Allah'a hesap verme düşüncesini taşımak

Bir başka insan tipi de münafıktır. Münafık üzerinde durmaya gerek yok. Onun hâli çok enteresandır. Gelir, seninle oturur. Gider, arka taraftan dalga geçer.

"Enayileri kandırdım" der. Bunlar ayet mealleridir. Bizim Trabzon'da, Ortahisar Camii var. Nurettin Hoca diye bir imamı vardı. -Allah rahmet eylesin- O, nifak ehlini tasvir ederken derdi ki: "Gider, canavarla bir olup parçalar, öldürür. Güzelce yerler. Ondan sonra gelip seninle oturup ağlar." Bazıları, bir başka yerde ümmetin, Müslüman'ın aleyhinde en hassas konularda, en korkunç tavizi verir, sonra çıkar efkar-ı umumiye, "Ay! Vay!" der. Bu ne çelişkidir. Bu iman ehli olmak değil. Allah korusun! Biz her şeyden evvel Allah'a vereceğimiz hesabı düşünürsek, bu hesapta nasıl temize çıkabileceğimiz endişesini taşırsak, bu nifaktan kurtuluruz. Bence iman ehli olduğu halde, sonunda nifaka düşenlerin en büyük zafiyeti, Allah'a hesap verme endişesinden mahrum olmalarıdır. Bir insan bu endişeden mahrum olursa -Allah muhafaza eylesin- her türlü çirkin hâllere duçar olup her şeyini kaybedebilir.Biraz önce Kur'an ayetlerine dayanarak müminin vasıflarını saydık. Bu noktada örnek insan olmanın fonksiyonu hakkında şunları söyleyebiliriz.Örnek insanın ameli, Kur'an'ın tarif ettiği, Peygamber Efendimizin hayata geçirdiği özellikleri yaşamasıdır. Tabii burada önemli bir nokta var: Mücerret olarak ayetlerde ifade edilen hususları insanın hayatına hal olarak geçirebilmesi için canlı birer örneğe malik olması lazımdır. Sabır, kanaat, tevekkül, tefekkür, iz'an, iman... Bütün bunlar insanın şekil olarak, hâl olarak karşısında görmekle elde edeceği durumlardır. Bunu görmediğiniz taktirde sonuç alamazsınız. "Huşu" diyoruz. Ayet-i kerimede var; "Onlar ki, namazlarında huşu içindedirler" (Mü'minûn, 73/2) Acaba huşu nasıl olacak? Bizim, onun hâlini görmemiz lazım. Onu görmezsek biz riya yaparız ama adına "huşu" deriz. Binaenaleyh müşahhas Kur'an örneklerine ihtiyacımız var. Ki bu da Peygamber mukallitliğiyle, yani O'nu taklitle başlar.