ABD'nin Irak'ı işgalinin askeri boyutundan siyasi boyutuna geçtikçe Türkiye aleyhine gelişmeler hızlanıyor.
Tabiri caizse, hava sahasından lojistik desteğe, insani yardımdan askeri yardıma kadar ABD'ye en büyük yardımı sağlayan işgal koalisyonunun ortağı Türkiye, kullanılıp atılan ülke haline geliyor.
Koalisyona 200 askerle dahil olan Polonya'yı masa başına davet eden ABD, Türkiye'nin masaya yaklaşmaması için kongre kararı çıkarıyor.
Bir yandan yeni stratejik ortağı Kürtleri Türkmen-Petrol şehri Musul ve Kerkük'e salıp yağmayı teşvik ediyor.
Türk ordusunu test ederek K. Irak'a müdahale etmeyeceğinden emin olduktan sonra 1 milyar dolarlık hibe için düğmeye basıyor.
Senato ve Kongre, Türkiye'ye verilecek 1 milyar dolarlık yardımı ABD ile işbirliği ve K. Irak'a müdahale etmeme şartına bağlıyor.
Türkiye Peşmergelere müdahale etmeyerek, yardımı kabul ederek iki vahim gelişmeye kendi eliyle imza atmış oluyor.
Birincisi savaş sebebi saydığı kırmızı çizgilerinin ihlaline seyirci kalarak ülke bütünlüğünü tehlike altına atıyor.
Çünkü savaş sebebi ilan etmek demek ihlali halinde güvenliğim tehlike altındadır demek.
Eğer ihlali halinde gereği yapılmazsa savaş ilanı zayıf yanınızı ilan etmek yani tehlikeyi davet etmek demek.
İkinci ve asıl vahim durum, bu geri adımı 1 milyar dolarlık hibe karşılığı atmış olduğunuzu kabul etmektir.
Türkiye bu şartlı hibeyi kabul ederse az bir daha karşılığı güvenliğinden ve toprak bütünlüğünden taviz verebileceğini göstermiş olacak.
Ondan sonra ABD'sinden AB'sine; gelsin rüşvet; gitsin Kıbrıs, gitsin Ege, gitsin İstanbul.
Meclis bu gidişe dur diyecek Milli duruşu göstermezse vay halimize...
