‘Bul kızı al parayı!’

Bu aralar anılar gözümde canlanır oldu. Nedenini bilmiyorum! Yaşımın ilerlemesi mi? Yoksa kafama böyle estiği için mi, hiç bilmiyorum!

Reşat Nuri Güntekin tiyatrosunun önünde yaklaşık otuz beş sene önce. Tam su kemerinin dibine oturmuş limon sandığının üzerine üç iskambil kâğıdını koyup, "bul kızı al parayı" diye bağıran, soğuktan burnu kıpkırmızı olmuş bir adam hatıramda canlandı.

Çevresinde toplanmış koca koca adamlar, kızın hangi iskambil kâğıdında olduğunu düşünüyorlarsa parayı o iskambil kâğıdının üzerine koyup, burnu kıpkırmızı adamın iskambil kâğıdını çevirmesi ile kazanıp, saf görünüşlü yırtık pırtık giyimli adamın cebindeki paraları teker teker alıyorlardı.

Hatta kazananlardan biri, iskambil kâğıtlarını uçlarından kıvırarak işaretlediğini yanındakilere öyle gösteriyordu ki, herkes burnu kıpkırmızı olmuş adamın; Abi sen hile mi yapıyorsun, seninle daha oynamam, tezgâh sana kapalı, ağlamaklı sesine kahkahalarla gülüyorlardı.

Benim ancak filmlerde görebileceğim manzara tam tiyatronun çıkış kapısının önünde canlı canlı oynanıyordu. Hem de içerideki oyundan daha gerçekçi.

Kırmızı burunlu adam, olanca sesi ile yeniden; bul kızı al parayı diye bağırmaya başlaması ile tezgâha yasaklı olanlar, bizim yardımımızla oynayan paraları alır raconunda iskambil kâğıtlarının orasını burasını işaretliyorlardı.

Yaşını almış bir amca da, turşu suyu içeni görüp, ağzını şapırdatanlar gibi oynaması yasaklı çok kazananın, üstün görüş bilgi tecrübe ve direktifleri doğrultusunda tezgâhta bütün köşeleri işaretlenmiş kırışık iskambil kâğıtlarının birine, parasını iki katı yapacak eminlikle koyması ile kaybetmesi bir oldu.

Çok kazanan oyuna girmesi yasaklı adam, yaşını almış amcaya "kesin bu sefer kazanacaksın, geçen sefer ufak bir şansızlık oldu, hayde sen parayı koy!" demesi ile yine kaybetmesi bir oldu. 

Herkesin kıpkırmızı burunlu saf olan adamın kazanmasının şokunu yaşadığı anda, kalabalığın içinden genç bir delikanlının biri; "bunlar şirket amca, taklaya geliyon!" demesi ile havada uçuşan birkaç şemsiye sapıyla oyunun büyüsünü bozan genç delikanlı kovalanarak hemen oradan cebren uzaklaştırıldı.

Yaşını almış amca, delikanlı genci hiç dinlemeden son bir el daha oynamayı kafaya koyarak, çok kazanan bilirkişinin rehberliğinde bir daha işaretledikleri iskambil kâğıdının üzerine parayı koyması ile kaybetmesi bir oldu.

Yaşını almış amca nasıl üzüldü, bir görseniz, meğerse az ilerdeki Haşim İşcan geçidindeki bisikletçilerden, torununa bisiklet alacakmış!

Amcanın torunu bisikletten mahrum olmasına mı, yoksa genç delikanlının yediği şemsiye saplarına mı üzüleyim bilemedim? 

Ama bu anı aklıma geldiğinde nedendir bilmem, iskambil kâğıtlarının yerinde hep faiz, borsa ve döviz kurları gözümün önünde canlanıyor! 

Nerden de bağlantı kuruyorum hiç anlamadım! Birisi sokaktaki kumarbaz, öteki ülkenin ekonomisine yön veren okumuş beyaz yakalılar… Hiç alaka yok, ama dedim ya anılar gözümde canlandı. Bul kızı al parayı!