Başbakan Erdoğan’ın hastalığını fırsat bilen Pensilvanya Merkezli Küresel Şebekenin, yaralı kuşun kanatlarını yolmaya kalkarcasına arkadan hançerlemesinden sonra Türkiye’nin siyaset taşları yeniden karılıyor. Ama işin cemaziyel evvelini analiz etmeden olanları anlamak imkânsız.
Öyleyse filmi başa saralım.
28 Şubat Post modern darbesinden sonra halkın siyasetin etkisiz bir elemanı haline getirildiği bir vasatta, önce hükümranlığın askerde, iktidarın siyasilerde olduğu evreyi yaşadık. Bu evre Erdoğan’ın iktidarına kuluçkalık vazifesi gördü.
Kartal Tibet filmlerinde olduğu gibi düşman kurtların koynunda emzirilen Türk Kahraman(!) yetişip Ergenekon’u aşınca yeni bir dönem başlamıştı.
İkinci evrede Atlantik Ötesi Büyük Birader tarafından kurtlar, pardon Türk ordusu tasfiye edilmiş, ordunun hükümranlık postuna Küresel Derin Şebeke oturtulmuş, karşısına görünürde iktidar olarak Erdoğan hükümeti çıkarılmıştı.
Ortak dostlar Büyük Birader ve küresel güçler, ortak düşman asker ve milli refleksler olunca rol paylaşımında, iktidar menfaatlerini üleşmede ilk 9 yılda pek bir sorun yaşanmadı.
Ta ki küresel şebeke Suriye konusunda Türkiye’yi canlı kalkan yapmak ve Kürt devletini kurmak isteyene kadar.
BOP eş başkanlığı, medeniyetler İttifakı eş başkanlığı, Libya, Irak hepsine eyvallah diyen Erdoğan hasta yatağında Ortadoğu’da olup bitenleri film şeridi gibi gözden geçirdikçe Kardeşi Esad’dan sonra sıranın kendine geleceğini görür gibi oldu.
Wikileaks sırlarının küresel şebekenin sübvanse edildiği medyada tefrika edilmesi, şebekenin Abdullah Gül- Bülent Arınç- Hüseyin Çelik üçlüsünü mahşerin üç atlısı gibi Erdoğan’ın üzerine salması, Erdoğan’ın sağ kolu MİT müsteşarını tutuklatmaya kalkışılması Büyük Birader’in içerde de yalnız olmadığını gösteriyordu.
Eee ne de olsa Pensilvanya Atlantik ötesindeydi ve CIA kulağının hizasındaydı. Pensilvanya şebekesi İsrail’i emrine itaat edilmesi gereken büyük otorite olarak görüyordu.
Ve sırtını Atlantik ötesine dayamanın özgüveni içindeydi.
Erdoğan önce Hoca efendiyi Türkiye’ye davet ederek, er meydanına çağırarak burada hesaplaşalım demeye kalktı ise de sonuç alamadı. Şebekenin biraz da kendi eliyle iyice küreselleştiğinin ve artık CIA’nın yan kolu gibi çalıştığını görmezlikten gelmişti.
Anayasa Mahkemesi başta olmak üzere yargıyı, medyayı, emniyeti, bürokrasiyi ve iş dünyasını ele geçiren şebeke Erdoğan’ın partisine de elini uzatmıştı.
Gül susarak, Arınç homurdanarak, Çelik kusarak şebeke adına Erdoğan’ın planlarını sabote ediyordu.
Köşeye sıkışan yaralı kuşun pençeleri şebekeyi artık korkutmuyordu.
Erdoğan önce milletini ateşe atma pahasına koltuğunu sağlamlaştırmak için Suriye konusunda Büyük Birader’in istediği hizaya geldiğini ispat için Rusya’ya meydan okuyacak kadar fütursuz ve de hesapsız bağlılık gösterisi yaparak kaybettiği güveni tazelemeye çalıştı.
Ardından siyasi yalpaları ile ilerde şebekenin kucağına düşüp başına dert olacağını düşündüğü Numan Kurtulmuş’u yanına alarak Şebeke ve adamları Gül- Arınç- Çelik üçlüsüne ve bir köşede pusmuş Babacan’a nanik yaptı.
Şebekenin partideki yandaşları haberi erken sızdırarak Numan’la flörtün evliliğe dönüşmesini engellemeye çalıştılarsa da olmadı.
Hüseyin Çelik, Numan Kurtulmuş’un eski AKP aleyhindeki demeçleri hatırlatarak vaveylayı bastı ise de sonuç alamadı.
Üçüncü rauntta Erdoğan kazanmış görünüyor. Büyük Birader’e karşı sadakat yarışında önde gözüküp iktidarın küresel şebekeye hizmet dışında misyonu olmadığını, aksi davranışta dünyayı ayağa kaldıracağını söyleyecek kadar pervasızlaşan GÜLEN ŞEBEKE’yi ters köşeye yatırmış oldu.
Ellerinde aleyhine kullanacakları son oyuncak olan Numan Kurtulmuş’u da saflarına kattı.
Erdoğan’ın başkan olma hevesinden sonra ortalıkta görünmez ve pek gülmez olan Abdullah Gül’e nur topu gibi rakip başbakan adayı çıkardı.
CIA belgelerinde İsrail’e karşı müşfik, yaklaşılması kolay, yumuşak ve sempatik bulunarak gelecekte parlatmak için stepnede tuttukları bir lider adayını kendi eliyle sahneye sürerek göbeğinden bağlamış oldu. Görünürde çok ustaca bir manevraydı.
Ancak uzun vadede Erdoğan da bu alışverişten kaybetmeye mahkûm.
Neden mi?
Bu pazarlıkta millet iradesi ve millet menfaati gözetilmediği için kaybetmeye mahkûm.
Koltuk sevdası için en yakın arkadaşlarını aldatan, partisini koltuğa karşılık satan, millete verdiği sözleri unutan gün gelir Erdoğan’ı da çabucak satar.
Eh ne diyelim, tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş.
