Devlet baba veya baba devlet

Küreselleşme ve liberalleşme savunucuları, sık sık "devlet baba değildir" diyorlar. İki sözlerinden biri mutlaka budur. Halbuki Türk milletinin devlet geleneğinde, devlet babadır. "Devlet baba değildir" diyenler ve bu tezi savunanlar, şu görüşleri ileri sürüyorlar: "Devlet baba olursa, baba evladını döver". Döver ama niçin döver bunu hiç sormuyorlar, herhalde zulmetmek için dövmez. Dövse dövse terbiye etmek için döver. Peki devletin dövmesi nedir, nasıl olur? Devletin dövmesi, suç işleyeni ıslah etmek için cezalandırmasıdır. "Devlet baba olursa döver" diyenler, acaba devletin suç işleyenleri cezalandırmamasını mı istiyorlar? Bu soruya "evet" diyeceklerini sanmıyorum. Ama yaptıkları hareketler, maksatlarının bu olduğunu açıkça ortaya koyuyor.

Halbuki suçluyu cezalandırmayan devlet, bir zaman sonra, suçluyu cezalandırma güçcünü ve dolayısıyla devlet olma vasfını kaybeder. Cevdet Paşa, bu konuda şöyle der: "Devletin iki kanadı vardır: Mükafat ve mücazat (ceza çektirme). Mükafat ve mücazat idari terazinin iki kefesi hükmündedir. Biri eksik olsa, devletin dengesi tabii olarak bozulur". Sühreverdi de, aynı görüşü paylaşır ve şu ilaveyi yapar: "Suçluya ceza vermekte acele etmemek, mükafata layık olan kişiye de mükafatı vermekte acele etmek esastır". Kamran İnan, bu mekanizmanın Türkiye'de ters işlediğini, yani suçluların mükafatlandırıldığını, mükafata layık olanların ise cezalandırıldığını ifade ediyor. Ona göre, bu sebepten Türkiye; hain yetiştiren ülkelerin başında yer alıyor. Kamran İnan, Türkiye'deki hainlerin sayısını da veriyor. Tam 200 bin. Böyle bir ülkede, millet yararına çalışmak, hem çok zordur, hem de dikkat ister.

Devletin varlığı, nasıl olması gerektiği, hiç bir dönemde bugünkü kadar tartışılmamıştır. Tartışmayı gündeme getirenlere göre, "21. yüzyılda devletten öte yönetim anlayışı egemen olacaktır". Bunlardan biri olan John Naisbitt diyor ki: "Bugün dünyamızda şahit olduğumuz süreç, hükümetsiz bir yönetim yayılmasına doğru ilerleme sürecidir". Küresel güçlerin en önemli iki kurumu olan IMF ve Dünya Bankası yetkilileri de, en iyi devleti şöyle tarif ediyorlar: "En iyi devlet, özerk kurumlara emanet edilen devlettir".

Niçin böyle diyorlar? Cevap gayet açık. Çünkü böyle bir devletin varlığı ile yokluğu arasında büyük bir fark bulunmamaktadır. Bu doğrusu, böyle bir devlet, hiçbir zaman baba devlet olamaz ve onların işine çok yarar. Onun için baba devlet anlayışına saldırırlar. Bu saldırılar, telkin ve tavsiyeler hayli etkili oldu. Nihayet ülkemizde de, bu anlayışın gereği, birçok özerk kurum ve kurullar oluşturuldu. Bunların sayılarının artmasını sağlayan Başbakan Ecevit bile, sonunda sesini çıkarmak ve şöyle demek zorunda kaldı: "Türkiye'de çok fazla özerk kuruluşlar kuruldu. Devlet içinde, fakat devletten daha yetkili bazı kuruluşlar var. Onlara söz geçiremiyoruz. Kurullar başı buyruk çalışıyorlar. "Eğer ülkeyi onlar yönetecekse, seçimlere ne gerek var?". Şu hale bakın, milletin sorması gereken soruyu başbakan soruyor. Sadece bu olay dahi, içine düştüğümüz acziyeti anlamamız için yeterlidir.

Başbakanın bu sözleri IMF'yi rahatsız etti. Devlet Bakanı Kemal Derviş, hemen devreye girdi. Başbakan'ın sadece uygulamalardaki bazı aksamalardan şikayetçi olduğunu, fakat geri adım atılmayacağını, söyleyerek IMF'yi ikna etti. Devlet Bakanı Kemal Derviş, bu arada Başbakana da bir göndermede bulundu. Göndermesi şöyle: "30 milyar dolar verdiler, 24 saat aralıksız bizi izliyorlar. IMF merkezinin izlemesiyle kalmıyor iş. Bizimle ilgili her türlü bilgi anında G-7 ülkelerinin başkentlerine gidiyor. Bunu yapmaları da çok normal". Kemal Derviş, biraz daha ileri giderek, şöyle diyor: "Siyasiler artık temel hedefi belirleyip, günlük işe karışmamalı. Özerklik çağdaş ekonominin temel taşı". Kemal Derviş, Başbakan'a, diplomatik bir dille, "sus ve yerinde otur" diyor. Bu sözleri, başka türlü değerlendirmek mümkün mü?

İşte Türkiye, bu kafaya sahip olanlar tarafından yönetiliyor. Şimdi soralım: "Bu kafaya sahip olanların yönetimindeki bir devlet, baba olabilir mi?". Asla olamaz. Onun için devletin geçmişteki gibi, yeniden baba olmasını istiyorsak, baba adamları iktidara getirmek zorundayız. unutmayalım, babalar devleti baba, uşaklar da uşak yapar.