Görmek için skandal mı lazım?

Medya sayesinde, meydana çıkan bir skandal neticesinde; nihayet ve lütfen hükümet yetkilileri çözüm için harekete geçmeye karar vermişler. Sağlık Bakanı Recep Akdağ başkanlığındaki komisyon, Ata uçağına binip Malatya 0-6 Yaş Grubu Çocuk Yuvası'nda incelemelerde bulunacakmış. Sayın Bakan, habercilerin karşısına çıkmış "Olayı meydana çıkaran medya mensuplarına huzurunuzda teşekkür ederim.  Gerekli girişimler ve adli soruşturma başlatılmıştır. Sorun tespit edilmiştir. Bundan sonra eğitimli kişiler bu göreve getirilecektir" gibi sözler sarf ediyor.Bakanın sözlerinden şu manayı da çıkarabiliriz: "Şu ana kadar, yuvada barındırılan çocuklarımızı eğitimsiz kişilerin eline bırakmıştık."Deveye sormuşlar: "Boynun neden eğri", o da; "nerem doğru ki demiş."Peki, geçen zaman içerisinde eğitimsiz ve beceriksiz kişilerin ellerinde çile çeken, ana baba şefkatinden mahrumluğun yanında; hayatları zindan edilen yavrularımıza ne verebileceksiniz? Geçen zamanı geri getirebilecek misiniz?Problem sadece Malatya'daki yuvada mı?Problem sadece 0-6 yaş gurubu yuvalarında mı? Diğerlerinin birbirinden ne farkı var?Yurtlardan çıkan çocuklarımızın toplumla, hayatla uyum problemlerinin ne derece olduğunu hala tespit edemediniz mi?Bir yerin yurdunda problem çıkaran çocuğun eğitilmesinden çok sürgün edildiğini hiç duymadınız mı? 18 yaşını doldurunca kapının önüne konulan sahipsiz bırakılan yavrularımızdan hiç haber almadınız mı?18 yaşını doldurduğunda okuma yazma bile öğrenemeden çıkışı verilen yurt çocuğuna rastlamadınız mı?Bu ve benzeri türü problemlerin meydana çıkarılması için olayların polisiye ya da magazinsel boyutlarda ele alınmasına gerek yoktur. En yakınınızda bulduğunuz bir yurt çocuğuna erişin ve uzmanlar eşliğinde inceleme yapın. Gerçek bilgiye ulaşırsınız.Eğer her meselenin çözümüne eğilmek için  "Malatya skandalı" benzeri şeylere ihtiyaç olursa; vay halimize... Yukarıda sorduğum soruları gevezelik olsun diye sormuyorum. Eski bir yaram depreşti de onun için soruyorum. Arz edeyim. Bir zamanlar vakıf hizmetleriyle meşgul oluyordum. Arkadaşlar bir yurt çocuğundan bahisle 18 yaşını doldurduğu için yurttan çıkarılacağını eğer sahip çıkılmazsa sokakta kalabileceğini haber verdiler. Bizde vicdani sorumluluk gereği genç arkadaşa elimizden geldiğince sahip çıktık. Şefkatten mahrum yetiştiği her halinden belli olan gencin, zaman zaman sevgiden, ilgiden bile rahatsız olduğunu gördüm. Çünkü böyle şeyleri tanımıyordu. Bu genç aynı zamanda okuma yazma da bilmiyordu. Devlet güya köyden kentten "haydi çocuklar okula " diye projeler hazırlayıp dururken; yetiştirme yurdunda resmen kayıtlı olarak kalan bir çocuk 18 yaşını dolduruyor. Okuma yazma bile öğrenemeden haydi dışarı...Askerliğini yaptırdık. Nasip oldu evlendirdik. Düğün arabasını süslerken yanıma geldi. "Abi senden bir ricam var. Arabanın tekerleklerine de süs yapar mısın? Döndüğünde renkli renkli olsun." Bana biraz tuhaf geldi. "Peki, ama neden" dedim. "Ben yurtta kalırken çok küçük yaşlarda yurdumuzun önünden bir gelin arabası geçmişti. Tekerleri de böyle süslüydü. O zamandan beri, bir gün olur evlenirsem düğün arabasını böyle süslerim diye hayal etmiştim. Çok şükür ki Allah bana bunu nasip etti" diyerek gözyaşı dökmüştü. Unutmadan söyleyeyim askerden sonra yavaş yavaş okumayı söktü. Peki, hayatla barışık mı? O biraz zor işte. Her sıkıntıya düştüğünde "biz yurt çocuğuyuz abi, ne yapalım" lafını hiç ama hiç unutmaz.Hükümet yetkilileri, Çocuk esirgeme yurtlarının, çocukları nelerden esirgemesi gerektiğini Malatya faciasından önce hatırlamalıydı. Çünkü oralardaki sorunlar dünkü bu günkü sorunlar değildir. Bir düşünün çocuk elinizin altında 24 saat kalsın, siz 18 yaşına kadar ona bakın ve bu çocuk topluma zor kazanılsın. Bu akıl karı değildir. Gerekli eğitim verilseydi, çok daha farklı neticeler elde edilirdi.