Emekliler baş tacıdır, hakkı teslim edilmeli!

Bu ülkenin meydanlarını, fabrikalarını, okullarını, tarlalarını, atölyelerini, hastanelerini yıllarca omuzlarında taşıyan emekliler bugün açlık sınırının bile altında maaşlarla yaşam mücadelesi veriyor. Oysa bu insanlar, dün çalıştı, vergi verdi, askerlik yaptı; bu milletin bağımsızlığına, bu bayrağa sahip çıktı. Şimdi sıra bizde. Onlara sahip çıkmak, boynumuzun borcudur.

Emekliler yok sayılıyor. Enflasyon rakamları ortada. Elektriğe, doğalgaza, kiraya, gıdaya gelen zamlar ortada. Ama ne hikmetse emekli maaşına gelince bütçe yok, imkân yok, kaynak yok deniliyor. Bu kabul edilemez! Bugün bir emekli maaşı, bırakın insanca yaşamayı, ayın ortasına bile varmıyor.

Sormak lazım: Bu yapılanlar reva mıdır? Bu vefasızlık millet vicdanına sığar mı?

Emekliler neden yok sayılıyor? Çünkü örgütsüzler. Çünkü oy pazarlığı yapmıyorlar. Çünkü sessizler. Bu sessizlik kimsenin lütfu değil, vakarın ve terbiyenin sonucudur. Ama unutulmamalı: Sessizlik her zaman rıza değildir. Bugün susan milyonlar, yarın sandıkta konuşur.

İktidar, artık emeklinin feryadını duymuyorsa, duyacak kadrolar vardır. Emekliye hak ettiği refahı verecek, alın terini baş tacı edecek tek model bellidir: Milli Ekonomi Modeli. Bu milletin kaynaklarını, yabancı sermayeye değil; kendi halkına tahsis eden, üretimi destekleyen, vatandaşına doğrudan gelir sunan bu modeli hayata geçirecek irade vardır, kadro vardır.

Buradan hodri meydan diyoruz: Madem iktidar emekliye bu hakkı veremiyor, o zaman çekilsin. O emaneti, bu hakkı verecek olanlara teslim etsin!

Emekliler bizim baş tacımızdır. Onlara reva görülen bu muameleyi kabul etmiyoruz. Etmeyeceğiz. Çünkü biz biliyoruz ki; bir milleti ayakta tutan, onun hafızası ve duasıdır. Ve bu da emeklidir.