İstikbalini çok büyük mücadeleler neticesinde kanıyla, canıyla kazanan Türk Milleti'nin bu haklı gururu kutlu olsun.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti, tarihini hiç bir zaman unutmamalıdır. Bugün ise ondan ibret almaya her zamankinden fazla ihtiyacı vardır.
Tarih tekerrürden ibarettir. Ve geçmişin ittifakları üzerinden ne kadar süre geçerse geçsin hâlâ tazeliğini korumaktadır.
İstiklal Savaşı'nda yalnız olan Türk Milleti, bugün de yalnızdır. O gün İngiliz, Fransız, İtalyan, Yunan vs. topyekün Batı âlemi karşısında müttefikti, bugün de müttefiktir.
Savaş meydanları yerini anlaşma metinlerinin imzalandığı masalara bırakmış; müttefik askerî birlikler, AB gibi birlikteliklerle bir çatı altında toplanmıştır.
Gayeler ise hiç değişmemiştir.
Türk Milleti, o gün Batı'nın yok etmek uğruna aralıksız yaptığı saldırılara maruz kalmışsa, bugün de aynı zihniyet, silahsız bir savaşla aynı gayeye ulaşmak için çalışmaktadır.
Ve savaş meydanlarında yenilmeyen Türkler, silahsız olan bu savaşta mağlup olmak üzeredir.
Bugün her günden daha ayık olma, her günden daha bir ve beraber kenetlenerek hareket etme zamanıdır.
Türk Milleti'nin üzerine oynanan oyunlar çok büyüktür. Bu oyunları fark edecek ve bozacak olan ise yine bu Milletttir. Zira, tarihte olmadığı gibi, Türk Milleti'nin bugün de kendinden başka dostu yoktur.
Vazife ve mesuliyet ise, 7'den 70'e her Türk vatandaşının üzerinedir.
Çünkü, Atatürk'ün Gençliğe Hitabesinde ifade ettiği gibi, "... Memleketi yönetenler gaflet, dalâlet, hatta hıyanet içinde bulunabilirler..."
Siyasî irade ülkemizde çok yanlış kararlar imzalamakta, o yüce tarihi bu millet yazmamış gibi, basit menfaatler karşılığı Türk'ün geleceği ateşe atılmaktadır.
Türkiye'nin günümüz penceresinden en önemli meselesi, AB'ye girmek haline getirilmiş; sadece bu dar ufuktan dünyaya açılabileceği fikri sabit bir devlet politikası halini almıştır.
"Muasır medeniyet seviyesine çıkmak" Atatürk'ün Türk Milletine gösterdiği hedeftir. Ancak, bu hedefe, can pahasına kazanılan vatanın, bağımsızlığın ve birliğin fedası ile sonuçlanacak risklere girerek ulaşılamaz.
Kaldı ki, İstiklal Savaşı'nı yaptığımız ülkelerle geçmişte kadın, çocuk, genç, yaşlı demeden vatanımızın işgali sırasında kılıçtan geçirdikleri Milletimiz ne noktada uyuşabilir?
Bu yakın tarih, iki taraf için de acaba unutulmuş mudur?
Hayır.
Ne Türk Milleti o işgali, vatanı uğruna verdiği şehitleri, acımasız düşmanı unutmuştur ne de düşman işgal nedenini...
Bugün AB'ye uyum bahanesiyle istenilen tavizler, hâlen işgali unutmadıklarının bir göstergesi değil midir?
Biz onları suçlamıyoruz. Onlar menfaatleri istikametinde vazifelerini yapmaktadırlar. Bu noktada sorumluluk bizdedir. Biz dikkatli davranmalı, gerekli tedbirleri alarak ülkeyi diplomasinin incelikleriyle âdeta bu kuvvetlerin kucağına bırakmamalıyız.
Bu sebeple AB tek kurtuluş olarak görülmemeli. Farklı birlikteliklere yönelerek Türkiye'nin bakış açısı değiştirilmelidir.
Türkiye, AB kıskacından, dolayısıyla siyasî arenadaki bu silahsız diplomasi savaşından kurtarılmalıdır.
Son günlerde hükümet ile memurlar karşı karşıya gelmekte; TC. Devleti, memuruna istediği zammı, "IMF'ye söz verdik, artış sağlayamayız" diyebilmektedir.
Unutulmamalıdır ki; IMF, AB'ye üye devletlerin % 29.90 oranında pay sahibi olduğu bir uluslararası kuruluştur. Global dünyada, borç vererek bir ülkeyi boyunduruk altına alma aracıdır.
Yani silahsız savaşın ekonomi kılıcıdır.
Bugün Devletimiz, IMF'ye verdiği vaatlerine, çiftçisinden, memurundan, esnafından daha fazla değer vererek bunları mağdur etmek pahasına riayet ediyorsa, biz ekonomi kılıcının altında ezildik demektir.
Bu diplomasi savaşının, siyasî ve ekonomik boyutları dışında, bağımsız yargıyı kilitleyen, sosyal hayatı alt-üst eden, ahlakî değerleri yozlaştıran pek çok taktikleri de mevcuttur.
Ve tamamı ülkemizde uygulanmaktadır.
Kesinleşmiş, Türk Mahkemelerinin verdiği bir yargı kararı, olmasına rağmen 30 bin şehidimizin katilini affeden bir parlamentomuz yok mu?
Bir Fransız'a, bir Alman'a, bir İngiliz'e benzemeye çalışan gençliğimiz mevcut değil mi?
Kısaca, Türkiye, Zafer Bayramını yenilemesi gereken bir kuşatılmışlıktadır.
Tarihi şan, şeref ve kahramanlıkla yazılmış bu yüce Millet, bugünkü korkunç manzarayı ve gelmesi muhtemel acı akıbeti kesinlikle hak etmemektedir.
Bu kutlu zaferin ne uğruna, kiminle yapılan mücadelelerden sonra kazanıldığı defalarca, tekrar tekrar okunmalıdır.
Bugünümüze ve yarınlarımıza, bu tarihî hakikatlerden ders alınarak yön verilmelidir.
