Son bir kaç yıldır ülkemizin üstünde adeta kara bulutlar dolaşıyor.
Türkiye üzerinde ertelenmiş hesapları olan güçler, kaleyi içerden kuşatarak ülkeyi krizden krize gömdüler. İnsanımız kriz yorgunu, ümitsiz karamsar ruh haletine sokuldu.
Ülkenin içine sokulduğu sefalet manzarasında, insanımız ekonomik gailelerden başını kaldıramaz oldu.
İstenen insanımızın tamamen maddi meselelerle boğuşması, ülkenin temel meseleleri ile ilgilenecek mecalinin kalmaması.
Dinamik genç nüfusa sahip Türkiye'nin gençliğini ise Fado (arabesk, pop), futbol ve fiesta (televole-eğlence) kültürü ile meşgul edip mankurtlaştırmak medyanın temel hedefi.
Ama hesapları tutmuyor. Oyunlar bir bir bozuluyor. Millet kendine geliyor. Özüne dönüyor, hafızasını yokluyor, tarihi ile değerleri ile gerçek evlatları ile buluşuyor. Ülkenin ufkunu saran ufunet dağılıyor.
Milletimiz bu güne kadar emaneti tevdi ettiği siyasi zümrenin iktidar koltuğuna oturur oturmaz emanete ihanet ettiğini gördükçe, hatta emaneti verdiği insanların aciz düşüp görevi milletin tanımadığı, adını sanını bilmediği insanlara bırakıp sindiklerine şahit oldukça işin başa düştüğünü anladı.
Hele hele tükenen siyasete yeni alternatif iddiasında olanların eskilerle yarışırcasına düşman lobilerle kırıştırdıklarını görünce duruma vaziyet etme ihtiyacı hissediyor insanımız.
Önceki gün İstanbul Çağlayan Meydanı'nı dolduran yarım milyona yakın insanın coşkusunu böyle yorumlamalı.
Önceki gün İstanbul'da adeta bayram vardı. Pazar günkü miting meydanını dolduran yüzbinler sanki Cumartesi günkü 19 Mayıs coşkusunu geleceğe taşımak istemişti.
19 Mayıs'ta tüm yurtta, Sevr deli gömleğini yırtan Kuvayı Milliye'nin kurtuluş mücadelesini anmıştık. Sevinmemiz geçmişe dönüktü.
20 Mayıs'ta ise, bu gün içinde bulunduğumuz Sevr şartlarına meydan okuyan, Türkiye'nin geleceğine dönüş Kuvayı Milliye hareketine coşkulu bir katılıştı.
Meydanları dolduran mahşeri kalabalık, ülkemizi çevreleyen tehlikelere, hesaplara dikkat çeken Prof. Dr. Haydar Baş'ın "gelecekleri varsa...." diye başlayan cümlesini düşmanın kulak zarlarını yırtarcasına "görecekleri de var" diye tamamlıyordu.
Soykırım İddialarını Red ve Ulusal Bağımsızlık Mitingi bir miting manzarasından çok yüzbinlerin tek bir yürek, tek bir bilek, tek bir beden olup adeta Prof. Dr. Haydar Baş ile söyleşiye dönüşmüştü.
Sabahın erken saatlerinden itibaren yurdun dört bir yanından akıp gelen yaşlı, genç, çocuk yüzbinlerce insan ellerinde Türk bayraklarını dalgalandırarak Çağlayan Meydanını doldurmuştu.
Çağlayan'da yüzbinlerce bayraklı insan adeta gelincik çiçekleri gibi açmıştı. Ama ışıktan rahatsız olan yarasa misali medya her karesini not aldığı, görüntülediği mitingi milletin gözlerinden saklamaya çalışmıştı. Bu onların millete ne kadar yabancılaştığını gösteriyordu. Enteresandır hemen her konuda birbiri ile kavgalı sözümona İslam'cısından, Batıcısına medya "körlükte" buluşmuştu. Bu halleri ile ne kadar da komik oluyorlardı.
Mitingde tanık olduğum bir manzara var ki, bu milletin geleceğine güvenmek için tek başına yeterli bir sebepti. Yaşlı, ama bir amcanın yanındaki insanın omzunu çekerek "evladım bir bayrak da bana veremez misin" derken yüzündeki o sevinci görmeliydiniz.
Evet... Türk bayrağını yakan eylemcileri gören medya bayrak denizini görmezlikten gelmiş ama, ama bir insan bayrak denizine kendini kaptırmıştı.
"Asıl kör olan kalplerdir" ilahi buyruğu bir kere daha tecelli ediyordu.
Bir polis memuru Emniyet'e telsizle anons ediyordu, "Çabuk çabuk Çağlayan'a bir helikopter kaldırın. Çünkü bu meydanlarda bu kadar Türk bayrağı bir daha göremezsiniz".
Onlar endişe etmesin Prof. Dr. Haydar Baş'lar var oldukça bu bayraklar yurdun dört bir yanında dalgalanacak
Prof. Dr. Haydar Baş'ın komutuyla yarım milyon insanın "gençlik marşını" söylemesini bir görmeliydiniz:
"Güneş ufuktan şimdi doğar
Yürüyelim arkadaşlar"...
Bu mısralar geleceğe yürüyen milletin kararlılığını anlatıyor. Öyleyse "yürüyelim arkadaşlar".
