Milli Eğitim-YÖK, Türkiye ve gençlerimiz-7

Yeni yasanın bazı özellikleri

Yeni yasayla; YÖK üyeleri 25'ten 15'e indirilmektedir. Asker temsilcisi bulunmamaktadır. YÖK başkanı Cumhurbaşkanı tarafından tayin edilmemektedir. Cumhurbaşkanı kontenjanı azalmaktadır. 5 üyeden 4'e indirilmektedir. Ayrıca şu anda idari durumda olan birçok YÖK üyesi ve rektörlerin değiştirilmesi de söz konusu olmaktadır. (5.5.2004 TRT 2)

YÖK ve imam-hatip okulları

Milli eğitimde bu iki idari sistem, uzun zamandan beri adeta iki kutup gibi, birbirine sanki zıt düşmektedir. Türkiye'de YÖK, kendini adeta bir yüksek eğitim hükümdarı gibi görmek istenmektedir. İfade etmek istemektedir. 1980 askeri inkıta ile 1983 yılında yürürlüğe giren bu YÖK idari sistemden ülkemizde üniversite hocaları, siyasilerimiz, üniversite öğrencileri, halkımız ve neredeyse kendileri bile memnun değil ve değiştirilmesini istemektedir. Öte taraftan birkaç yıl önce ilköğretim okulları 8 yıla çıkarılınca meslek liselerdeki orta kısımlar da kapanmış bulunmaktadır. Böylece imam hatip okullarının orta kısımları da kapandı. Şu anda sadece lise kısımları tedrisata devam etmektedirler.

Üniversitelere giriş sınavlarında değerlendirme değişik puan sistemleri ile yapılmaktadır. Halen meslek okulları öğrenci sayısı yaklaşık olarak 900.000 - 1.000.000 civarındadır. Onlara yapılan puanlamada bazı haksızlıkların olduğu söylenmektedir. Kısacası düz liselerdeki puanlama sistemi ile eşit puanlama yapılmadığı görülmektedir. Böylece üniversitelere istenilen fakültelere giriş sistemlerinde düzeltmelerin yapılması istenmektedir.

Ülkemizde din - toplum - laik sistem - devlet ilişkileri çok hassas bir konudur. Bu konular hakkında "uç" kısımların ürettikleri zıt düşünceler devamlı olarak ülkemizde gerginlik-soğukluk ve tedirginlik oluşturmaktadır. Bu konuları ele alanlar genellikle ideolojik - önyargılı ve adeta saplantıların esiri olmuş gibi hareket etmektedirler. Ülkemizde uzun zamandan beri bu konular çok ama çok hassastır ve neredeyse ortaya konulduklarında ortalık derhal ısınmaya başlamaktadır. Değişik partilerde bu uçların değişik kişileri bulunmaktadır. Bu zatı muhteremler, karşı taraftakileri daima anlayışsızlıkla ve siyasi gayelerine uygun hareketlerle suçlamaktadır. Öte taraftan İHL kuruluşlarına bakılınca onların kuruluşlarında en önde sayın Süleyman Demirel 324 ve onda sonra da Tansu Çiller 168 yer almaktadır. O zamanki genel başkanı olan sayın Necmettin Erbakan zamanında ise sadece 22 adet kurulmuş bulunmaktadır. Hatta Sayın Bülent Ecevit bile, Erbakan'dan fazla okul (34) okul açmış bulunmaktadır. Yani şimdi bu mantıkla Demirel, Çiller 3 ve Ecevit Erbakan'a arka bahçe sayılacak okulları mı kurmuş oluyor. Yahu buna kargalar bile güler. Eğer İHL'ler kurulduysa; Sovyet Rusya zamanında ateizm dünyayı öyle sarmıştı ki, tek kurtuluş çaresi asgari dini bilgilerin öğrenilmesi olmuştu. Aksi takdirde Türkiye'nin kuzey komşusu olan Sovyetler'in bizlere en büyük ihracatı "dinsizlik" o imaja doğru hızla ilerliyordu. Onun da ötesinde insanları insan yapan unsurların başında Din ve Millet gelmektedir. Bu iki konu birbirinden ayrılamaz ve bir bütünlüğü oluşturmaktadır. Bunun böyle olduğunu herkes bilmektedir. Onların birisi ortadan gittiğinde - mesela Din değiştiğinde kolayca Macarlaşmak mümkün olmaktadır.

Macarlar'ın Türk soyundan geldiklerini hepimiz bilmekteyiz. Ama onlar şu anda Katolik dinine mensup olmuşlardır. Milliyetlerini hatırlamamaktadırlar bile. Sadece devlet isimler "Hungary"dir.

Bulgarlar da öyle değil miydi? Onların da dinleri değişince milliyetleri kalmamıştır. Hemen o husus da beraberce değişmeye uğramıştır. Türkler'e de bu hususta zaten misyonerler tarafından büyük baskı yapıldığını devamlı olarak basından takip etmekteyiz. Peki buna karşı direnme gücü nereden temin edilecektir? Tek kaynak asgari dini bilgilerini gençliğimize vermek ve onları böylece bu tersliklere karşı korumak olmaktadır. İşte bu imam hatip okulları bu görevi yapmaktadırlar. Bu okullar zaten devletin kontrolünde eğitim yapmaktadırlar. Eğer hatalı davranıldığı tespit edilirse kolaylıkla cezalandırılmaları mümkün olmaktadır. Bu yola neden gidilmemekte de, dolambaçlı olarak sınavlardaki çeşitli "bazı ters yöntemlere" gidilmektedir?

Acaba gaye inançlı insanları üniversitelerin bazı yerlerine sokmamak mıdır? Eğer böyle ise o zaman resmen böyle denilsin. Dolambaçlı yollara gidilmesin. Namazını isteyen kılsın isteyen kılmasın. Ne kılan ne de kılmayan cezalandırılsın. Demokrasi bunu icap ettirmez mi?