Washington orman diliyle konuşuyor

Kanun ve örflere karşı gelen eylem ve uygulamaların orman kanunuyla tanımlanması gibi küstahça bir dille konuşmak da orman dili olarak görülebilir. Her iki mantığı da ABD başkalarına yönelik muamelelerinde kullanıyor. Zira Bush ve Rice'dan sonra Cheney de İran'ı Beyaz Saray'ın tacizkâr şartlarına boyun eğmediği takdirde yok olmakla tehdit ederek çıktı ortaya. Yalnız Amerikan başkan yardımcısı, orman dilinin hiçbir sonuca götürmeyeceğini, Amerikan tehdidinin Beyaz Saray'ın sorunlarını çözemeyeceğini ve Amerikan yönetimi zihniyetine hâkim Siyonist faşizme destek sağlamayacağını bilmiyor. ABD'nin büyük askeri güce sahip olması ve bazı ülkeleri askeri olarak işgal etmesi, fikirleri ve iradeleri de işgal edebileceği anlamına gelmez. ABD yönetiminin gerginliği tırmandırmayı sürdürmesi, kendisine yönelik düşmanlığı artırmaktan başka işe yaramaz. İran'a yönelik ABD ve Batı kuşatması Washington politikalarına tabi rejimin düşmesinden ve İslam devriminin zafer kazanmasıyla başladı. Amerikalılar, İran'ı diz çöktürmek için savaş dahil bütün araçları denedi ancak bu bağımsız iradeye dokunmakta aciz kaldı. Doğal olarak geçmişte faydasız olduğu anlaşılan yöntemle kazanma imkânları bulunmamakta. Bütün bunlara rağmen barışçıl çözümleri ve uluslararası kriterleri kabul etmeyi baz alan İran, tehditlere ve korkutmalara -ciddi olsa dahi- teslim olmayacak. ABD'nin İran'la sorunu nükleer dosya ve İran'ın nükleer gücünden duyduğu korku değil. Washington'ın sıkıntısı İran'ın adına Batı denen ahtapota rağmen ortaya koyduğu sınai ve bilimsel gelişimdir. Yine inanıyoruz ki bütün bu artan tehditler ve Batı'nın dayatma çabaları, yasal olmayıp ters tepecek. Çünkü İran, düşmanlığını ve İslam dünyasını hafife aldığını her fırsatta ortaya koyan Batı için kolay bir lokma değil. Artık talimatlar zamanı sona erdi. El Vefagh-İran gazetesi, başyazı, 9 Mart 2006