Ölümün karşısında ölümsüzleşen sahabeler

Mute Savaşı'nın tahliline devam ediyoruz...

Resulullah, Mute Savaşı esnasında Medine'de bulunuyordu ve son derece üzüntülüydü. Savaş anında, Medine ile savaşın cereyan ettiği Şam arasındaki mesafe yok olmuştu. Peygamber muharebe meydanını görüyordu ve; "Zeyd sancağı aldı. Şeyten ona vesvese vermeye başladı. Ama o ilerledi, nihayet şehid edildi" buyuruyordu. Resulullah (sav); Hz. Zeyd'in hemen orada cenaze namazını kıldırdı ve devam etti: "O şu anda cennettedir. Şimdi sancağı Cafer b. Ebi Talib aldı. Şeytan onun da yanına vardı. Ama o, şeytanı kovdu. Ve şehid olarak öldürüldü". Cafer'in de cenaze namazı kılındı. Resulullah (sav), "Onun ardından sancağı Abdullah b. Revaha aldı" buyurdu ve sustu. Onun susması, ashabı endişeye düşürdü. Nihayet Resulullah; "Revaha'nın oğlu da çarpıştı, şehid düştü ve itirazlı olarak cennete girdi" buyurduğunda Ensar bunun sebebini  sordu. Peygamber (sav); cevaben; "Çünkü o, ölümün karşısında çekingen davrandı, sonradan cesaretlendi" diyerek; "Ey Allah'ım, Zeyd'i yarlığa, Zeyd'i yarlığa, Zeyd'i yarlığa. Cafer'i ve Abdullah b. Revaha'yı da yarlığa" buyurdu. O anda Peygamberimizin gözlerinden yaşlar akıyordu.Halid b. Velid, mücahidleri Medine'ye döndürdü. Ensar kendilerini Medine dışında karşıladı. Resulullah, Hz. Cafer'in oğullarının bakımını üstlendi. Hz. Aişe der ki; "Hz. Cafer şehid edildiği zaman, Resulullah'ın yüzünden çok hüzünlü olduğunu anladık".