Mevla ne güzel Mevla

Anlamlarından bir tanesi de "yardımcıdır" mevlanın. Yüce Rabbimiz'in elçilerini ve dostlarını yardımsız bırakabileceğini düşünebilir miyiz? Kur'an-ı Kerim'de adı geçen peygamberlerin kıssalarına bakınca, adı geçmeyenler de dâhil, peygamber ve dostlarına nasıl yardım ettiğini, en kritik yer ve zamanlarda nasıl elinden tuttuğunu görürüz.

Adetullah doğrultusunda, dostları kendine verilen görevi tam olarak yerine getirmiş, "Ya Rabbi! Bundan sonrası için sana sığınıyorum" diyerek mükemmel tevekkül örneği göstermişlerdi. İşte tam da bu noktada dost dostluğunu, mevla mevlalığını ortaya koymuş, engeller bir bir aşılmıştır. 

Yardımcılar vererek peygamberlerini yardımsız bırakmayan Allah-u Teâlâ; Resullerine server yaptığı, âlemlere rahmet olarak gönderdiği, kendine Habib edindiği Muhammed Mustafa'sını hiç yardıma muhtaç bırakır mı?

Yardımcılar her zaman en yakındır. Her an elinin altında, gözünün görüş mesafesi ve açısındadır. Hoş sende! O'nun için açı ve mesafe sınırı mı var ki?

Resûlullah (sav)'a yardımcı mı yok? Ensar'ı var onun; "Anam babam sana feda olsun" diyen Ensar'ı, ne dilersin ey Resul! Dile yerine getireyim diyen Allah'ın melekleri var. Var var… Ama bir tanesi var ki...

Henüz 10 yaşında, çocuk. Bir an yaşdaş çocuğunuzu düşünün. Ben sana inanıyorum. Yardıma hazırım. Korkma! Merak etme diyor gözleriyle. Bakışlarını da hareketleriyle destekliyor. Resûlullah (sav) bu bakış ve hareketin samimiyeti gereği, "Arkamda bir dağ gibi hissettim" diyecekti, Ali için. Ali; Allah'ın arslanı Ali,  Muhammed (sav)'in damadı Ali, Sancaktar-ı Resul Ali, Haydar-ı Kerrar Ali, Fatih-i Hayber Ali, Resûlullah (sav)'in kardeşi Ali ve ne güzel yardımcı Ali.

İslâmî kaynak eserlerde yer aldığı şekliyle, Sevgili Peygamberimiz (sav), özelde ya da toplum huzurunda Ali için hitabı çoğu zaman "kardeşim" olmuştur.

Doğuştan kardeşi yoktur peygamberimizin. Önce yetim ardından öksüz kalmıştır Muhammed. Ta ki, Ali kendine kardeş olana kadar.. Resûlullah artık yetim de değil öksüz de... Artık O'nun bir kardeşi ve yardımcısı var. Bir düşünsenize Ensar Muhacir kardeşliğini. Kardeşsiz kalan Ali'ye kim oldu kardeş? Musa ile Harun'u örnek vererek Habibullah, kardeşi ilan etmişti Ali'yi. Mü'minlerin şehadetiyle onaylanmıştı bu kardeşlik. Lakin peygamberlik zinciri tamamlanmıştı. Artık Resulün Harun'uydu Ali. Ve adı kondu kardeşliğin. Nübüvvet zincirine eklenen velayet zinciri. Mevla, ne güzel mevla vermişti Habibine... 

İbrahim'ine İsmail'ini, Musa'sına Harun'unu, Zekeriya'sına Yahya'sını seçen Allah, Muhammed (sav)'ine Ali'sini seçerek tamamlamıştı halakayı. Bu ip bu halaka sünnetullah doğrultusunda kıyamete kadar baki kalacaktı.

Mü'mine düşen bu ipe sımsıkı sarılıp sahip çıkmaktır. Bu, mü'minin dünya ve ahireti adına kârlı bir davranış olacaktır. Hiç bir gücün kirletemediği Allah'ın yolu, tertemiz devam edecektir. Kirletmeye uğraşanların kendilerinin kirlendikleriyle kalacaklardır. Resûlullah (sav)'ın pak nesli Ehl-i Beyt, Allah tarafından temizlenmiştir. Temizlenmek isteyen her kirli, bu ummana dalarak temizlenecektir. Bu Allah'ın sünneti ve seçmişliğidir.

Kur'an fiziki olarak, mushaf şekliyle cansızdır. Tıpkı Hz. Adem babamızın çamur kalıbı gibi. Yüce Allah'ın ruhundan üflemesiyle insanlığın nasıl atası olmuşsa, Resûlullah Efendimiz (sav) de Kur'an'ın canlanmış halidir. Emirleri de yasakları da Kur'an'ın, dolayısıyla Allah'ındır. Onun için Ehl-i Beyt'in temizliğini baş tacı edip muhabbetiyle dolmak mü'mine farzdır. Şehadet kelimesinin muhabbet kapısı da bu kapıdır.

Allah bizlere Ehl-i Beyt'i sevmeyi, sevenlerine sevgili, dostlarına dost, yarenlerine de yardımcı olmayı nasip eylesin.

ÂMİN...