Yezid’in böyle bir ahlakı vardı

"Yezid'in birçok maymunu vardı. Onlara ipekten elbiseler giydirir, boyunlarına altın gerdanlıklar takar, sonra atlara bindirirdi. Yine boyunlarına gerdanlık takılı bir çok köpeği vardı. Onları kendi eliyle yıkayıp, altın kaplarda su verirdi. Onların artığını kendisi içerdi. Çok alkollü içki içtiğinden daima sarhoş idi."

Ebu'l Kays adını verdiği bir maymuna özellikle çok düşkündü. Bir gün maymununu yarıştırdı. Rüzgar onu düşürdü ve öldü. Yezid bundan dolayı çok üzüldü. Maymununun kefenlenmesini ve defnedilmesini emretti. Şamlılardan da başına gelen bu felaketten dolayı kendisine taziyede bulunmalarını istedi.
Maymunu için bir ağıt da yakmıştır:

"Nice saygın kimseler ve korunaklı topluluklar,
Bize geldiler ve Ebu Kays'ýn
ölümünden dolayı taziyelerini sundular
O, (Ebu Kays) aşiretin şeyhi,
en önde geleni ve en güzeli idi.
Her zaman başların üzerinde idi,
boyunlara sarılırdı ve başbuğdu
Senin içinde bulunduğun kabri
Allah rahmetinden uzak etmesin
O kabirde güzellik var ve keçi sakalı
gibi sakalı olan biri yatmaktadır."

* * *

"Hicret'in 62. yılında Medine halkından bir grup Şam'a gittiler. Yezid'in kötü amellerini ve küfür dolu hareketlerini görünce Medine'ye dönüp, biatlerini bozup açıkça ona lanet ettiler. Yezid'in Medine'deki valisi Osman b. Muhammed b. Ebi Süfyan'ı da şehirden dışarı çıkardılar. Abdullah b. Hanzale (Uhud savaşında cenazesini meleklerin yıkadığı zat) şöyle dedi:
"Ey insanlar! Biz eğer Şam'dan gelip Yezid'e karşı ayaklandıysak, bunun sebebi onun dinsiz olduğu, anneleri, kızları ve bacılarıyla cinsel ilişkide bulunduğu, şarap içtiği, namaz kılmadığı ve Peygamberin (s.a.v.) evlatlarını öldürdüğü içindir."

"İşret arkadaşlarının başında Ahtal adlı utanmaz bir Hıristiyan şair gelirdi. Birlikte şarap içer ve müzik dinlerlerdi. Bir sefere çıkmak istediği zaman onu da beraberinde götürürdü. Ahtal, izinsiz yanına girebiliyordu. Bu şairin üzerinde hâlis ipekten bir cüppe ve boynunda altın bir zincir vardı. Sakallarından şarap damlardı."

Çeşitli eserlerde tembel ve ihmalkâr olduğu, ilim ve adalet ehli olmadığı, fısk ve fücur sahibi olduğu, namazı terk edip ipekli elbiseler giydiği ifade ediliyordu.

* * *

Yezid'in küfür ve sapıklık içinde olduğu ile ilgili kendi şiirlerinin okunması yeterlidir. Aşağıdaki şiiri, İmam Hüseyin (a.s.)'ın mübarek dudaklarına ve dişlerine elindeki çubuk ile vururken söylemiştir:

"Keşke Bedir Savaşı'nda ölen kabilemin yaşlıları, Hazrec kabilesinin (Uhud Savaşı'nda) inlemelerini görselerdi. Görselerdi mutlu olup derlerdi ki; eline sağlık ey Yezid Bedir'de ölenlerimize karşı, biz de (bugün) onların büyüklerini öldürerek ödeştik Ben-i Hâşim saltanatla oyun oynadı. Ne gökten bir haber gelmiş ne de bir vahiy nâzil olmuş Ben-i Ahmed'den (Peygamberin evlatlarından) intikam alamasam, ben Handef ailesinden değilim. Biz kanımızın karşılığını, Ali'nin yiğit ve kahraman oğlunu öldürmekle aldık."
Sibt b. Cevzî "Tezkire" kitabının 148. sayfasında şöyle yazmaktadır:
"Resûlullah (s.a.v.)'in Ehl-i Beyt'ini Şam'a getirdiklerinde, Yezid, köşkünün Ciyrun yönüne bakan tarafında oturup şu küfür dolu şiiri okudu:

"Âl-i Muhammed esirlerinin
yükleri görünmeye başladığında,
Karga seslenmeye başladı
Dedim ki ey karga, seslensen de
seslenmesen de ben Peygamberden
borcumu (öcümü) aldım."

Yezid, oruç tutsa, içki ile oruç açacak kadar içkiye düşkün biriydi. Yezid, Huvvarin nahiyesinde yine sarhoş olarak avlandığı sırada yaban eşeğinin üzerindeki maymununun üzerine binmiş, yaban eşeği tepilip koşturulunca düşmüş, boynu kırılmış, karnı yarılmış ve ölmüştür.

Tarihler 683 yılını gösteriyordu. Hicri 64. yılın 14 Rebiülevvel ayına denk gelen gündü. Sadece 3 yıl saltanat makamını işgal etmiştir.