İlim amel etmeyi gerektirir

İslam yaşayan ve inananları tarafından da yaşanması gereken bir dindir. Günümüzde insanımızın en fazla hataya düştüğü nokta ilmiyle amil olmamasıdır. Din mevzu bahis olunca herkes, bilsin bilmesin ağzının dolusunca konuşmaya başlar. Konu yaşamaya, uygulamaya gelince herkes bir tarafa kaçar.

Konunun vahametini ortaya koyabilmek için, Kadir Has Üniversitesinin yaptığı bir anketin sonuçlarını sizlerle paylaşmak istiyorum.

Bu ankete göre;

Türkiye'de yaşayan nüfusun %99.2'si Müslüman.

Bunlardan "tüm vakit namazlarını kılıyorum" diyenler %24.4.

"Ara sıra vakit namazlarını kılıyorum" diyenler %14.5.

"Sadece Cuma namazlarını kılıyorum" diyenler %17.8.

"Sadece Bayram namazlarını kılıyorum" diyenler %13.1.

"Ben namaz kılmıyorum" diyenler %38.

Bu yüzdeyi oluşturanların hepsi müslüman…

İş konuşmaya gelince avukat kesiliyoruz icraata gelince kaçıyoruz.

Diyeceksiniz ki, niçin böyle bir konuya girdin? Dostlar! Bizim asıl sorunumuz bilmek noktasında değil, bildiğiyle amil olmak noktasındadır. Biz bildiklerimizi uygulasak Allah bize bilmediklerimizi öğreteceğini Habibi'nin ağzından haber veriyor: "Kulum Bana bildikleriyle amel ederse, Ben onun bilmediklerini öğretirim." (Hadis-i Kudsî). Kur'an'ın ilk inen ayetlerinden birinde de Allah Teala şöyle buyurur: "O Allah insana bilmediği şeyleri öğretti." (Alâk, 5).

Sakın ha… Derdimiz ilme karşı oluş değil, o ilmi hayatımıza aktarmakta gösterdiğimiz ihmalkârlık noktasındadır.

Hz. Ali Efendimiz şöyle buyuruyor: "İlmiyle amel etmeyen kimse cehaletten uyanmayan, tereddüt içinde şaşırıp kalan cahile benzer. Onun aleyhindeki delil daha büyük, onun pişmanlığı en derin pişmanlıktır. Allah katında en fazla kınanacak olan da odur."

Allah'ın kulları olarak bir araya geliriz, muhabbet ederiz, yeriz içeriz, eğleniriz. Sıra Allah ile büyük randevuya yani namaza gelince ayrı ayrı bahaneler uydururuz. O 'dinin direği', 'İslam'ın anahtarı' olan namazı kılmamak için ayak diretiriz.

Abdestim yok, kıyafetim müsait değil, sonra kılacağım, biraz işim var izin istiyorum, bir telefon açmam lazım… Sayın sayabileceğiniz kadar bahane… 

Hepsi o şerefsiz şeytanın bizi Allah yolundan alıkoymak, Allah ile görüştürmekten yüz çevirtmek için uydurttuğu ve söylettiği tuzak özürler…

Bakın bütün bu özürlerin/bahanelerin sonucu nereye varıyor: Allah Teala ilk inen surelerden biri olan Müddessir suresinde şöyle buyuruyor: "Her nefis kazandıklarının/işlediklerinin esiridir. Ancak amel defteri sağından olanlar cennetlerdedirler. (Onlar) Cehennemde olan günahkârlara sorarlar: 'Sizi sekar cehennemine sokan nedir?' (Cehennemde olanlar) şöyle derler: 'Biz (dünyadayken) namaz kılanlardan değildik. Fakirlere yemek yedirmezdik (Zekat vermezdik). Sapıklarla/bâtıla dalanlarla bir olur biz de sapıtırdık. Ceza günün de yalanlardık. Ta ki o ölüm bize gelinceye kadar.'

Hiçbir şefaatçinin şefaati onlara fayda vermeyecektir. Şimdi, o öğütten yüz çevirirlerken ne mazeretleri var? Sanki onlar, aslandan kaçan ürkmüş yaban eşekleri gibidirler. Hayır, onlardan her biri, kendisine ait sayfalarla davetiyeler dağıtılmasını istiyor. Hayır, gerçekten ahiretten korkmuyorlar. Hayır, hayır! Muhakkak ki o bir uyarıdır. Dileyen onu düşünür. Bununla beraber, Allah dilemezse düşünemezler. Koruyacak olan da O'dur, bağışlayacak olan da…" (Müddessir: 38-56).

Bir hadis-i şerifle bitirelim. Allah Rasulü (s.a.a) şöyle buyuruyor: "Hesap gününde şu dört şeyden sorulmadıkça kulun iki ayağı da olduğu yerden kımıldamayacaktır: 1- Hayatından ve onu nerede/nasıl harcadığından, 2- İlminden ve onu nasıl kullandığından, 3- Varlığından ve onu nerede kazanıp, nasıl harcadığından, 4- Bedeninden ve onu ne yolda kullandığından." (Dârimî, Tirmizi)

Rabbim cümlemizi ilmiyle amil olan kullarından eylesin. Selam ve dua ile...