Asgari ücret kavramı nasıl ortaya çıktı?

Asgari ücret, işçilerin emeğinin karşılığını en temel yaşam koşullarını karşılayabilecek düzeyde almasını güvence altına almak için ortaya çıkmış bir uygulamadır. Sanayi Devrimi'nden sonra hızla artan fabrikalaşma ve işçi sınıfının büyümesiyle birlikte, uzun çalışma saatleri ve düşük ücretler büyük bir toplumsal sorun haline geldi. 19. yüzyılda özellikle Avrupa ve Amerika'da işçiler, insan onuruna yakışır bir yaşam talebiyle örgütlenmeye başladılar. Bu süreç, çalışma hayatını düzenleyen ilk yasal adımların atılmasına öncülük etti.

Asgari ücretin resmi olarak ortaya çıkışı, 19. yüzyılın sonlarına doğru Yeni Zelanda ve Avustralya'da görüldü. 1890'larda işçi haklarını korumaya yönelik kurulan tahkim mahkemeleri, işverenlerin ödemesi gereken en düşük ücret standartlarını belirlemeye başladı. Bu uygulama kısa sürede diğer ülkelere örnek oldu. 20. yüzyılın başında İngiltere, Fransa ve Amerika gibi ülkeler de farklı sektörlerde asgari ücret uygulamalarını hayata geçirdi.

Zamanla asgari ücret, yalnızca ulusal politikaların değil, uluslararası çalışma standartlarının da bir parçası haline geldi. 1919'da kurulan Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO), asgari ücretin belirlenmesini işçi haklarının temel unsurlarından biri olarak kabul etti. Böylece asgari ücret, yalnızca ekonomik değil aynı zamanda sosyal adalet ve insan hakları boyutuyla da önem kazandı.

Türkiye'de ise asgari ücret uygulaması 1936 yılında çıkarılan İş Kanunu ile yasal zemine kavuştu. İlk kez 1951'de yürürlüğe giren Asgari Ücret Tüzüğü ile işçilerin çalıştıkları bölgeye ve sektöre göre farklı seviyelerde asgari ücretler belirlendi. 1989 yılından itibaren ise ülke genelinde tek tip asgari ücret uygulamasına geçildi.