Mandacı bereketi ve Bağımsız Türkiye

Yaşananlar mevcut hükümetin artık tutunamayacağını kesinleştirdi. Rahşan Hanımın mukavemetini kıran istifacılar, Ecevit'in önündeki alternatifleri oldukça azalttı. Çalışmasına tek engel olarak doktorlarını gören başbakan, partisinin çelmelerine karşı koyarak ayakta durmaya çalışıyor. Ne doktorlarını değiştirmesi ne de taktığı korse dimdik bir Ecevit çıkaramayacak karşımıza...

Sekiz bakanı ve onlarca milletvekilinin istifa ettiği bir iktidara hala iktidar demek mümkün değil çünkü. Bu nedenle Ecevit'in işi zor. Sonunun geldiğinin kendisi de farkına varmış olacak ki 'hükümeti bırakabilirim' demeye başladı.

Başbakan şimdiye kadar 'ben gidersem kriz derinleşir' derken, 'mucize adam' olarak Amerika'dan devşirdiği mister Dervish'de siyasetin cazibesine kapılınca uzatmaları oynadığı hükümetten çekilmekten başka çaresi kalmayacak.

Siyasetteki çalkalanma Türkiye'yi nasıl bir geleceğe taşıyacak. Asıl üzerinde düşünülmesi gereken bu. Türkiye gibi stratejik, 'yalnız bırakılmayacak kadar önemli' ülkelerde siyaseti milli bir rota üzerinde götürmek şimdiye kadar mümkün olmadı. Bunun olmaması için hiçbir sebep yok aslında. Ancak siyaseti şahsi emelleri, ihtirasları için yürütenler sırtlarını yada başka yerlerini hep dışarıya dayama kolaycılığı içinde hazırlop iktidar koltuğuna oturmayı tercih ediyorlar. Bu daha kolay bir yol çünkü.

Şimdi politik arenayı iyi inceleyin. Toz duman içerisinde yapılan hükümet tahminlerine bakın, nasılda adını hemen koyuverdiler 'AB hükümeti'. Tüm sisler dağılıverdi birden. Büyük bir umut olarak sunulan Cem, Derviş, Özkan üçlüsünün gökten zembille inmediği ortada. Bu üçlü ülkeyi, koskoca bir enkaza çeviren hükümetin içinde çalışan üç değerli bakandı. Bu enkazda kilit notalarda duran bu üçlünün payını hesap etmeden, egemen medya tarafından yapılan pompalamalara kendini kaptıranlar nasıl bir çelişki içinde olduklarının farkındalar mı acaba?

Yapılan bin bir türlü hükümet formülünü oturup tartışarak kafanızı şişirecek değilim. Yalnız bu hükümetin arkasındaki irade, yakın gelecekte Türkiye'nin tasfiyesi yolundaki amaçlarını gerçekleştirecek uygun bir kokteyl hazırlayacağı kesin. Bu karışıma teşne çok siyasi figüran fazlasıyla mevcut Türkiye'de. En yenisinden en köhnesine kadar.

Dikkatinizi hiç çekmiyor mu? Ülkede felç olmuş bir hükümet, kangrenleşmiş pek çok sorun, dibe vurmuş bir ekonomi... daha neler neler... Tüm bu manzara karşısında meclisteki tüm partiler hep bir ağızdan; AB yolunu tıkayan sorunları aşmaktan bahsediyor. Bakınız, Türkiye'nin sorunlarını değil. Tabii Türkiye'nin tüm sorunlarının AB'ye girerse çözüleceğini düşünüyorsanız bu partilere hak verebilirsiniz. Böyle düşünenler yakın tarihi çok iyi okumalı. AB sürecinin ülkeyi tasfiye planı olduğunu söylemekle yetiniyorum buradan. Aralık ayında yapılacak AB zirvesinden Türkiye hiçbir tarih alamayacaktır. Alacağı sadece yeni ödevler, bizimkilerin emir addettiği dolu nasihat ve bir o kadar talimat.

Bu nedenle yeni hükümet senaryolarına kendini dahil etmek isteyenler; bu talimatları en iyi kendilerinin yerine getireceği yarışındalar. Bu nedenle ülke dibe vurmuşken onlar AB virdini tazelemekteler. Bu konuda kendini ispatlayan (tabii millete değil) iktidar ipini göğüsleyeceğini umuyor.

Siyasi arenadaki kızışma, görüşme trafiğinin yoğunluğu optimum düzeyde mandacılığı sağlayacak bir karışım elde etme çabası. Dört eğilim, çağdaş sol, sosyal liberal yapı, merkez, merkezin sağı, merkezin solu, yeni oluşum, troyka... vs. vs. Tüm bu söylemler kurulacak 'AB' patentli bir hükümetin vizyonunu doldurma amaçlı üretildi. Adı her ne olursa olsun yüzde yüz mandacı olacak, çıkan karışımın.

Bu söylemlerin hiçbirinde, 'milli duruş', 'bağımsız Türkiye' yok. Olamaz çünkü bu, öküzün altında buzağı aramaktan farklı değil. İktidara ulaşmanın tek yolunu mandacılıkta arayan kafalardan milli bir söylem, milli bir eylem beklemek mümkün değil.

Seçime gelince; dananın kuyruğu o zaman kopacak. Dünkü yazımızda bahsettiğimiz gibi kifayetsiz muhterislerin dansını seyreden millet; mandacılara, AB'cilere, dönüş(türül)düm diyenlere, Frankfurt tezgahında işlenenlere; 'Bağımsız Türkiye' diyecek. Ne zaman mı? İlk seçimde.

NOT: Gazetemizin dünkü nüshasında yazarımızın 'Devlet Bahçeli-Rahşan Hanım Koalisyonu' başlıklı yazısı sehven Hüseyin Muradoğlu imzasıyla çıkmıştır. Her iki yazarımızdan ve sizlerden özür diliyoruz.