, sevgi ile yaşayacak ve sevgi ile ruhunu teslim edecek inşallah. Sevgi müminlerin davranışlarına yansırsa elbette her şey çok daha güzel olur. Resulüllah Efendimizin (sav) yaşayışına ve hadislerine bakarsak hepsinin sevgi ile yoğrulmuş olduğunu fark ederiz. Bu bakımdan İslam'ın avukatlığını yapmak başkadır, İslam'ı özümseyerek yaşamak, hayata geçirmek başka bir meseledir.Tasavvuf ile İslam'ı sevgi boyutunda seyrederiz. Yaratılanı Yaradan'dan ötürü sevmek de bir kuru laf değil ancak erenlerin manasını anlayabileceği bir kavram olsa gerektir. Eğer insanlara ve olaylara sevgi penceresinden bakabilirsek merhametin ve diğergamlığın değerini, kıymetini anlayabilmek mümkün olabilir. Keşke bu kelimelere bu kadar alışmasaydık, alışmış olmasaydık, manalarını bir kez daha düşünmeye fırsatımız olabilirdi.Kendi ezberlerimizi bozmak için Yunus gibi Mevlana gibi ezber bozanları sadece dilimizle anmak değil fakat anlamaya çalışmak gerektiğini söyleyebiliriz. "Yunus öldü deyu sala verirler / Ölen hayvan imiş aşıklar ölmez" diyor, geleceği nasıl da okumuş değil mi? Ondan asırlar sonra hala Onu ve satırlarını sevgi ve saygı ile anıyor olmamız bu beyitini en güzel nitelikte doğruluyor. Onlar aşkı en kamil manada yaşamışlar, aşk onlara söyletmiş, aşk onlara dokunmuş ve onlar bu dokunuşla halleri aşkın davranışlara dönüşmüş ve olağan üstü insanlar olarak anılmayı hak etmişler. Biz onların başarısını kibir, riya, öfke, haset gibi duygularını yenebilmiş olmalarına bağlıyoruz. Belki bazı özel sırları da vardır. İnsan sır içinde, sırlar insan içinde. Erenlerin içinde ne sırlar vardır, eren olmadan o sırlara eremeyiz. Sırlara erebilmek için önce gönülden istekli olmalı. "İnsan gönüldür gönül" diyen insanların sayısı arttıkça çok daha güzel bir dünyanın, çok daha güzel insanların içinde bulacağız kendimizi. Sesimizi duyan her tarafa ulaşabilmek duasıyla?