Yetişkinler İçin Hepatit B Aşısı Bulunamıyor Mu?

Türkiye'de sağlık sisteminin görünmeyen bir çatlağı, sessizce büyüyor. Yetişkinler için hayati öneme sahip Hepatit B aşısı, birçok hastanede ve sağlık kuruluşunda temin edilemiyor. Bu eksiklik, sadece bireysel değil, toplumsal bir sağlık riski yaratıyor.
Hepatit B, karaciğeri etkileyen ve kronikleştiğinde siroz ya da karaciğer kanserine yol açabilen ciddi bir viral enfeksiyon. Bebeklik döneminde yapılan aşılar, bağışıklık sistemini uzun süre korusa da, risk grubundaki yetişkinler için hatırlatma dozları hayati önem taşıyor. Ancak son aylarda birçok vatandaş, "aşı yok" cevabıyla karşılaşıyor.

Eczaneler ve Hastanelerde Boş Raflar
İstanbul'dan Diyarbakır'a kadar birçok ilde, vatandaşlar aile sağlığı merkezlerinden ve hastanelerden eli boş dönüyor. Eczaneler ise siparişlerin haftalardır karşılanamadığını belirtiyor. Özellikle ameliyat öncesi taramalarda ya da sağlık çalışanlarının bağışıklık takibinde bu eksiklik ciddi bir boşluk yaratıyor.

Salgınlar Geri Mi Dönüyor?
Uzmanlar, aşı tedarikindeki bu tür kesintilerin sadece bireysel değil, toplumsal bağışıklık açısından da risk oluşturduğunu vurguluyor. Aşılanmamış bireylerin sayısının artması, Hepatit B'nin yeniden yayılmasına zemin hazırlayabilir. Bu durum, özellikle sağlık çalışanları, diyaliz hastaları ve bağışıklık sistemi zayıf bireyler için büyük bir tehdit.

Neden Bulunamıyor?
Resmî açıklamalar net olmasa da, tedarik zincirindeki küresel aksamalar, üretici firmaların kota sınırlamaları ve yerli üretim eksikliği bu krizin başlıca nedenleri arasında gösteriliyor. Türkiye'nin aşıda dışa bağımlılığı, bu tür durumlarda sağlık sistemini kırılgan hale getiriyor.

Çözüm Nerede?
Uzun vadede yerli aşı üretiminin artırılması, kısa vadede ise şeffaf bir tedarik planlaması yapılması gerekiyor. Ayrıca, risk gruplarının önceliklendirilmesi ve kamuoyunun düzenli bilgilendirilmesi, güven kaybını önlemek açısından kritik.

Sağlık Hakkı, Erişimle Başlar
Aşı, sadece bir iğne değil; bir toplumun geleceğe dair güvenidir. Raflarda bulunmayan her doz, bir bireyin değil, bir toplumun bağışıklığını eksiltir. Sağlık hakkı, ancak erişimle anlam kazanır. Ve bu erişim, sadece tıbbi değil, etik bir sorumluluktur.