Yalnızların gönüldeşi

Kim bilir bu kaçıncı gün yaşadığımız ve gün akşama ererken bir kez daha hatırlıyoruz ki; bizler kuluz. Rabbimiz Allah, peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.), Dünya ismi verilen bir gezegende geçici bir süre için yaşamaktayız. Her gün farklı imtihanlarda deneniyoruz, kimi tatlı kimi acı hatıralar kader çizgimizi dolduruyor. Her birimizin ayrı yazgıları, ayrı hayat öyküleri ve ayrı, apayrı dertleri var.Rabbimizi hatırlayabildiğimiz kadar O'nunlayız. O bizlere çok yakın fakat bizim O'na yakın hissetmemiz belirli bir çabayı, bazense derin bir hissiyatı gerektiriyor. Her şeyi yaratan Allah (c.c.) sonsuz kudret sahibi bizlerse aciz ve fakir varlıklarız. Fakat Allah'a muhtaç olmak ne güzel, ellerimizi açıp dua etmek, naz ile niyaz etmek ne kadar iç rahatlatıcı. O'na güvenmek O'na dayanmak;"Yalnız Sana kulluk eder, Yalnız Senden yardım dileriz demek, O'nu yücelterek kapısında küçülmek, küçülmek ne güzel. O'nun kapısında kul olarak olgunlaşmak, sevgi ve saygı ölçülerine riayet etmeye çalışarak yaşamak, hep daha güzel davranma, söyleme, konuşma çabasında olmak ne kadar gerekli, ne kadar elzem.Gün akşama ererken hafif bir rüzgar çıkmış yaprakları şenlendiriyor. Onun izni olmadan bir yaprak bile düşmezmiş. Rabbimizin kudretini, büyüklüğünü anlayabilmek ne mümkün! Anlayamayacağımızı anlayabilmek bile acizliğimizi fark etme açısından ne kadar önemli. Allah her yalnızın gönüldeşidir, yalnız gönüller O'nun zikri ile, O'nun hatırlanması ile huzur bulur, mutmain olur, şifa bulur.Allah'ım bizlere varlığını, birliğini hissettir, bizleri bağışla, bizlere acı, bizlere mağfiret eyle! Sen bizim Mevla'mızsın. Sana kavuşmak isteğini, coşkusunu içimizde uyandır. Allah'ım Sana yakınlığı ve yakini istiyoruz. Lutfeyle, nasib eyle!