Tufandan sonra

Fransa'dan tokat, Hollanda'dan sille yiyen AB'nin geleceği hakkında şu sırada çok şey yazılıyor, söyleniyor. Üzerinde genelde mutabık kalınan konulardan biri, AB derinleşmesinin artık kolay kolay yeniden gündeme gelmeyeceği. İngiliz yorumcular açısından ise Fransa hayır oyuyla AB'yi tam da Britanya'nın istediği noktaya getirmiş oldu. Kendilerini ırkçılarla aynı çizgide bulan, kendilerince neoliberal ekonomi politikalarının amansız düşmanı Fransız sosyalistleri açısından ne hoş bir ironi! Bu krizin aşılması kolay olmayacak, kısa sürede de gerçekleşmeyecek. Avrupa genelinde ülkelerini sürükleyebilecek yeni ufuklar açarak gerekli sıkıntıları toplumlarına kabul ettirebilecek dirayette, çapta liderler yok. Ulusal düzeydeki siyasi liderlik eksikliği de doğal olarak AB'yi vuruyor. Gelecek birkaç yıl boyunca AB fırtınanın ortasında, sisten önünü göremez vaziyette kalacağa benziyor.Tüm bunların Türkiye açısından taşıdığı anlama gelince. Türkiye, Gümrük Birliği'yle ilgili ek protokolü de imzaladığı taktirde 3 Ekim'de müzakerelerin başlamaması için bir neden yok. İki hafta sonraki AB zirvesinin bu konuya da açıklık getirmesi gerekir. Ancak müzakerelerin çok zorlu geçeceği, yorgun atların yokuşa sürüleceği de kesin.Buna karşılık Almanya'da Angela Merkel'in iktidara gelmesinin anlamı konusundaki kaygılar abartılı sayılabilir. Zira Merkel ülkesini yeniden ABD'ye yakınlaştıracaksa, o halde Türkiye'yi destekleyen Washington'la bu konuda çok ters düşmek istemeyecektir. Benzer bir durum Nicolas Sarkozy'nin Fransa'da başkan seçilmesi durumunda da geçerli.Bu analiz doğruysa o zaman Türkiye'nin AB ile ilişkileri bir kez daha ABD ile ilişkilerinin düzeyinden ve sıcaklığından etkilenecektir. Daha gevşek bir AB yapılanmasının Türkiye'yi hazmetmesinin daha kolay olacağına da şüphe yoktur.

Soli Özel / Sabah