Fanustaki balık ve sokaktan gelen kedi

Bizim aile, günümüz aile yapısına göre biraz kalabalık. 4 çocuğum var, en küçüğü 6 en büyüğü 18 yaşında. 2 oğlan 2 kız. Bilmiyorum bizim meslekten midir ama çocuklar hayvanata biraz düşkün.

Küçük kızım, uzun zamandır sudaki canlılara düşkün. Su kaplumbağası, japon balıkları filan hepsini seviyor ve bıkmadan usanmadan istiyor. Ben ev ortamında bu canlıların yaşama insidensinin düşük olduğunu bildiğim için sıcak bakmıyorum ama annesini ikna etmiş. Bir gün eve geldim ve bir baktım masanın üzerindeki fanusta 2 japon balığı! Artık bize de bakımları düştü tabii. Fanusta yaşayan japon balıklarına dikkat etmek gerekiyor. Özellikle yemine ve suyunun gaz değerlerine. 

Tabii küçük kızım balıklarının bir an önce büyümesini istiyor. Her ne kadar anlatsam da, beni bu konuda fazla gale almıyor. Bir gece baktım ki, balıklardan biri yan yatmış, ne kadar acil tıbbi müdahalede bulunsam da kızımın balıklarından birisi daha fazla biz insanlara dayanamamıştı. Tabii  evde bir cenaze havası, öğreniyorum ki Fatıma Betül Sultan balığı bir an önce büyüsün diye hayvancağız her ağzını açtığında bir yem sallamış akvaryuma. Bir kaç günlük yas sürecinden sonra bir gün sabah çocukları okul için uyandırırken, büyük kızımın odasından hiç de hoş olmayan kokular duyuyorum ama öncesinde çalışma masasında kedi yemi görmüştüm zaten. 

Küçük oğlum Salih de kedi köpek hastası. Sokaktan bulup getirdiği kedilerin sayısını artık hatırlamıyorum. Bazen sokaktan sahipli kedileri de bulup getiriyor. Komşular, sizin çocuk bizim kediyi almış diye kapıya dayanıyorlar. Ben bu arada eve yeni gelen misafirin bütün bakımlarını yapıp, yuvasını filan hazırlıyorum tabii. Anlaşılan o ki, yine gizlice eve bir kedi alınmış. Bu sefer iyice araştırdım kediyi nerden bulduğunu. Yan komşumunmuş. Rica minnet adamcağız da çok iyi bakmak koşuluyla bizim Salih'e sahiplendirmiş. Suçu üstlenecek kişi olarak da, benim daha az tepki vereceğimi düşündükleri ablalarını seçmişler. Aslında ben hayvanları severim ama kurallara uygun olması koşuluyla. Kış günü sokağa atacak halimiz yok tabii. Getirin bir kontrol edeyim dedim artık. Bembeyaz bir Ankara kedisi, gözler birbirinden farklı, sevimli mi sevimli bir şey. Adam buluyor abi, istesen bulamazsın. Neyse önce pedikür, sonra kuaförünü yapıyoruz, kaliteli mamalar alıyoruz, aşılarını yapıyorum protein dengesine ve tüy bakımlarına dikkat edilmediği takdirde, tüy sorunu bazen bir ev için sorun olabiliyor. Adını  küçük oğlum Sütlaç koymuş. Dedim alt kata inmeyecek. Yalnız bu dişi Ankara kedilerinin kronik bir sorunu var, kulaklar genellikle ya çok az duyuyor ya da duymuyor. Dolayısıyla telkinleri anlaması biraz zaman alıyor. Bir de baktım ki o ürkek kedi 3 gün sonra evin içinde panter gibi geziyor. Kuyruklar dimdik, tüyler pırıl pırıl, mide hep dolu... Evi iyiden iyiye sahiplenmiş. Allah'tan edepli, ne verirsek onu yiyor, mutfağa girmiyor. Yani o mamaları kime versen başka bir gıdaya ihtiyacı kalmaz zaten. 

Kedi akıllı, en çok bana şirinlik yapmaya çalışıyor. O da anladı evin ekmek kapısını. Yine bir gece oturuyorum, anaa bir de aktım bizim kedi patinin birini akvaryuma sallamış, zaten tek kalan balıkcağızı yakalayacağım diye uğraşıyor. Hemen müdahale ettim. Bu hayvanat âlemi de her türlü yaramazlığı, herkesin uyuduğu zamanda gizlilikle yapıyor. Ama bilmiyorlar en ufak sese hassas olduğumu. Neyse balıkcağızı kavradığım gibi fanusuyla beraber kedinin pençelerinden kurtarıyorum. Kedinin zıplamasının mümkün olmadığı yüksekçe bir yerde koruma altına alıyorum. Kedi 2 gün küstü bana balığı elinden kurtardım diye.

Tabii ne balık anlıyor onu kurtardığımı, ne de bizim kedinin küçük kızımın duygularının katili olmasını engellediğimi.

Günümüz toplum yapısına ne de çok benziyor değil mi? Ne, iyilik yapılan iyiliğin kıymetini biliyor, ne de kötülükten kurtarılan. Hadi onları Allah hayvan olarak yaratmış, peki ya Yüce Yaratan'ın eşref-i mahlukat olarak nitelendirdiği insanoğlu?..

İyilik yap at denize, balık bilmezse Halık bilir diyorum. Şu kış gününde özellikle hayvanlara karşı sevginiz gönlünüzde hiç azalmasın.