Emperyalizme karşı direniş

11 Nisan 1917 günü, Rusya'da devrim hareketleri devam ederken Fransa Başbakanı Ribo ile İngiltere Başbakanı Loyd Corc, Falkeston Limanında siyasi bir toplantı yaparlar. Bu görüşmede Ribo, Avusturya- Macaristan imparatorluğunun yaptığı ayrı barış teklifini bildirir.Amansız Denizaltı savaşının etkisiyle askeri ve siyasi yönden ağır baskılar altında buhranlı günler geçiren Loyd Corc bu habere çok sevinir ve bunu "BU BARIŞ DEMEKTİR" sözleri ile ifade eder. O bağlaşığı Rusya'dan ümidini kesmiştir. Çünkü bu devlet devrim hareketleri ile çöküntüye doğru gitmektedir. Almanya'nın, Doğu cephesindeki kuvvetleri batıya taşınacaktır. Bu durum İngiltere ve Fransa için askeri yönden hiçte iyi olmamıştır. Avusturya Macaristan imparatorluğu çok uluslu bir devlet olduğu için olabilecek bir dağılma hareketini önlemek için barışa gitmek istiyor. Yapılması gereken barışın sonunda Almanya'nın bağlaşığı olan Bulgaristan ve Osmanlı Devleti ile kara yolu teması da kesiliyordu ki, bu barış yolu İngiltere ile bağlaşıklarını zafere götüren bir yol olacaktı.     Bu ayrı Barış düşüncesini Loyd Corc 19 Nisan 1917 günü Sint Jean De Marion sarayında Fransa Dışişleri bakanı ve başbakanı Ribo ve İtalya Dışişleri Bakanı Sannino ile bir araya gelir. Bu konferansta Loyd Corc 26 Nisan 1916 tarihli Gizli antlaşmalarla ilgili haritaları çıkarır. Bu haritalar İngiliz emperyalizminin Osmanlı topraklarındaki amaçlarının ifadesidir. Paylaşım taslağının da hazırlayıcısı İngiltere ile Fransa'dır. İtalya, 12 Şubat 1917 de İngiltere Dışişleri bakanlığı tarafından hazırlanan ve savaşa katıldığı takdirde kendisine vaat edilmiş toprakları gösteren haritayı da çıkarır. Bu haritayı o zamana kadar Fransa Başbakanı Ribo dahi görmemiştir. Bu haritada İzmir ve Konya İtalya'ya bırakılmaktadır. Halbuki İtalya'nın savaşa katılması için yapılan çalışmalarda İtalya Antalya Bölgesine ek olarak Denizli ve İzmir bölgesini de istemelte ısrar etmiş, fakat Rusyanın itirazı üzerine bir karara varılamamıştır. Rusya'da Devrim hareketleri sonucunda çöküntü başlayınca İngiliz hariciyesi 12 Nisan tarihli haritada İzmir'i İtalya'ya bırakıyordu. Belki İngiltere bu toplantıya bir Rus temsilcisini bunun için çağırmamıştı. Dışişleri Bakanı gelemese dahi bu toplantıda Rusya'yı herhangi bir Büyükelçi dahi temsil edebilirdi. Fakat toplantıda Sannino bu haritadaki yerleri az bularak Mersin bölgesini ve Limanı'nı da ister. Ribo, orası bize aittir diyerek karşı çıkar. Tartışmalar büyüyünce ilerideki barış görüşmelerinde adilane bir taksimatı yeniden görüşebiliriz kararı ile bu konu kapanır. Loyd Corc bu sefer İtalya'dan, Avusturya ile yapılabilecek Ayrı barış için bazı fedakârlıklarda bulunulmasını ister. Başta Trieste Limanı olmak üzere istenen bütün fedakârlıklara Sannino karşı çıkar. Loyd Corc İtalya karşısında direnmekten vazgeçer. Vazgeçmesi demekte Avusturya ile Ayrı bir barıştan şimdilik vazgeçmek demektir. Barış işi de askıya alınır Çünkü Loyd Corc, savaşın devam ettiği şu günlerde İngiltere- Fransa- İtalya askeri ve siyasi birliğini kuvvetli olmasını İngiltere için daha faydalı görüyordu. Loyd Corc, Saint Jean-De-Marion konferansı kararlarının görüşülerek karara bağlanması için Sannino ve Ribo'yu Londra'ya çağırır. Sannino,27 Temmuz 1917 günü Paris'e gelir ve Ribo ile Mersin konusunu görüşürler. 28 Temmuz 1917 günü görüşmeler başlar ve 3 Ağustos 1917 de şu kararı alırlar:  Mersin Fransa'da kalacak, Anamur'dan itibaren Silifke'nin doğusuna kadar uzanan topraklar İtalya'ya ait olacak. Anlaşmadan sonra Ribo ile Sannino 6 Ağustos 1917 de Londra'ya gelirler. Konuyu İngiltere Dışişleri Bakanı Balfur ile görüşürler. Balfur 3 Ağustos 1917 tarihli Fransa- İtalya arasındaki Mersin toprakları ile ilgili antlaşmayı onamaz. Görüşmelerin de Robert Sesil ile yapılmasını ister. Toplantılar 7 Ağustos 1917 de Robert Sesil'in odasında başlar. Görüşmelerde Robert Sesil, İtalyan isteklerinin tamamına karşın olur. İzmir'in İtalyanlara bırakılmasını İngiliz halkı kabul edemez der. Burası Yunanistan'ın istekleri arasındadır der. Sonra Rusya, İstanbul ve Boğazlarla ilgili yerleri almaktan vazgeçerse 26 Nisan 1917 tarihli antlaşma feshedilir der. Tartışmalar 8 Ağustos 1917 tarihinde şu kararla sonuçlanır: Sen Jean-De-Marion antlaşmaları yazılır, sonunda bunların uygulanmasının Rus Hükümetinin onaylanmasına bağlı olduğu kabul edilir. Yukarıdaki bu kararda İngiliz emperyalizminin isteklerine göre bir barışın gerçekleşebileceği düşüncesinin onaylanmasıdır. Çok zengin İngiliz Kültür ve Uygarlığı bu emperyalist amaçların sonucudur.