Dostlar da olmasa...

Sizler için yazdığım yazıları bir mektup, ırmağın getirdiği bir sayfa olarak kabul edersek, böyle bir iletişime başlayalı bir hayli zaman olduğunu fark ediyorum. Tanıdığım bir nine şöyle diyordu kendi kendine: "Ey koca nene neler gördün, neler geçirdin?" Zaman zaman hepimizin kendimize sorduğumuz sorudur bu. İnsan bazen yaşadıklarına kendi bile inanamaz."Tarih tekerrürden ibarettir" diye güzel bir söz vardır. Bazı yazılarda hep aynı temaları işlediğimi fark ediyorum. Hayat acı tatlı günleri ile akmaya devam ediyor. Geleceğe iyimser bir gözle bakmaya gayret ediyorum ancak bazı endişeleri kafamdan silip atamıyorum. İnsanoğlu korktuklarından emin, umduklarına nail olabilmek için hem çalışmak ve hem de mutlaka dua etmek zorunda. Ne kadar fakir ne kadar aciz olduğumuzu fark ediyoruz zaman zaman. Bazen olaylar bizleri rüzgarın bir yaprağı sallaması gibi sallıyor.Şöyle bir geriye dönüp baktığımızda gözlerimizi yaşartacak, gönüllerimizi hüzünlendirecek pek çok zorluklardan geçmiş olmamıza rağmen, hala dostlarla bir araya geldiğimizde bizleri gülümsetecek, ruhumuzu arındıracak sohbetler yapabilmemiz bizleri hayata bağlıyor. Demek ki insan yaşama gücünü de dostlarından alabiliyor kimi zaman. Dostlar ve dostluklar olmasaydı hayatın yükünü kaldırmak çok daha zor olacaktı.Dostlarla yapılan sohbetler manevi dünyamızda yeni ve güzel çiçeklerin açmasına ve hayata karşı daha güçlü olmamıza yardım ediyor da diyebiliriz.Yazının asıl temasını belirlemekte oldukça zorlandım. Ancak yazının bizlere vereceği en iyi mesaj dostların ve dostlukların kıymetini bilmek olabilir. İnsana sadece bir dost bile yeter, yeter ki; birbirimize karşı açık yürekli ve samimi olalım, birbirimizi Allah için sevelim, Resulüllah Efendimizin ahlakı ile ahlaklanmaya gayret sarf edelim.