Allah’tan nasıl korkarsınız?

İman ve takva beraberliğinde oluşan müjde yumağı vardır Yunus suresinde. Surenin 62. 63. ve 64. ayetlerini okuyan mü'minin, gönül dünyasında yeşeren dostluk, sevinç ve muhabbeti yüzünde okumak mümkündür. Çünkü Allah, korkmaması ve üzülmemesi gerektiğini, ayrıca ahirette de dostluğunun devam edeceğini müjdeler kuluna. Ama ayetteki evliyanın kendisine uzak olduğunu düşünür, ya da öyle sanır. Şeytani bir fısıltıdır: "Evliya mı? Ne haddime!" 

Takvayı hep Allah'tan korkmak diye öğretmediler mi? Asıl Allah'tan korkmayı gerektiren durum bu öğretinin kendisidir. Oysa Kelam-ı Kadim'de; sakınmak,  korunmak, sorumluluğunu bilmek, haddi aşmamak anlamlarında kullanılmıştır. Örneğin büyüklerimizin ilk öğrettiklerindendir Rabbena duaları. Ne de güzel dua, Rabbimizden dünya ve ahirete yönelik güzellik ve nimetleri istemenin ardından, cehennem azabından KORUNMAK için niyazda bulunuruz. Bu örnek; takvanın, kök, türev ve fiil haliyle üç yüze yakın Kur'an ayetlerinden bir tanesidir.

Şimdi bakalım evliyalıktaki haddimize! Allah mü'minin dostudur. Mü'min de doğal olarak Allah'ın dostudur. Dostluk karşılıklıdır. Dostları Allah olan mü'minler de birbirlerinin dostudur. Peki şimdi yakıştı mı evliyalık? Elbette yakıştı. Böyle bir dost meclisinden ortaya çıkacak olan tek nimet takvadır işte. Korku yanlısı bir öğreti hâşâ, bize Allah'ın korkunç bir varlık olduğunu hatırlatmaz mı? Öyleyse; Allah'ın rahmetini, merhametini, affını, dostluğunu, muhabbetini kısaca bütün güzel isim ve sıfatlarını nereye yerleştireceğiz? Mü'min Allah'tan, sevenin sevdiğinin gönlünü kırmaktan çekindiği gibi korkar. Allah'ın sevgisinden mahrum kalmaktan korkar. Yaradanına karşı kulluk vazifesini O'nun istediği gibi yerine getirememekten korkar. Korkudan kasıt bu ise evet buna varım. Allah'ın sevmediği mü'min nasıl mü'min olabilir ki? Allah muhafaza! Ama günahım çok!.. Olsun… Allah günahına üzülüp tövbe eden kulunu da sever. Hem bütün günahları toplasan Allah'ın affının yanında ne kadardır sence? Mesele net bir imandır. Mesele, şeksiz, şüphesiz amentüdeki  esaslara, bâtıl ve yanlış inançlardan sıyrılarak inanmaktır. O esaslar, Rabbimizin Bakara Suresinin 2.ayetinde haber verdiği ve muttakilerin özelliği olduğunu belirttiği, görmeden inanılan esaslardır. Böyle bir imanın yanına takvayı yerleştirdin mi oldun evliya…

Bugünlerde sıkça duyduğumuz kavramdır, bağışıklık sistemi. Güçlü olduğunda vücudu bakteri ve virüse karşı korur, zararlarından uzak tutar.

Takva tam da böyle bir şeydir. Mü'minin haramlara karşı hassas, helallere karşı iştiyaklı olmasıdır. Kısaca, her türlü sapıklıklardan, günahlardan, başıboş ve çirkin yaşamaktan uzaklaşarak, kalbi Allah'a teslim etmenin, hayatı O'na göre düzenlemenin ve güzel ahlak disiplinine girmenin adıdır takva. Bu dengeyi kalbinde  kurmak, mü'minin diğer görevidir. Beceri ve sırrı ise; daima Allah ile beraber olabilmektir. O da; günahlarımız için tövbe istiğfar, nimetler için şükür, Muhammed Mustafa için selam, birlik için kelime-i tevhid, huzura çıkmak için namaz, cennet kokusu için oruç, bereket için infak ve hepsini muhabbetle ifa ettirecek daim zikir, daim abdest ile Allah'a kulluğumuzu arz etmekten ve arz eden dostlar edinmekten geçer.

Unutmayalım! Allah'ın sevgisinden mahrum olma korkusu taşımayan gönle, şeytan, ölüm ve yok olma, cehennem ve ahiret korkusu yükler. Bu da dünya ve ahiretin lezzetini alıp götürür. Sonu da hüsrandır.

Allah'ı dost edinmiş dostları dost edinmek üzere…

Dostça kalın…