Kendimizi tanımak

Bazılarımız için ne geçmiş tükenir ne de yarınlar… Ne yazdığımı biraz da kendim anlayabilsem… Geçmiş tabii ki tükenmez, bizleri biz yapan geçmişimiz değil midir? Hatıralara nankörlük edemeyiz ki…
Geçmişe şöyle bir bakmak bana neler hatırlatır… Psikiyatri servisinin yeşil bir bahçeye bakan demir parmaklıklı geniş pencereleri ve kendine yabancı bir iç oluş. Ruhsal hastalıkların en önemli nedenlerinden birinin kendimizi tanımamak olduğunu fark etmem belki yirmi senemi aldı. O yirmi seneye de kaybolmuş ya da boşa gitmiş gözüyle bakmıyorum. Çünkü hastalığın başlangıcından bu yana geçen yirmi yılda çok şey öğrendiğimi düşünüyorum.
Hastalığın şu an yaşadığım remisyon dönemini kalıcı kılmak için elimden gelen her şeyi yapmanın gayreti içindeyim.
Kendimizi tanımak zor bir uğraşının en önemli öğelerinden biri “okumak”tır. İlmimizi arttırmaktır. Delilik belki de bir tür kafa karışıklığıdır, ilim yetersizliğinden kaynaklanan. Kafa karışıklığını gidermenin bir yolu kafası karışık olmayan insanlarla arkadaşlık kurmaktır, ülfet etmektir, yakınlık sağlamaktır. Bu sıfatın bazı artılarının da olması gerekir.
Mesela iyi niyetli, yardımsever, alçak gönüllü insanlar kendini deli zanneden ya da toplumun deli zannettiği insanlara yardım edebilirler. Çünkü; “hakikat” diye bir gerçeklik vardır ve bu gerçekliğe erişenlerin bir çok kafa karışıklığına şifa olabileceğini sanıyor hatta bu hali yaşıyorum.
Kitap, dergi ve gazete okumak bizim kainatı okuma isteğimizi de kamçılıyor, kainatı okumaksa insana haz veriyor.
“Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?”
İlim her zaman sevgiyle, merhametle, nezafetle ve nezaketle birlikte olmalı. İnsanı delirtebilen duygular öfke, nefret kin… Cehennemin yedi kapısıdır. Cennetin sekiz kapısı ise güzel duygularla açılıyor, bunu kim inkar edebilir. Deliliğin de en güzel ilacı nefs terbiyesi ve arınmasıdır emin ve ehil ellerde.
Sevgili okuyucular bu yazdıklarımızın hepsi subjektif, öznel bir yaklaşımdır, tamamen bize ait fikir ve duygulardır. Gazetemize yazdığım ilk yazı “Deliliğe övgü” başlığını taşıyordu, bu yazı da ona nazire olsun.