Bugün 23 Nisan.. Sömürgeciliğe başkaldıran Kuvayi Milliye'nin Meclisi TBMM'nin 82'inci kuruluş yıldönümü.
Başkanlık Divanının arkasındaki duvarda "Hakimiyet kayıtsız şartsız milletindir" yazan yüce meclisin...O yazı o duvarda gene yazıyor da hakimiyetin gerçekten milletin elinde olup olmadığı hayli su götürür.
18 Nisan 1999 seçimleri ile Türkiye ilginç bir demokrasi sürecine girdi.
Anayasaya göre millet; seçtiği vekilleri aracılığı ile kullanacağı "hiçbir sınıfa, zümreye devredilemez, vazgeçilemez" egemenliğini üç genel başkana kaptırmış durumda.
Koalisyonu teşkil eden üç partinin genel başkanları kendilerine keramet vehmederek, sözde alternatifsizliğin dayattığı siyasi çıkmazın nimetlerinden bol bol faydalanıyorlar.
Yargının tecellisine engel oluyorlar, yasamanın iradesine ipotek koyuyorlar, yürütmenin yetkilerini hiçe sayıyorlar. Toplanıp karar alıyorlar, kanun çıkıyor.
Oylamanın tüzük gereği "gizli" yapıldığı zaman, "zirve"de aldıkları kararın aksine sonuçlar çıkmasından da fazla yüksünmüyorlar, ders almıyorlar. Egemenlik vesayet altında. Anayasada bulunmayan üçlü zirvenin kanunsuz vesayeti altında.
Türkiye'nin içinde bulunduğu ekonomik ve siyasi açmazları, IMF ve AB'nin dayatmalarını ve Dick Morris'in mevcut durumu son derece güzel özetleyen vecizesini dün aktarmıştık. Ne diyordu Morris; "IMF'nin Türkiye'yi satın almıştır ve bu yüzden Ankara ABD'nin Irak harekatını desteklemek zorundadır."
Bu gün Anıtkabir'e, Atatürk'ün Kuvayi Milliye Meclisi'nin kuruluş yıldönümü dolayısı ile çelenk koymaya gidecek olan koalisyon ortakları bu lâfın ağırlığı altında ezilecekler mi?
Ben senin yerinde olsam kıymetli okuyucu dünkü yazıyı keser saklar, zaman içinde gelinen noktayı madde madde oradan işaretleyerek takip ederim. Böylece nerede bulunduğumuzu ve bir sonraki aşamanın ne olduğunu görmüş oluruz.
IMF raporu Türk ekonomisinin önündeki krizleri sayarken ilk maddeye Ortadoğu'daki olası bir çatışmayı koyuyordu. Yâni Türkiye'nin içinde bulunacağı bir çatışma. Türkiye'yi ilgilendiren görünür en yakın çatışma Irak cephesidir. Morris'e göre buna girmemiz kaçınılmazdır. Derviş ise hemen cevap veriyor IMF raporuna piyasaları rahatlatmak için; "Muhtemel krize karşı rezerv vardır, önlem alınmıştır."
Bunun Türkçesi "IMF ve Dünya Bankasından alınan paranın bir kısmı Irak müdahalesi için alınmıştır" demek değil midir?
Peki bu; egemenliğin para karşılığı satışa çıkarılması demek değil midir?
Öte yandan AB'nin beş ayda gerçekleştirilmesini istediği şartlar var; bunlar 1.Kürtçe yayın ve öğrenim hakkı tanınsın. 2.HADEP kapatılmasın. 3.OHAL kaldırılsın. 4.İdam cezası, kaldırılsın. 5.Cezaevlerinin durumu düzeltilsin.
Bahçeli işte bu ortamda Kızılcahamam'da şunları söyledi: "Şartları zorlayarak değil ama şartlar olgunlaştığında başbakanlığa hazırız. Siyaseten, bir siyasi parti, olgunlaşmış şartlar üzerinde böyle bir hizmet doğduğunda 'Ben varım' diyebilmelidir. Bir siyasi parti olacaksınız, ülke sorunlarını çözmeye talip olacaksınız, şartların olgunlaştığı bir dönemde de ben başbakanlık yapamam diyeceksiniz böyle saçmalık olur mu?"
19 Nisan 1999 günü ikinci büyük parti olarak seçimden çıkıldığında başka hiçbir koalisyon olasılığını düşünmeden Rahşan'ın söylediklerine rağmen DSP'ye mahkûm olmak saçmalık değil miydi?
Cevabı koalisyonun öbür ortağı Mesut Yılmaz Manisa Mesir Şenliklerinden verdi; "Daha önceki mutabakatımıza göre, 57. hükümet olarak 5 yıllık seçim dönemini tamamlamak istiyoruz. En fazla buna arzulu olan da Sayın Bahçeli idi. Bunu birçok kez zirve toplantılarında dile getirmişti.
Bahçeli'nin; "Şartlar olgunlaştığında" dediği şey acaba AB'nin yukarıda saydığımız beş şartının yerine getirilmesi midir? Bu beş şart yerine gelince ortaklık bitecek, Bahçeli tek başına başbakanlığı isteyecek hâle mi gelecektir?
Fakat o zaman Bahçeli bu beş sömürge şartını ben yapmadım koalisyon yaptı diye ortak tarihi sorumluluktan "sütten çıkmış ak kaşık gibi" sıyrılmış mı sayacaktır kendini?
Var mı böyle yağma?
